Συμφωνώ ότι έχει κάποιους παίκτες που ξέρουνε το τόπι, αλλά σαν ομάδα θέλει πολλά καρβέλια ακόμα για να φτάσει σε προσωπικότητα και σε πρεστίζ τη Ρεάλ, τη Μπαρτσελόνα και τη Μπάγερν. Κι αν θέλετε να το πάω ακόμα παραπέρα, θεωρώ ότι η Ατλέτικο δουλεύει σαν ομάδα καλύτερα από την Τσέλσι.

Μια Τσέλσι που της λείπει η διεισδυτικότητα, της λείπουν οι αυτοματισμοί και οι εμπνεύσεις και αρκείται σε ένα κουραστικό και βαρετό παράλληλο ποδόσφαιρο. Παράλληλα και πίσω, πίσω και παράλληλα. Και προσπαθεί να απειλήσει τον αντίπαλο μόνο με κάποιες ατομικές προσπάθειες. Του Κόστα, του Ουίλιαν και κυρίως του Αζάρ, που είναι όμως φοβερά ατομιστής και λίγος στην τελική προσπάθεια.

Αυτό όμως που μου έκανε ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση από τη χθεσινή Τσέλσι, ήταν η πολύ μέτρια αμυντική της λειτουργία. Εκεί δηλαδή που ο Μουρίνιο θεωρείται ο μετρ των μετρ, χθες ήταν της πλάκας. Πολλοί ανοικτοί χώροι, μεγάλες οι αποστάσεις των αμυντικών, ο Τέρι και ο Κέϊχιλ κουτούλαγαν μεταξύ τους και έτσι οι επιθετικοί της Παρί και κυρίως ο Καβάνι, έμπαιναν με άνεση μέσα στην περιοχή.

Ο μόνος που στάθηκε στο ύψος του ήταν ο Κουρτουά. Θα μου πείτε, βέβαια, ότι δεν γίνεται να κρίνεις μια ομάδα από ένα παιχνίδι και μόνο, όμως, εγώ, κρίνω αυτό που είδα χθες. Αν προσεχώς δω κάτι άλλο πιο θετικό, δεν θα διστάσω να το πω και να το γράψω. Σε γενικές πάντως γραμμές, η Τσέλσι δεν με γεμίζει.

Όσο για το άλλο ματς που έγινε στο Ντονέτσκ, η Μπάγερν ήταν για τον γάϊδαρο καβάλα. Καμία σχέση με την προπέρσινη αλωνιστική μηχανή. Εντάξει, τέτοια εποχή δεν μπορείς να παίξεις μπάλα σ΄αυτή τη χώρα, αλλά όχι και έτσι, ρε, παιδί μου. Ντάπα-ντούπα, ντάπα-ντούπα, και όποιον πάρει ο χάρος. Δεν σου έκανε όρεξη να δεις αυτό το ματς.

Ο Ιμπραΐμοβιτς δεν είναι αυτός που ήταν. Φυσικά τη μπάλα δεν την έχει ξεχάσει, αλλά οι κινήσεις του δεν έχουν πια τη χάρη και την ταχύτητα. Έχει βαρύνει πολύ...

Πηγή: Real.gr

Μπάγερν Μονάχου Μουρίνιο Παρί Σεν Ζερμέν Champions League Τσέλσι Ποδόσφαιρο SPORTS