Δεν μπορείς να κάνεις αυτό που λέμε υψηλή κριτική σε ένα ματς που έληξε 4-0 και για το οποίο με βάση τις ευκαιρίες της Ατλέτικο μετά το 75’ λες, «πάλι καλά που δεν έφαγα κι άλλα».

Ξέραμε ότι η Ατλέτικο ήταν σαφώς ανώτερη ομάδα από τον Ολυμπιακό, αλλά αυτή η διαφορά μεγεθύνθηκε από την χθεσινή εικόνα του Ολυμπιακού, λογικά κι από την αγωνιστική απραξία του επί δυόμιση εβδομάδες.

Ανήμερα του αγώνα έγραφα ότι οι ερυθρόλευκοι πρέπει να βρουν την ισορροπία μεταξύ εντός κι εκτός έδρας αγώνων-τώρα έχουν συμπληρώσει στην Ευρώπη πέντε σερί νίκες στο Καραϊσκάκη και πέντε σερί ήττες μακριά από το Καραϊσκάκη...

Σε τέτοιες έδρες αν δεν μπεις με το μαχαίρι στο στόμα, δεν έχεις τύχη. Ειδικά όταν ο αντίπαλος θέλει πάση θυσία τη νίκη. Μαύρα σκυλιά ήταν οι παίκτες του Σιμεόνε, που διψούσαν όχι απλά για νίκη-πρόκριση, αλλά για θρίαμβο, σαν εκδίκηση για την ήττα τους στον Πειραιά, που τόσο τους είχε πειράξει: μοναδική άλλωστε ήττα στα 18 τελευταία παιχνίδια τους στο Τσάμπιονς Λιγκ, με εξαίρεση τον χαμένο τελικό από τη Ρεάλ στην παράταση…

Μόνο που είναι τέτοιο άθλημα το ποδόσφαιρο, που ακόμη κι αυτός ο μέτριος Ολυμπιακός απέναντι σε αυτή την πολύ καλή Ατλέτικο, θα μπορούσε να είχε εντελώς διαφορετικό αποτέλεσμα! Γιατί όταν κάνεις δώρα, δηλαδή μόνο που δεν τα τύλιξες σε κουτί, τα δύο πρώτα γκολ, ουσιαστικά διαμορφώνεις εσύ το αποτέλεσμα! Μην ξεχνάμε ότι μέχρι το 61΄το σκορ ήταν 2-0 ακριβώς με αυτά τα τόσο κουτά γκολ-προσφορά των Ρομπέρτο και Μποτία (κρίμα γιατί ήταν από τους λίγους που σκίστηκε σε όλο το ματς).

Θα μου πείτε, αυτός ο Ολυμπιακός θα γλίτωνε από αυτή την Ατλέτικο; Λίγες οι πιθανότητες. Αλλά θα τις είχε. Πόσες φορές ο Ολυμπιακός δεν έχει παίξει μονότερμα αντιπάλους του φανερά κατώτερους στο ελληνικό πρωτάθλημα κι όμως έμεινε στην ισοπαλία η, κι έχασε, παρότι είχε ένα κάρο ευκαιρίες όχι για νίκη, αλλά για σκορ;…Τα γκολ είναι αυτά που διαμορφώνουν την ψυχολογία μέσα στο παιχνίδι. Κι ο Ολυμπιακός έκανε δωρεά και το 1-0 και το 2-0 από τους δύο Ισπανούς της ενδεκάδας του, ανυψώνοντας το ηθικό τους στο ζενίθ και ρίχνοντας το δικό του στο ναδίρ.

Όμως, ρεαλιστικά, πρέπει να δεχθούμε κατά βάση το προφανές. Η πρόκριση δεν χάθηκε χθες-γιατί εγώ πιστεύω ότι χάθηκε. Το πουλάκι είχε πετάξει σε τρεις άλλες ημερομηνίες!

Η πρώτη ημερομηνία ήταν της κλήρωσης. Σε τέτοιο γκρουπ, με Ατλέτικο και Γιουβέντους και δη τη Γιουβέντους που πέρσι είχε αποκλειστεί από τη φάση των ομίλων, οι ελπίδες σου ήταν λιγοστές ούτως η, άλλως.

Η δεύτερη ημερομηνία ήταν του αγώνα στο Μάλμε. Με νίκη εκεί, όπως έκαναν Ατλέτικο και Γιουβέντους κι όπως μπορούσε κι αυτός να κάνει, ο Ολυμπιακός θα έπιανε τους 12 πόντους στον όμιλο, κερδίζοντας κι εδώ τη Μάλμε, που θα ήταν μάλιστα εντελώς αδιάφορη βαθμολογικά. Και θα ισοβαθμούσε ο Ολυμπιακός με την Ατλέτικο και τη Γιουβέντους, αν κέρδιζε η Γιουβέντους στην Ιταλία την Ατλέτικο, με την πρόκριση να κρίνονταν στη διαφορά γκολ των μεταξύ τους αγώνων-με τον Ολυμπιακό να είχε άλλο κίνητρο για το σκορ του αγώνα στη Μαδρίτη. Η, ο Ολυμπιακός με 12 πόντους θα περνούσε έστω ως δεύτερος, αν η Γιουβέντους δεν κέρδιζε την Ατλέτικο στο Τορίνο…

Η τρίτη ημερομηνία ήταν του αγώνα στο Τορίνο. Ο Ολυμπιακός που είχε μπορέσει κι είχε γυρίσει το παιχνίδι προηγούμενος 2-1 της Γιουβέντους, έφαγε εκεί δύο γκολ σε τρία λεπτά κι έχασε. Εκεί ήταν η χρυσή ευκαιρία. Είσαι μπροστά με 2-1, ξέρεις ότι και με ισοπαλία περνάς, ουσιαστικά. Και χάνεις 2-3. Μετά είναι δέκα φορές πιο δύσκολο να πας να διεκδικήσεις την πρόκριση που, στη Μαδρίτη…

Τώρα, εκεί γύρω στα μέσα Δεκέμβρη, πρέπει να γίνει κι ο σωστός απολογισμός διοίκησης-προπονητή, γιατί η σεζόν έχει ακόμη πολλούς μήνες. Και έχει μπροστά της μεγάλες δυσκολίες…

Πηγή: gazzetta.gr

Champions League Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός