Η κλήρωση έφερε αντιμέτωπους σε δίπλα παιχνίδια στα ημιτελικά την ομάδα που παίζει την καλύτερη άμυνα στον κόσμο, που αμύνεται με τους περισσότερους παίκτες πάνω στην μπάλα, την Ατλέτικο Μαδρίτης, κόντρα στην ομάδα που έχει τους περισσότερους τρόπους ανάπτυξης, την Μπάγερν Μονάχου. Η κορυφαία επιθετική λειτουργία, με την καλύτερη άμυνα. Δύο παιχνίδια και... όποιος αντέξει.

Ο Σιμεόνε πέτυχε τον στόχο του

Στην πρώτη μάχη, αναμφισβήτητα νίκησε η άμυνα του Σιμεόνε. Το πλάνο της Ατλέτικο βγήκε για ολόκληρο το 90λεπτο. Επετεύχθη ο νο1 στόχος που βάζει πάντοτε σε αυτά τα παιχνίδια ο Σιμεόνε: να μην νικηθεί η άμυνά του, να μην υπάρξει φάση στην οποία ο αντίπαλος θα καταφέρει να νικήσει την αμυντική λειτουργία του και θα βγάλει καθαρή ευκαιρία. Οδήγησε την Μπάγερν σε μακρινά σουτ και σέντρες. Δεν είναι τυχαίο, που οι δύο μεγάλες στιγμές της Μπάγερν ήρθαν με μακρινό σουτ του Αλάμπα που βρήκε το δοκάρι και κεφαλιά του Μαρτίνεθ από εκτέλεση κόρνερ.

ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ Η ΑΜΥΝΑ ΤΗΣ ΑΤΛΕΤΙΚΟ

Ο Σιμεόνε έχει καταφέρει να εμφυσήσει σε όλους τους ποδοσφαιριστές του το δικό του DNA. Όποιος παίρνει φανέλα βασικού, είναι έτοιμος για να θυσιαστεί, όλοι λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Δημιούργησε ομάδα καμικάζι, ανθρώπων που είναι έτοιμοι να θυσιαστούν για να υπερασπιστούν την αποστολή τους.

Για κάποιους που είτε είναι οπαδοί της Μπαρτσελόνα είτε της Μπάγερν και από την πίκρα τους θέλουν να μειώσουν την Ατλέτικο, σπεύδω να αναφέρω πριν γράψουν τα σχόλια τους, ότι στον αθλητισμό, ό,τι κάνεις στο πιο υψηλό επίπεδο, είναι σπουδαίο. Το να πετυχαίνει η Ατλέτικο μεγάλες νίκες παίζοντας άμυνα, αποτελεί έργο τέχνης. Τέχνη, που καμία ομάδα δεν ξέρει να υπερασπίζεται με τόση ένταση και ζήλο, όσο αυτή του Σιμεόνε.

Δεν γίνεται να σου αρέσει το ποδόσφαιρο και να μην λατρέψεις τον τρόπο παιχνιδιού του Φιλίπε Λουίς. Την πλάκα που έκανε στον Κομάν, το πόσο του έκανε δύσκολη τη ζωή, που δεν τον άφηνε ποτέ να γυρίσει μούρη στο τέρμα και πάντοτε του έβαζε την προβολή και του έπαιρνε την μπάλα με το που πήγαινε να κάνει περιστροφή στο σώμα του.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΔΙΔΥΜΟ ΣΤΟΠΕΡ, ΙΔΙΑ ΕΙΚΟΝΑ

Είναι άξιο θαυμασμού το πώς γίνεται διαφορετικοί ποδοσφαιριστές να λειτουργούν με τόσο παρόμοιο τρόπο. Στο κέντρο της άμυνας, η Ατλέτικο έπαιξε χωρίς τον ηγέτη της Γοδίν, αλλά και τον παρτενέρ του στα παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα, Ερναντέζ.

Το δίδυμο Σάβιτς-Χιμένες, όμως, λειτούργησε εξίσου άψογα, δεν υπήρξε καμία διαφορά. Ο τρόπος που αμύνεται συνολικά η Ατλέτικο σίγουρα βοηθά τα στόπερ, γιατί έχουν κοντά, τους συμπαίκτες τους και ο αντίπαλος δεν βρίσκει καθαρό χώρο. Οι τοποθετήσεις όμως μπροστά από τον Λεβαντόβσκι, αλλά και οι καλύψεις στο πλάι είναι για σεμινάριο.

Τα όργια του Σαούλ

Ο Σιμεόνε αμύνθηκε με το κλασικό 4-4-2, αφήνοντας το 4-5-1 που εφάρμοσε με την Μπαρτσελόνα. Στόχος το μηδέν στην άμυνα και να βρει τέρμα με τους Τόρες-Γκριεζμάν στην αντεπίθεση ή με την εκμετάλλευση κάποιου στημένου.

Ευτύχησε να έχει σε τεράστια βραδιά τον Σαούλ Νίγκεθ. Ο 21 ετών εξτρέμ της Ατλέτικο έβαλε ένα μαγικό τέρμα και στη συνέχεια πήρε... φωτιά. Στον χώρο του βρισκόταν και ο χαμηλών δυνατοτήτων Μπερνάτ, που χρησιμοποίησε ο Πεπ για να έχει τον Αλάμπα στο κέντρο της άμυνας, αλλά ο Σαούλ τον πέρναγε όποτε ήθελε. Προσέφερε σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, είχε 5 ντρίμπλες, 5 κερδισμένες μάχες στον αέρα, 2 κερδισμένα τάκλιν. Βοήθησε στο κράτημα μπάλας και ήταν ο οδηγός στη μεγάλη νίκη της Ατλέτικο.

Έχει ευθύνη ο Αλάμπα στο γκολ, λίγος ο Μπερνάτ

Συνολικά, οι αποφάσεις που πήρε ο Γκουαρδιόλα δεν του βγήκαν. Τρεις επιλογές, που δεν έμοιαζαν δεδομένες έκανε, καμία δεν λειτούργησε όπως θα περίμενε.

Η απόφαση να παίξει ο Αλάμπα στο κέντρο της άμυνας επέφερε διπλό κακό. Ο Μπερνάτ ήταν παράταιρος στο γήπεδο, δεν βοηθούσε επιθετικά, δεν έμπαινε ανάμεσα στον Κόστα και στον Τιάγο όπως απαιτεί το ποδόσφαιρο του Γκουαρδιόλα από τον ακραίο μπακ και αμυντικά είναι λίγος. Δημιουργήθηκε πρόβλημα στα αριστερά για να λυθεί αυτό στο κέντρο της άμυνας.

Ο Γκουαρδιόλα δεν είναι ικανοποιημένος με το επίπεδο ετοιμότητας του Μπενατιά και αντί του αμυντικού χαφ Κίμιχ, έβαλε στόπερ τον Αλάμπα. Ο Αλάμπα, είναι αυτός που στη φάση του γκολ του Σαούλ λειτουργεί παθητικά, δεν πάει πάνω στην μπάλα πρώτος, όπως πάντοτε έκαναν σε αντίστοιχες περιπτώσεις οι αμυντικοί της Ατλέτικο, και επίσης αφήνει χώρο για σουτ, για να μην δεχθεί ντρίμπλα. Χώρο που εκμεταλλεύεται ο Σαούλ και ανοίγει το σκορ, με το εκπληκτικό τελείωμα μιας εντυπωσιακής προσπάθειας.

Παθητικά πάει και στο δοκάρι του Τόρες, τρώει εύκολα την προσποίηση και ευτυχώς για τον ίδιο η μπάλα πάει στο δοκάρι στην εκτέλεση του Ισπανού.

ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ Ο ΛΕΒΑΝΤΟΒΣΚΙ

Δεν δικαιώθηκε επίσης που αποφάσισε να αφήσει στον πάγκο τον Μίλερ, για να πάει σε πιο συντηρητικό σχήμα, ούτε που ξεκίνησε βασικό τον Κομάν.

Ο Λεβαντόβσκι, ειδικά στο 1ο μέρος, ήταν εκτός παιχνιδιού. Μόνος του στην επίθεση, δεν είχε στήριγμα και τον έκρυβε ο τρόπος που αμυνόταν η Ατλέτικο. Η μπάλα έμπαινε δύσκολα στην περιοχή της Ατλέτικο, η κάθετη κίνηση που ήθελε ο Γκουαρδιόλα κοβόταν έκτος περιοχής και όποτε πήγαινε να ακουμπήσει η μπάλα στον Λεβαντόβσκι, οι στόπερ της Ατλέτικο έβγαιναν πρώτοι.

Ο Λουίς κατάπιε τον Κομάν

Ο Γκουαρδιόλα, πιθανότατα, ήθελε να χτυπήσει την άμυνα της Ατλέτικο, με ταχύτητα, γρήγορη μεταφορά μπάλας, κάθετο τρέξιμο και γι' αυτό προτίμησε τους πιο γρήγορους Τιάγο-Κομάν. Κανείς τους δεν μπήκαν στο κλίμα του αγώνα. Ειδικά τον Κόμαν, ο Λουίς τον έκανε ό,τι ήθελε, του έκλεψε την μπάλα με όλους τους τρόπους. Είναι αδιανόητο που από αυτόν τον ποδοσφαιριστή, ο Μουρίνιο στην Τσέλσι δεν πήρε το παραμικρό.

Ήταν συγκλονιστικό το παιχνίδι του Λουίς. Έκανε τα πάντα. Ήταν μαζί με τον Γκάμπι πρώτος σε κερδισμένα τάκλιν με 8, είχε τις περισσότερες απλές επαφές μπάλας από οποιονδήποτε άλλον παίκτη της Ατλέτικο με 64, μέτρησε 4 κερδισμένες κεφαλιές και 4 ντρίμπλες. Διέσυρε τον ποδοσφαιριστή που είχε στην πλευρά του και οδήγησε τον Γκουαρδιόλα να τον αποσύρει.

Έκανε την Ατλέτικο ομάδα τίτλων

Η Ατλέτικο έζησε ακόμα μία μεγάλη βραδιά με το ποδόσφαιρο του Σιμεόνε. Είναι απίστευτο αυτό που πετυχαίνει ο Αργεντινός προπονητής σε αυτήν την ομάδα. Καταφέρνει πάντα να την διατηρεί στο πιο υψηλό επίπεδο και να διεκδικεί υψηλούς στόχους, παίζοντας με αυταπάρνηση για συνεχόμενα χρόνια.

Δεν είναι απλό αυτό που καταφέρνει. Ανέλαβε μία ομάδα που το τελευταίο πρωτάθλημά της ήταν το 1995-1996. Επέστρεψε στην αγαπημένη Ατλέτικό του ως προπονητής αυτήν τη φορά, παραλαμβάνοντάς την από τον Μανθάνο τα Χριστούγεννα του 2011. Την ίδια χρονιά, έφερε το πρώτο τρόπαιο, διαλύοντας την τότε διαφημισμένη Αθλέτικ Μπιλμπάο του Μπιέλσα, εύκολα με τριάρα στον τελικό. Με την έναρξη της νέας σεζόν, κατακτά το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ.

Πολύ γρήγορα, πέτυχε να σπάσει το κόμπλεξ που υπήρχε απέναντι στη μεγάλη ομάδα της Μαδρίτης και τη δεύτερη χρονιά κατέκτησε το κύπελλο μέσα στο "Μπερναμπέου", στο τελευταίο παιχνίδι του Μουρίνιο στη Ρεάλ. Το 2013-2014 παίρνει πρωτάθλημα Ισπανίας και φτάνει μία ανάσα, μία άμυνα σε κόρνερ, μακριά από την κατάκτηση της κορυφής στην Ευρώπη. Πέρυσι, κατακτά στο ξεκίνημα της σεζόν το Supercopa de España και φτάνει στους 8 του Champions League.

ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ CHAMPIONS LEAGUE ΕΝ ΕΤΕΙ 2016 ΜΕ ΣΕΝΤΕΡ ΦΟΡ ΤΟΝ ΤΟΡΕΣ

Το πιο σπουδαίο είναι πως έφτασε με την Ατλέτικο το 2014 στην κορυφή του ισπανικού πρωταθλήματος, βάζοντας τα σε ανταγωνισμό 38 αγωνιστικών με την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ. Κατάφερε μαζί της να παίξει τελικό Ευρώπης και σήμερα, δύο χρόνια μετά, βρίσκεται ξανά στη μάχη των ίδιων απαιτητικών διοργανώσεων.

Διεκδικεί την κατάκτηση του ισπανικού πρωταθλήματος και του Champions League. Ο άνθρωπος πάει να πάρει Champions League του 2016 με βασικό σέντερ φορ τον Φερνάντο Τόρες!

Είναι συγκλονιστικό, αν σκεφτούμε πως καταφέρνει να κρατά την Ατλέτικο στο πιο υψηλό επίπεδο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, παίζοντας μόνιμα "ανταρτοπόλεμο" και με ποδόσφαιρο που βασίζεται στο αμυντικό σχέδιο, αλλά κυρίως στην αυταπάρνηση.

Ο χρόνος είναι εχθρός, για την ομάδα που παίζει με αυταπάρνηση και δείχνει να ξεπερνά μόνιμα το "ταβάνι" της. Για την Ατλέτικο του Σιμεόνε, αυτό δεν ισχύει. Στο "Καλδερόν" έκανε το μεγάλο βήμα, απέδειξε πως δεν πέρασε την Μπαρτσελόνα μόνο επειδή την πέτυχε σε κακό "φεγγάρι" αλλά το πιο σημαντικό είναι πως είδε το δικό της ποδόσφαιρο να επικρατεί, τουλάχιστον στα πρώτα 90 λεπτά, του ποδοσφαίρου της Μπάγερν. Τη ρεβάνς, την περιμένουμε με αγωνία.

Πηγή: contra.gr

Μπάγερν Μονάχου Ατλέτικο Μαδρίτης Champions League Ποδόσφαιρο SPORTS