Aυτό είναι πραγματικά από τα άγραφα. Να κερδίζεις μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης στην έδρα σου με τακτική για σεμινάριο και παροιμιώδη αποτελεσματικότητα, και μέσα σε 15 μέρες να έχει μείνει μόνο η σκιά του εαυτού σου.

Ο Ολυμπιακός στο Μάλμε συνέχισε τις κακές του εμφανίσεις. Κατέβασε ένα πρόσωπο που δεν αναγνώρισε κανείς. Ναι, θα μπορούσε να βρεθεί μπροστά στο σκορ όταν ακυρώθηκε το κανονικό γκολ του Μήτρογλου. Επιπλέον, θα μπορούσε να ισοφαρίσει σε 1-1 αν ο Ρώσος διαιτητής έδειχνε λιγότερη... αγάπη στον Ολυμπιακό και έδινε το πέναλτι στον Μανιάτη.

Όμως μπάλα δεν παίζει η σφυρίχτρα. Κόντρα σε αυτόν τον αντίπαλο, οι ερυθρόλευκοι ήταν καταδικασμένοι να χάσουν με αυτή την άμυνα τσίρκο. Με τα τόσο βαριά ποδάρια που όχι μόνο δεν είχαν τη δύναμη να στείλουν τη μπάλα στο πλεκτό, αλλά είχαν στιγμές που δεν μπορούσαν να πασάρουν ο ένας στον άλλο. Οι Μποτία-Αμπιντάλ κυριολεκτικά κρέμασαν την ομάδα. Και οι άλλοι, όμως, δεν ήταν καλύτεροι. Ο Τσόρι είτε μπήκε είτε όχι, ήταν το ίδιο κι ας έλεγαν κάποιοι ότι ανέβασε τους Πειραιώτες. Ο Μήτρογλου έχει να διανύσει χιλιόμετρα μέχρι τον σταθερά καλό εαυτό του, ενώ ο Αφελάι με τον Ντουρμάζ μπορεί να κάνουν πολλά με τη μπάλα στα πόδια, αλλά έχουν μικρή προσφορά συνολικά.

Ήταν μια βραδιά βγαλμένη από τα παλιά. Από τα εφιλατικά παλιά, τότε που χάνονταν οι νίκες στο 90φεύγα, τότε που γύριζε από το Τροντχάιμ με την πεντάρα στο τσεπάκι. Τέτοια ήταν η άμυνα και συνολικά η ανασταλτική λειτουργία. Ο Ολυμπιακός (μας) γύρισε πολλά χρόνια πίσω, κυρίως διότι δεν έδειξε αντίδραση μετά το κάζο στο Περιστέρι και επειδή δεν έβγαλε εγωισμό στο χόρτο μετά τις μπλαζέ δηλώσεις του Άγκε Χαρέιντε. Το επετειακό του αγώνα, τα 100 ματς στον θεσμό, τα αφήνουμε στη άκρη, δεν είναι αυτή η ουσία.

Το ζήτημα εντοπίζεται, όπως γράψαμε και το Σάββατο μετά την ήττα από τον Ατρόμητο, στην ασυνενοησία του κεντρικού διδύμου στην άμυνα. Αργοί και ξένοι μεταξύ τους οι Μποτία-Αμπιντάλ και σε καμία περίπτωση ο Μίτσελ δεν μπορεί να βασιστεί επάνω τους για τη δύσκολη συνέχεια από τη στιγμή που "πέταξαν" τη μεγάλη νίκη της πρεμιέρας. Εδώ έχουμε το άλλο μεγάλο θέμα: Με νίκη θα ήταν με το ένα πόδι στη μία θέση για τους "16", με δεδομένο τον άσο στο Φάληρο με τους Σουηδούς. Θα έψαχνε τον ένα βαθμό σε τρία ματς. Τώρα, πάει αυτό και ξανά από την αρχή. Και κυρίως με μια ανασταλτική λειτουργία που σε καμία περίπτωση δεν δείχνει ικανή να σταματήσει τη Γιουβέντους και όσα κάνουν ο Τέβες και οι άλλοι. 

Μάντεις κακών και καταστροφολόγοι δεν αξίζει να γίνουμε, διότι η μπάλα έδειξε ότι δεν παίρνει από προγνωστικά. Κανείς δεν περίμενε τη νίκη επί των Ισπανών, ουδείς φανταζόταν τον εφιάλτη στο Μάλμε. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, οι ερυθρόλευκοι έκαναν ένα μεγάλο βήμα προς τα πίσω σε αυτή τη δεύτερη αγωνιστική. Οφείλουν -τουλάχιστον- να πάρουν φόρα για την επαναφορά. Σε διαφορετική περίπτωση, είναι γνωστές οι (αντι)δράσεις της διοίκησης. Έγιναν, άλλωστε, προχθές οι εξηγήσεις στου Ρέντη...

Πηγή: gazzetta.gr

Champions League Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός