Έργο Μίτσελ με ήρωα τον Ρομπέρτo

Εφάρμοσε ένα 4-4-1-1 με τις γραμμές χαμηλά και 4 καθαρούς αμυντικούς χαφ σε κοντινή απόσταση με την αμυντική τετράδα.

Μαζουάκου vs Λιστάινερ.

Τακτική κοντινή σε αυτήν που έφερε τη νίκη με την Ατλέτικο με τη διαφορά όμως πως απέναντι στη Γιουβέντους ο Μίτσελ δεν ήθελε να υπάρξει κανένας χώρος τακτικά απροστάτευτος. Σε σχέση με τον αγώνα της πρώτης αγωνιστικής πέρασε ο Εντιγκά δεύτερος χαφ και ο Κασάμι πήγε στον χώρο που κάλυπτε με την Ατλέτικο ο σοφτ Αφελάι. Ο Κασάμι εκτός από το γκολ που πέτυχε, έδωσε τη δυνατότητα στον Μαζουάκου να κάνει το τέλειο παιχνίδι. Ο Μαζουάκου είχε την πολύ δύσκολη αποστολή να παίξει την πλευρά απέναντι στον πολύ σκληρό Λιστάινερ. Με τη βοήθεια του Κασάμι του πήρε την ταυτότητα. 7-1 τάκλιν, 5-0 τριπλές παίζοντας στον ίδιο χώρο κατέγραψαν οι εταιρείες στατιστικής υπέρ του Μαζουάκου.

Ο λόγος που στάθηκε με αξιοπρέπεια ο Μποτία.

Στο ποδόσφαιρο για να κερδίσεις κάτι κάπου χάνεις. Ο Μίτσελ βάζοντας ταυτόχρονα 4 αμυντικούς χαφ, γνώριζε πως θα χάσει σε δημιουργία, ήξερε όμως πως για να είναι ανταγωνιστική η ομάδα του ήταν υποχρέωσή του να προστατέψει τους Μποτία-Αμπιτάλ. Στην εκπομπή πολλοί φίλοι είχαν την απορία για το πώς γίνεται να δείχνει τόσο άσχημη εικόνα ο Μποτία στο Μάλμε και στο Ηράκλειο με τον Εργωτέλη και να είναι στεκούμενος με την Ατλέτικο και τη Γιουβέντους. Η απάντηση είναι απλή. Είναι θέμα χώρου που πρέπει να καλύψει. Ο κλασάτος αμυντικός φαίνεται όταν τον βγάλεις ψηλά. Ενα καλό δίδυμο στόπερ σου επιτρέπει να ανεβάσεις τις γραμμές σου και να πιέσεις πιο ψηλά όπως γινόταν επί Βαλβέρδε με το δίδυμο Μέλμπεργκ-Αβραάμ. Οταν οι συνθήκες του παιχνιδιού επιβάλουν στον Μίτσελ να ανεβάσει ψηλά τους Μποτία, Αμπιτάλ και να τους δώσει δικό τους όλον τον χώρο πίσω τους, αγωνιστικά διασύρονται. Στα παιχνίδια με Ατλέτικο και Γιουβέντους ο Μίτσελ φρόντισε να μένουν χαμηλά, είχαν σε πολύ μικρή απόσταση πολλούς συμπαίκτες τους και να προστατέψουν έναν περιορισμένο χώρο. Μεγάλη υπόθεση να σου μικραίνει το γήπεδο ο προπονητής σου όταν καλείσαι να αμυνθείς. Σε παρόμοια λογική ο Σαριέγκι έκανε καλά παιχνίδια σε Βρέμη και Μεάτσα. Δεν έγινε ποτέ μεγάλος στόπερ.

Ιδανικό σχέδιο για 57 λεπτά.

Για 57 λεπτά ο Ολυμπιακός είχε ένα τέλειο σχέδιο. Μπορεί σε πολλούς να έμεινε η γεύση στο τέλος, ότι ήταν τυχερό ή ότι κέρδισε λόγω Ρομπέρτο, η αλήθεια όμως είναι πως την τύχη τη χρειάστηκε στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα. Μέχρι να βγει ο Πίρλο ο Ολυμπιακός έμοιαζε να ελέγχει απόλυτα τον αγώνα και η Γιουβέντους μόνο με 4 καλά χτυπήματα σε στυμμένα του Πίρλο απείλησε. Για 57 λεπτά ο Ολυμπιακός σε ροή παιχνιδιού είχε πολύ καλή λειτουργία. Αμυντικά ο κάθε παίκτης είχε τον ρόλο του και συγκεκριμένο χώρο να προστατέψει. Επιθετικά τη διαφορά την έκαναν τα συνεχή ανεβάσματα του Μαζουάκου, η βοήθεια που έδινε στον άξονα ο Κασάμι, το γεγονός πως ο Μήτρογλου έπαιξε με πλάτη βοηθώντας τους συμπαίκτες του να αναπτυχθούν και η κλάση του Τσόρι. Ο Τσόρι έδινε το διαφορετικό, την έμπνευση που χρειάζεται από τον ποδοσφαιριστή που παίζει πιο ελεύθερος από τους υπόλοιπους μία ομάδα που ακολουθεί μία συντηρητική τακτική.

Ο αρνητικός ρόλος του Πίρλο

Η αλήθεια είναι πως στα πρώτα 57 λεπτά ταλαιπωρήθηκε πολύ η Γιουβέντους στη ροή του αγώνα, από την παρουσία του Πίρλο. Γράφαμε και στο κείμενο της ημέρας του παιχνιδιού πως ο Πίρλο έχει μόλις δύο συμμετοχές στη φετινή σεζόν και προέρχεται από ένα άθλιο παιχνίδι με τη Σασουόλο. Τα ρεπορτάζ παραμονή του αγώνα στο Καραϊσκάκης τον ήθελαν να μένει στον πάγκο και να καλύπτει όπως συνήθως γίνεται φέτος τον ρόλο του ο Μαρκίσιο. Ο Αλέγκρι πιθανότατα ήθελε να δει για πρώτη φορά να παίζουν μαζί στη δική του θητεία οι Βιδάλ-Πίρλο. Δεν δικαιώθηκε από την εικόνα του παιχνιδιού. Ο Ολυμπιακός σκόραρε από μία λανθασμένη μεταβίβαση του Πίρλο και υπήρξε μεγάλη βελτίωση της Γιουβέντους όταν βγήκε ο Πίρλο. Ο λόγος που άλλαξε τόσο πολύ το παιχνίδι δεν ήταν ότι έκανε όργια ο Μαρκίσιο αλλά γιατί απλώθηκε το παιχνίδι της Γιούβε. Βλέπετε οι συμπαίκτες του έχουν μάθει να περιμένουν από τα δικά του πόδια να ξεκινήσει η ανάπτυξη του παιχνιδιού. Οσο ήταν στο γήπεδο βλέπαμε τους στόπερ να περνάνε την μπάλα μόνιμα στον Πίρλο και αυτός να μην μπορεί να ελευθερώσει το παιχνίδι.

Ο ήρωας Ρομπέρτο

Οταν ο Πίρλο βγήκε, ο Τσόρι κουράστηκε και ο Μίτσελ πήρε τη μοναδική λανθασμένη του απόφαση στο παιχνίδι, να βγάλει τον Μήτρογλου και να περάσει στη θέση του τον Αφελάι χρειάστηκε ο ήρωας Ρομπέρτο. Εκανε κάποιες αποκρούσεις σπουδαίες και δεν έδωσε το δικαίωμα στη Γιουβέντους να κεφαλαιοποιήσει με κάποιο γκολ τη σαρωτική της κυριαρχία στο τελευταίο μισάωρο του αγώνα. Ο τερματοφύλακας όμως είναι μέρος του παιχνιδιού και σε ακόμα ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι ο Ολυμπιακός εξαργυρώνει ότι κάτω από τα δοκάρια του έχει τον Ρομπέρτο.

Επειδή πρόσφατα ζήσαμε μία ακραία επιλογή τακτικής από τον Ρανιέρι, για ακόμα μία φορά φάνηκε πόσο σημαντικό είναι για μια ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα ο προπονητής της να φροντίζει με την τακτική του να μικρύνει τα μέτρα στους παίκτες του και να έχει δώσει σε όλους τους ποδοσφαιριστές του ξεκάθαρους αμυντικούς ρόλους.

Πηγή: sentragoal.gr