Πρέπει να ήταν η περίοδος 1999-2000 όταν η ΟΥΕΦΑ αποφάσισε να κάνει την πρώτη μεγάλη αλλαγή στη μορφή και τον τρόπο διεξαγωγής του Τσάμπιονς Λιγκ, διευρύνοντας τη διοργάνωση των «πρωταθλητών». Και αυτή η διεύρυνση έγινε επειδή έριξε λίγο «νερό» στον όρο «πρωταθλητής», δίνοντας δικαίωμα συμμετοχής και στις ομάδες που δεν είχαν πάρει το πρωτάθλημα στις χώρες τους, με διπλό στόχο.

Τη διεύρυνση της βάσης ενδιαφερόμενων φιλάθλων-θεατών και συνακόλουθα την προσέλκυση περισσότερων χορηγιών και διαφημίσεων. Αυτή η αλλαγή σηματοδοτεί την οριστική μετατροπή της διοργάνωσης σε ένα προϊόν που έμπαινε στην καλύτερη θέση της βιτρίνας, με αποτελεσμα να ανεβαίνει και η τιμή του. Το Τσάμπιονς Λιγκ γινόταν, πλέον, μία διοργάνωση για τους πολλούς που θα την αγόραζαν και θα την κατανάλωναν αλλά για τους λίγους, σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή. Και ας απλώθηκαν οι όμιλοι έτσι που να χωρούν περισσότερους.

 

Αυτή η ανωμαλία στη συμμετοχή, περισσότερες ομάδες-λιγότεροι διεκδικητές, προκύπτει από τη διαρκώς διευρυνόμενη απόσταση μεταξύ των λίγων οικονομικά ισχυρών και των υπολοίπων. Το γεγονός αυτό έχει κάνει τη φάση των ομίλων υπερβολικά προβλέψιμη, μειώνοντας το ενδιαφέρον και προξενώντας ένα πλήγμα στην ανταγωνιστικότητα, σε ό,τι αφορά το αθλητικό-αγωνιστικό μέρος της διοργάνωσης. Διότι υπάρχουν και περιοχές δραστηριότητας γύρω από τη διοργάνωση, όπως ο στοιχηματισμός, που δεν επηρεάζονται καθόλου αρνητικά, όπως δείχνουν και διάφορες οικονομικές αναφορές στους στοιχηματικούς τζίρους. Ετούτη η πραγματική διαπίστωση ανοίγει ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο που έχει να κάνει με τον παράνομο τζόγο, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία.

 

 

Οι μεγάλες διαφορές στην οικονομική δυναμική των ομάδων αφήνουν μικρό πεδίο στις εκπλήξεις που ανεβάζουν το ενδιαφέρον. Δέκα λιοντάρια με πολλούς χριστιανούς δεν είναι καλή προοπτική. Ας πούμε, τα έσοδα της Ρεάλ Μαδρίτης μπορούν να συντηρήσουν τους προϋπολογισμούς 4 Ατλέτικο, 11 Σοσιεδάδ ή 12 Εσπανιόλ. Η διαπίστωση γεννά κάποιες σοβαρές απορίες για τη δυναμική του ισπανικού πρωταθλήματος που θεωρείται μία από τις 5 ισχυρότερες ποδοσφαιρικές αγορές της Ευρώπης. Πάντως, με έναν απλουστευτικά αριθμητικό τρόπο σκέψης, μπορούμε να ισχυριστούμε πως ο Ολυμπιακός σήμερα αντιμετωπίζει το 1/4 της Ρεάλ. Η διοργάνωση, φέτος περιλαμβάνει μόλις 17 πρωταθλητές σε σύνολο 32 ομάδων και ο καταρτισμός των ομίλων με τη διαδικασία της ειδικής βαθμολογίας της ΟΥΕΦΑ ουσιαστικά εξασφαλίζει δύσκολη κλήρωση για κάποιους πρωταθλητές, με αποτέλεσμα ο αποκλεισμός τους να είναι πιθανότερος. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο έχει ξανανοίξει η συζήτηση για την αλλαγή του τρόπου αντιμετώπισης των πρωταθλητριών ομάδων από την ΟΥΕΦΑ.

 

 

Τα ποσοστά των ισχυρών

Αν κάποιος ανατρέξει στο αγωνιστικό ιστορικό της διοργάνωσης θα διαπιστώσει πως οι ομάδες που αγωνίζονται στα 5 μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα -που θεωρούνται και οι πέντε μεγάλες αγορές- το χρονικό διάστημα 2000/05, κέρδισαν 117 από το σύνολο των 215 αγώνων, δηλαδή είχαν ένα ποσοστό νικών που έφθανε το 54%. Την επόμενη πενταετία το ποσοστό σκαρφάλωσε στο 60% και την περίοδο 2010/11 έως την περασμένη σεζόν, το ποσοστό ξεπερνά κατά τι το 64%. Βέβαια, οι εκπλήξεις με τις νίκες των αδυνάτων δεν λείπουν, αλλά όσο περνούν τα χρόνια τόσο μειώνονται και οι αντιστάσεις των αδυνάτων.

 

Την κυριαρχία των ισχυρών μπορεί να τη διαπιστώσει κάποιος και στα στατιστικά των αποδόσων που προσφέρουν οι στοιχηματικές εταιρείες. Υπάρχουν και άλλα στοιχεία που θα μπορούσε να επικαλεστεί κάποιος και υποστηρίζουν τη θέση πως η διοργάνωση είναι ένα παιχνίδι μόνο για ισχυρούς. Για παράδειγμα, η εικόνα της φάσης των «16» όπου για πρώτη φορά πέρυσι, στα προημιτελικά, υπήρχαν μόνον ομάδες από τις 5 μεγάλες αγορές. Και να σκεφθεί κάποιος ότι εκεί μπορεί να βρισκόταν ο Ολυμπιακός αν είχε εκμεταλλευθεί τη μεγάλη ευκαιρία της αποδυναμωμένης Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

 

Είναι βέβαια μακρινή εποχή, αλλά την περίοδο 1992/93 στη φάση των προημιτελικών βρίσκονταν οι Μαρσέιγ, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Μπριζ, Μίλαν, Πόρτο, Αϊντχόφεν, Ρέιντζερς και Ρόζενμποργκ. Ισως, λίγο ρομαντική εποχή που δεν είναι δυνατόν να επιστρέψει, αλλά η εξομάλυνση των ανωμαλιών θα βελτιώσει την εικόνα και θα διατηρήσει το ενδιαφέρον.

 

 

 

Η πρόκληση του Ολυμπιακού

 

H διαμόρφωση της διοργάνωσης σε ένα περιβάλλον που είναι προνομιακός χώρος των ισχυρών υπαγορεύει πολύ συγκεκριμένες επιλογές για ομάδες όπως ο Ολυμπιακός. Ο στόχος δεν είναι να κάνει μία εμφάνιση συνοδευόμενη από νίκη, απέναντι σε κάποιο φαβορί, αλλά να εξασφαλίζει κάθε φορά την τρίτη θέση στον όμιλο για να συνεχίζει τη συμμετοχή του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Και γιατί η συνέχεια είναι σημαντική; Μα γιατί φέρνει βαθμούς στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά βελτιώνει και τη θέση της ομάδας στην ειδική βαθμολογία των ομάδων, που έχει διαμορφώσει η ΟΥΕΦΑ. Απο εκεί και πέρα, προσπαθεί να πάρει το μάξιμουμ των βαθμών στην έδρα του και να είναι έτοιμος να εκμεταλλευθεί σπάνιες ευκαιρίες σαν την περσινή. Και πάνω απ' όλα, επειδή δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τους ισχυρούς επί ίσοις όροις, οικονομικά, να μένει στην ευρωπαϊκή βιτρίνα επιδεικνύοντας και το ποδοσφαιρικό του υλικό, που μπορεί να αποδειχθεί πηγή σοβαρών εσόδων.

Πηγή: sportday.gr

Champions League Ποδόσφαιρο SPORTS