Δε μπορεί, καμιά καλωδιακή συνδρομή θα πληρώνει για να βλέπει live τις Δευτέρες ή θα έχει… κάνει αίτηση να του στέλνουνε όλα τα dvd της «Δίκης», για να… μη χάνει οξεία(!) αυτός ο «υπέρ-υπουργός» της Ντιναμό, ο προπονητής-τεχνικός διευθυντής μαζί, ο άνθρωπος που συγκεντρώνει κάθε εξουσία του συλλόγου στα χέρια του αμέσως μετά τον πρόεδρο.

Ο Ζόραν Μάμιτς, ο Νο2 της ομάδας του Ζάγκρεμπ, δικτυωμένος με τον ιδανικότερο τρόπο για να ανεβαίνει τα σκαλιά της καριέρας, αφού ο αδελφούλης του τυγχάνει να είναι το big boss στο club, δε γίνεται, πλύση εγκεφάλου από Ελλάδα μεριά θα του έχει γίνει!

Δεν εξηγείται κάπως αλλιώς ο σαματάς που έκανε στο τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα, διαμαρτυρόμενος στο διαιτητή για – κατά φαντασία – πέναλτι που δεν σφυρίχτηκε στους Κροάτες, όταν ο Μιλιβόγεβιτς απομάκρυνε ολοκάθαρα νόμιμα την μπάλα από την ερυθρόλευκη περιοχή.

Του Μάμιτς του φάνηκε… μακρύ το χέρι του Σέρβου, προφανώς γιατί όλο και κάποιο κριθαράκι θα είχε πεταχτεί στο μάτι του, από… το άλλο, το μακρύτερο πόδι του Ιντέγε στη φάση που έκρινε το ματς του «Μάξιμιρ», ισχυροποιώντας ιδιαίτερα τον Ολυμπιακό στον όμιλο, ύστερα από το κατόρθωμα του «2Χ3=6» σε Λονδίνο και Ζάγκρεμπ.
Βρε Μάμιτς, βρε Κροάτες «γατάκια», αφήστε τα νιαουρίσματα και τις κραυγές ηθοποιίας, ψάχνοντας… γωνίες στο δεκάρικο και δικαιολογίες εύνοιας των ερυθρόλευκων από τον Ιταλό ρέφερι-κομμωτή.

Ο Ολυμπιακός συνέχισε το «εξπρές τρόμου» των αντιπάλων του, σε Ευρώπη και Ελλάδα, με την συνεχώς αυξανόμενη φόρα που πήρε ύστερα από τη μία και μοναδική ήττα του στο συμπληρωμένο δίμηνο που τρέχει με επίσημες αγωνιστικές υποχρεώσεις του. Πεντάκαθαρα και δίκαια, αφού ήταν καλύτερος στο γήπεδο και είναι γενικά ανώτερος ποιοτικά, αγωνιστικά, από κάθε πλευράς κριτική από τη Ντιναμό.
Ο Ολυμπιακός μεταδίδει ντελίριο ενθουσιασμού στους φίλους του από παιχνίδι σε παιχνίδι γιατί η πραγματικά εξαιρετική, διαφορετική δουλειά που γίνεται από τον Μάρκο Σίλβα και τους ποδοσφαιριστές του, έχει χτυπητές αποδείξεις στον αγωνιστικό χώρο.

Στην κροατική πρωτεύουσα οι πρωταθλητές έκαναν ακόμα μία διαφορετική διαχείριση αντιπάλου και παιχνιδιού. Παρατηρώντας στις λεπτομέρειες τον τρόπο που αγωνίστηκαν οι ερυθρόλευκοι στο «Emirates», στην Τούμπα, στο επόμενο ντέρμπι με την ΑΕΚ και το βράδυ της Τρίτης στο «Μάξιμιρ», ματς τα οποία κέρδισαν, χτίζοντας μια αξιέπαινη σταθερότητα απόδοσης και πορείας για μια εντελώς καινούργια ομάδα η οποία θα βελτιώνεται καθημερινά και φαίνεται πως το μέλλον είναι μπροστά τους, είναι ευδιάκριτη η διαφορετική ανάγνωση των παιχνιδιών τους και η προσαρμογή τους στις επιμέρους απαιτήσεις και περιστάσεις.

Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα… με τα όλα της σε αυτό το ξεκίνημα της σεζόν. Όλοι αμύνονται, όλοι πρεσάρουν, όλοι μαρκάρουν και αλληλοκαλύπτονται, δημιουργούν με φαντασία, ποικιλία στο τρανζίσιον τους. Έχουν κλάση στις κινήσεις τους, σκυλίσιο πάθος και εγωισμό στις προσωπικές μονομαχίες, διάφανη ισχυρή θέληση να σημειώσουν διακρίσεις. Και επιπλέον: σιγουριά στις μεταβιβάσεις και ατομικές ενέργειές τους, ουσία ανασταλτική και επιθετική, ένα «πακέτο δεδομένων» χάρη στο οποίο βγάζουν αυτοπεποίθηση νίκης σε κάθε τους πάτημα στο χόρτο.
Ο Μάρκο Σίλβα έχει συνθέσει αυστηρά ένα γεμάτο σύνολο που το απαρτίζουν επαγγελματίες της σκέψης και της πράξης.
Αυτός ο εκρηκτικός συνδυασμός ήταν κατά τη γνώμη μου η βάση της δεύτερης εκτός έδρας νίκης του Ολυμπιακού στο γκρουπ του, που του αφήνει ορθάνοιχτη την πόρτα της πρόκρισης αλλά δεν του εξασφαλίζει την επιτυχία του περάσματος στους «16».

Είπαμε, η ελληνική ομάδα είναι – πολύ κιόλας νομίζω – ανώτερη, ιδίως από ζητήματος εμπειρίας και αντοχών σε υψηλούς κλυδωνισμούς από τη Ντιναμό Ζάγκρεμπ και γι’ αυτό η υπόθεση πρόκριση είναι από δω και στο εξής δική τους.
Αν ο Ολυμπιακός δεν «αυτοκτονήσει», στις 4 Νοεμβρίου στο Καραϊσκάκη και ακολουθώντας τη λογική προσθέτοντας ακόμα τρεις βαθμούς στον πίνακα φθάνοντας τους 9 σε 4 αγώνες, πιθανολογώ ότι ίσως και η ισοπαλία με την Άρσεναλ να του αρκεί στην τελευταία αγωνιστική για να προκριθεί.
Κι ας έχει πάει νωρίτερα στο Μόναχο μόνο για την εμπειρία, με προσοχή όμως, γιατί η πανωλεθρία στο “Alianz Arena” δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, ακόμα και για ομάδες ανώτερες, πλουσιότερες και ιστορικότερες από τον Ολυμπιακό…

• Αυτό θα πει «από το μάτι της βελόνας»!.. Από εκεί την πέρασε την μπάλα το «θωρηκτό Ιντέγε», βάζοντας το δύσκολο και έχοντας χάσει λίγο πριν το εύκολο. Εξιλεώθηκε και με το παραπάνω όμως. Και πώς να παίξει ο Φινμπόγκασον; Έγραφα και μετά την ΑΕΚ γι’ αυτό το κλασικό σέντερ φορ Premier League. Στην Γουέστ Μπρομ πρέπει να είναι ήδη μετανιωμένοι που δεν είχαν λίγη υπομονή για να «πιάσει» αυτός ο παιχταράς.
• Μεγάλη εμφάνιση από τον Παϊτίμ Κασάμι σε ακόμα ένα ματς. Το πόσο αθόρυβη δουλειά κάνει ο Ελβετός στον άξονα – κόβοντας, μοιράζοντας και κρύβοντας μπάλα με τα σωματικά προσόντα που διαθέτει – δε λέγεται. Το κατάλαβε φαίνεται ότι και τον Ραϊόλα που έχει μάνατζερ παραπάνω προκοπή δε θα ‘βλεπε στη διαδρομή του, αν δεν σοβαρευόταν. Με τα μυαλά μέσα και όχι έξω από το κεφάλι του.
• Τον Μαζουακού δεν θα τον αδικήσω. Του ασκώ συχνά αυστηρή κριτική από το καλοκαίρι – και όχι αδίκως – αλλά στο Ζάγκρεμπ ήταν προσεκτικός, καθόλου επιπόλαιος (που είναι και το μεγάλο του ελάττωμα αυτό), περίπου αλάνθαστος.
• Το δίδυμο του Μποτία με τον διαρκώς ανεβασμένο Σιόβα δεν αλλάζει. Ας περιμένει ο Μανουέλ Ντα Κόστα. Θα έρθει η σειρά του.
• Σε 2-3 περιπτώσεις ο Κώστας Φορτούνης επιδόθηκε σε ατομική κατάχρηση εξουσίας. Εμπιστεύεται τα πόδια του και τις δυνατότητες του, βεβαίως και τη ρέντα της εποχής του, όμως ας επιστρέψει λίγο στην ομαδικότητα και τον αλτρουισμό που εν γένει τον χαρακτηρίζουν.

Πηγή: sportit.gr

Ντιναμό Ζάγκρεμπ Champions League Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός