Το πιο πιθανό συνέβη. Δηλαδή; Η πρόκριση της Μπρυζ. Καλύτερη η βέλγικη ομάδα στο πρώτο ματς, όμως έχασε. Για ένα ημίχρονο στη ρεβάνς δεν ήταν καλύτερη του Παναθηναϊκού, όμως ως γνωστόν ο ποδοσφαιρικός αγώνας κρατάει 90 και ακόμα μερικά λεπτά.
Ο Αναστασίου είχε μερικές σκέψεις στο παιχνίδι που του βγήκανε. Αυτό που τον έστειλε αδιάβαστο ήταν η ανεπάρκεια ορισμένων παικτών του να υπηρετήσουν αυτό το επίπεδο. Ο Νίνης είναι παίκτης μισακός. Κούφιος στο τρέξιμο και καλός στην πάσα. Το πρόσημο ήταν αρνητικό. Ο Πράνιτς παραμένει η χαρά του αντίπαλου επιθετικού. Ο Λαγός, τον οποίο έχουν παρουσιάσει ως μέγα ταλέντο, εμένα μου φαίνεται πολύ λίγος. Οχι όσο αφορά στα προσόντα, αλλά στη σκέψη.
Δεν θέλω να μιλήσω για τα σέντερ μπακ, Ταυλαρίδη - Τριανταφυλλόπουλο που είναι έτσι κι αλλοιώς χαμηλού βεληνεκούς. Δεν τους χρεώνω τα γκολ γιατί κατά κύριο λόγο φταίγανε αυτοί που (δεν) πιέσανε την τελική πάσα. Μιλάμε για μπάλλα φίλε. Με τα ψέματα και με Μπεργκ - Ζέκα σε κακή βραδιά δεν μπορείς να προκριθείς στο Τσου Λου.
Πανικοβλήθηκε και ο Αναστασίου μετά το πρώτο γκολ. Αλλαξε χωρίς λόγο το σύστημά του και έδωσε στην Μπρυζ το δικαίωμα να χασομεράει με την μπάλλα, όταν δεν ήταν επικίνδυνη. Μερικές φορές το σωστό, είναι να αλλάξεις τα πρόσωπα κι όχι τα συστήματα. Το 3-0 δεν είναι βαρύ. Η μετριότητα αρκετών ήταν αποθαρρυντική.
ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ με τον Μάρκους Μπεργκ στον Παναθηναϊκό, γράφει ο apodytiriakias.gr