Τελικά όσοι έχουν μάτια βλέπουν. Η Ρεάλ μπορεί να έχει το όνομα, αλλά δεν έχει και τη χάρη. Γι’αυτό και όλη την ημέρα χθες, έπεφτε συνεχώς ο άσος και ανέβαινε αντίστοιχα το διπλό. Μπορεί η Γιουβέντους να μην έχει τη μεγάλη ομάδα του παρελθόντος και να μην ενθουσιάζει με το παιχνίδι της, αλλά αυτή η καταραμένη η φανέλα της είναι πιο βαριά κι από το μαντέμι. Και μην ξεχνάμε ότι οι Ιταλοί είναι οι μοναδικοί στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, που δεν παίζουν όσο μπορούν, αλλά όσο θέλουν. Ύπουλες οχιές. Σε μαγνητίζουν, σε κοιμίζουν και σε ανύποπτο χρόνο σου ρίχνουν το δηλητήριο μέσα στη φλέβα. Αυτό ακριβώς έγινε και χθες. Ενώ όλοι περίμεναν ότι η Ρεάλ θα έκανε το 2-1, ξαφνικά σε μια κόντρα ατακ, το βαϊπερ( η οχιά) τίναξε το κεφάλι και δάγκωσε θανάσιμα. Πάρτην κάτω τη βασίλισσα...
Εχει μαλλιάσει η γλώσσα να λέω, ότι αν η Ρεάλ δεν βρει ανοιχτούς και ελεύθερους χώρους, τότε βραχυκυκλώνει και η εξάτμισή της, πατ-πατ-πατ, κάνει καρμπιλασιόν. Ο Αλεγκρι έκανε χθες μια μαγκιά, που ειλικρινά, δεν την περίμενα από αυτόν. Στο β΄ ημίχρονο έβαλε και τρίτο σέντερ μπακ, λίμπερο και δύο στόπερ και η Ρεάλ έπαθε ταράκουλο. Ούτε μια φορά δεν μπήκε μέσα στην περιοχή, ούτε μια φορά δεν απείλησε την γεροντάρα τον Μπουφόν. Σέντρα στη σέντρα. Καμινάδα στην καμινάδα και οι αμυντικοί της Γιούβε πραγματικά τους γλένταγαν. Δυστυχώς η Ρεάλ δεν έχει παίκτες με τις τεχνικές ικανότητες του Ινιέστα, του Μέσι, του Νεϊμάρ και του Σουάρεζ, για να ανοίξουν τρύπα στο απέναντι τσιμέντο. Κι από τη στιγμή μάλιστα που έλειπαν ο Μοντριτς και ο Μπενζεμά, τότε δύο φορές κουκιά με λάδι. Τραγικός ο Μπέϊλ, καμιά σχέση με τον παικταρά της Τότεναμ. Κι αυτός ο Σοσονιας, εντάξει, πολύ γρήγορος, πολύ αλτικός, αλλά από μπάλα όχι κάτι σπουδαίο. Ο Ράμος σαν χαφ είναι να τον κλαίνε οι ρέγγες, κι αυτός ο Κρος, ήμαρτον!!! Αυτόν βρήκαν να ψηφίσουν σαν τον καλύτερο παίκτη του Μουντιάλ; Θα πέσει φωτιά να τους κάψει...
Φυσικά η πρόκριση είναι ακόμα ανοιχτή και για τις δύο ομάδες, αλλά ότι κι αν γίνει. Εγώ αυτή τη Ρεάλ δεν την θαυμάζω όπως την θαύμαζα πέρυσι.
Πηγή: Real.gr