Aναλυτικά το άρθρο του:

Yπάρχει κάτι χειρότερο από τη διαιτητική εύνοια. Κι αυτό δεν είναι η διαιτητική αδικία, αλλά η παρατεταμένη διαιτητική εύνοια. Κι είναι χειρότερο όταν δεν απευθύνεσαι αποκλειστικά στους οπαδούς σου (αν και στο δικό μου το μυαλό, ακόμα και ο οπαδός θα έπρεπε να προτιμά -αν είχε να επιλέξει ανάμεσα στα δύο- η ομάδα του να αδικείται παρά να αδικεί), αλλά στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό κοινό. Που τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα την περίοδο Γκουαρντιόλα το έχεις κατακτήσει, κερδίζοντας την αγάπη του και το θαυμασμό του. Όντας τόσο ξεκάθαρα η καλύτερη ομάδα της εποχής μας και όντας ίσως και η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών, η Μπαρτσελόνα κανονικά δεν είχε να φοβάται κανέναν αντίπαλο μέσα στο γήπεδο.

Θα έχανε από μερικούς, θα έχανε και κανένα τρόπαιο όπως πέρσι από την Ίντερ, αλλά η υπεροχή της θα παρέμενε αναμφισβήτητη. Ενώ τώρα, έχοντας συσσωρεύσει πια αρκετούς διαιτητικούς αστερίσκους (από τον σφαγιαστικό ημιτελικό με την Τσέλσι πρόπερσι ως την αποβολή του Φαν Πέρσι πριν δυο μήνες), ναι μεν η αξία της μπορεί να παραμένει αναμφισβήτητη, αλλά δίπλα σε αυτό το "ναι μεν" έρχεται να προστεθεί κι ένα "αλλά": αλλά γιατί τόση εύνοια, ρε γαμώτο; Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, απόψε από το 51' και μετά δεν ήμουν με την Μπαρτσελόνα.

Αν όμως όσα έγιναν στο ενενηντάλεπτο μπορούσαν να σου χαλάσουν τη διάθεση, όσα έγιναν πριν αρχίσει το δεύτερο ημίχρονο και μόλις αυτό τελείωσε ήταν ικανά να σου την ξαναφτιάξουν: ο Τζίμι Τζαμπ κάνει μια ακόμα κούρσα στο γήπεδο, ο Ερίκ Αμπιντάλ σηκώνεται στα χέρια των συμπαικτών του. Από τι αρρώστησε ο Αμπιντάλ; Προτιμάς να μην το σκέφτεσαι. Σου αρκούν οι διαιτητικοί αστερίσκοι. Ό,τι κι αν έφταιγε που αρρώστησε όμως, είναι πάλι υγιής. Από τι έχει αρρωστήσει ο Τζίμι Τζαμπ;

Από μια αρρώστια που δεν βλάπτει κανένα, από μια λόξα ευφρόσυνη, διαφορετική, από μια λόξα που τον καθιστά για λίγα δευτερόλεπτα κέντρο του κόσμου, από μια λόξα που τον καθιστά για λίγα δευτερόλεπτα πρωταγωνιστή στο χορτάρι που κανονικά είναι για να πατάνε μόνο οι Ρονάλντο και οι Τσάβι, οι Ρονάλντο και οι Τσάβι που μετατρέπονται σε δικούς του θεατές για αυτά τα λίγα, κλεμμένα, κατάδικά του δευτερόλεπτα.

Πηγή: gazzetta.gr
 

Ρεάλ Champions League Μπαρτσελόνα