Η πικρή αλήθεια όμως είναι πως ευκαιρίες σαν αυτή στο Τορίνο δεν προσφέρονται καθημερινά. Οι πρωταθλητές Ελλάδας ξέρουν κατά βάθος πως η πίεση που ένιωσε η Γιουβέντους μετά το 1-1 και κυρίως μετά την κεφαλιά του Ντινγκά ήταν τόση, που τα πόδια τους τα ένιωθαν βαριά οι παίκτες του Αλέγκρι. Και εκεί ήρθε το γκολ του 2-2, το οποίο τα άλλαξε όλα. Το ποδόσφαιρο σε αυτό το επίπεδο δεν επιτρέπει να σβήσεις τη... μηχανή έστω και για δευτερόλεπτα.
Το σημαντικό για τον Ολυμπιακό παραμένει πως έχει δύο ματς για να κάνει τα αποτελέσματα που θα του δώσουν πρόκριση και το σίγουρο είναι πως με τον Μίτσελ στον πάγκο τούς τελευταίους 14 μήνες ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη μεγαλώνει. Δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο και θέλει να παίζει ποδόσφαιρο, όχι απλά να κλέβει αποτελέσματα. Σκέφτομαι πως αν είχε επιχειρήσει να επιστρέψει νωρίτερα πίσω και αν έκλεινε χώρους χαλώντας τον ρυθμό, κάνοντας και κάποια φάουλ που θα έσπαγαν τον ρυθμό μετά το 1-2, τότε πιθανότατα αυτή τη στιγμή να συζητούσαμε διαφορετικά. Ωστόσο αυτός ο Ολυμπιακός δεν θα άρεσε στον Ισπανό τεχνικό και -είμαι βέβαιος- και σε μεγάλη μερίδα του κόσμου του! Μερικές φορές από κάποιες ήττες μαθαίνεις περισσότερα και από τις νίκες! Και το πώς θα παίξεις γίνεται νοοτροπία που μπολιάζει την ομάδα, κάτι που μακροπρόθεσμα σου δίνει πιο πολλά από αυτά που μπορεί πρόσκαιρα να χάσεις!
Αυτό που κρατά κανείς από τη συνολική εικόνα είναι η ικανότητα της ομάδας να βρει γκολ από πολλούς παίκτες, αλλά και αυτό που ανησυχεί ιδιαίτερα είναι η αφλογιστία του Μήτρογλου (που δεν είναι σε καλή κατάσταση και δεν δείχνει ίχνη βελτίωσης). Ο Ελληνας φορ θα έδινε το παραπάνω στοιχείο αν ήταν καλά και θα έκανε ματς που κινούνται πάνω σε τεντωμένο σχοινί πιο εύκολα. Ενα τέτοιο παιχνίδι θα είναι και αυτό στη Μαδρίτη, όπου ο Ολυμπιακός μπορεί να πάρει αποτέλεσμα! Αλλά και εάν τελικά αποκλειστεί σε αυτόν τον πολύ δύσκολο όμιλο η ζημιά δεν έγινε στο Τορίνο, για να μην ξεχνιόμαστε: είναι η ήττα στη Σουηδία με τη Μάλμε που τον πληγώνει αφού και με ισοπαλία εκεί, τώρα θα ήταν αδιαφιλονίκητο φαβορί για την πρόκριση!
Το σωστό ρίσκο του Ρότζερς
Βγήκαν πάρα πολλοί να σχολιάσουν το αν έπρεπε ή όχι να χρησιμοποιήσει αρκετούς αναπληρωματικούς στον αγώνα με τη Ρεάλ ο Μπρένταν Ρότζερς και αν αυτή η κίνηση ταίριαζε με την ιστορία της Λίβερπουλ και με το πρεστίζ της διοργάνωσης. Και η προφανής απάντηση είναι πως όλα αυτά είναι κουραφέξαλα! Ο προπονητής της Λίβερπουλ έχει ένα μεγάλο ρόστερ και αρκετούς παίκτες που έχουν αποδώσει πολύ πιο κάτω από τα αναμενόμενα στη φετινή σεζόν, οπότε πήρε ένα ρίσκο να αφήσει εκτός επτά από τους βασικούς του αφού ακολουθεί το ματς με την αήττητη Τσέλσι στο «Ανφιλντ», κάνοντας το πολύ φυσιολογικό ως επιλογή. Δηλαδή εναντίον της καλύτερης ομάδας στην Ευρώπη αυτή την ώρα, που πέρασε με περίπατο με 3-0 μέσα από την έδρα της Λίβερπουλ, τι να έκανε; Κανείς δεν του εγγυάται πως αν κατέβαζε κανονική ομάδα θα έπαιρνε αποτέλεσμα και ο αληθινός κίνδυνος θα ήταν να ξαναχάσει με μεγάλο σκορ και ταυτόχρονα ίσως να είχε και απώλειες για το ματς του Σαββάτου που υπό συνθήκες με ένα καλό αποτέλεσμα μπορεί να επανακινήσει τη σεζόν του στην Πρέμιερ Λιγκ. Επίσης πήρε από τους λεγόμενους αναπληρωματικούς (που τρεις από αυτούς κόστισαν πάνω από είκοσι εκατομμύρια ευρώ για να αποκτηθούν) μία θετικότατη απάντηση μέσα στο γήπεδο πως μπορεί να τους υπολογίζει, αλλά και ο ίδιος τούς έδειξε πως τους υπολογίζει και δεν τους δίνει ευκαιρίες μόνο στο Λιγκ Καπ με τη Μίντλεσμπρο, αλλά εναντίον της πρωταθλήτριας Ευρώπης!
Επίσης στο αγωνιστικό κομμάτι η Λίβερπουλ ηττήθηκε μόλις με 1-0, παρά την καθολική υπεροχή της Ρεάλ και επί της ουσίας κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως οι βασικοί θα κατόρθωναν κάτι καλύτερο! Η άποψή μου είναι πως ούτε τη διοργάνωση απαξίωσε ούτε έκανε κάποιο λάθος ο Ρότζερς. Είναι βέβαιο πως έκανε καλά που ρίσκαρε γιατί τέτοιες αποφάσεις διαφοροποιούν τους ικανούς από τους μέτριους! Και αν μάλιστα εναντίον της Τσέλσι έχει φρέσκα πόδια η ομάδα του και καταφέρει να νικήσει την αήττητη και πρωτοπόρο αντίπαλό του, τότε θα έχει δικαιωθεί απόλυτα και στην πράξη. Ολα τα άλλα είναι κουβέντες του αέρα!
Ενα ρεκόρ που πήγε στα σκουπίδια!
Ενα απίστευτο ρεκόρ κατείχαν μέχρι το βράδυ της Τρίτης οι αγγλικές ομάδες στα 57 χρόνια που μετέχουν στο Κύπελλο Πρωταθλητριών ή Τσάμπιονς Λιγκ, όπως λέγεται από το 1992 και μετά και αυτό που συνέβη στο «Emirates» το έσπασε! Το θέμα γράφτηκε στην ιστοσελίδα England365.gr και εξηγούσε πως η Αγγλία ήταν μέχρι προχθές το βράδυ η μόνη ευρωπαϊκή χώρα από τις τέσσερις παραδοσιακά μεγάλες, που είχε σερί 101 αγώνων στα οποία όταν έφτανε να προηγηθεί μία ομάδα της με 3-0 σε κάποιο ματς το κέρδιζε πάντα. Στην 102η όμως «κάηκε», αφού όπως εξελίχτηκε το παιχνίδι στο Βόρειο Λονδίνο και παρ' ότι η Αρσεναλ προηγήθηκε με 3-0 της Αντερλεχτ, οι Βέλγοι από το πουθενά έφεραν τούμπα το ματς! Το 3-0 έγινε μέσα σε μισή ώρα 3-3, σπάζοντας μία μοναδική παράδοση που κρατούσε από το 1956! Μάλιστα, κατά σύμπτωση αντίπαλος και τότε αγγλικής ομάδας ήταν πάλι η Αντερλεχτ με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να κάνει μία μεγάλη νίκη με 10-0. Τελικά όλα έχουν τέλος, αλλά η αλήθεια είναι πως η αφέλεια με την οποία η Αρσεναλ αντιμετώπισε το ματς δημιουργεί ερωτήματα και αφήνει εκτεθειμένο όχι μόνο τον Αρσέν Βενγκέρ, που ήταν ο εύκολος στόχος, αλλά ιδίως τους ίδιους τους παίκτες που με την εμπειρία τους έπρεπε να αντιληφθούν μετά το πρώτο γκολ που ήταν οφσάιντ και το πέναλτι με το οποίο οι Βέλγοι ξαναμπήκαν στο ματς πως δεν ήταν η βραδιά τους. Τότε έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί και σε αυτό, για να μη γελιόμαστε, δεν χρειάζεται να πάρεις οδηγίες από τον προπονητή!
Πηγή: sday.gr