Θα παίζουν μέχρι να τα φτύσουν;

Θα αρχίσω από τον κόσμο του Ολυμπιακού. Τον υγιή, τον γνώστη, τον ακριβοδίκαιο. Που απηύδησε με τον… Freddy Krueger και το… αλυσοπρίονο του, κλείνοντας τα μάτια από τρόμο, στη διάρκεια όλου εκείνου του «Εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες», στα 45 λεπτά «αποσύνθεσης» της ομάδας και αφού το 0-3 δεν έγινε - εύκολα και χαλαρά! - 0-6, όχι από αντίδραση ή αγανάκτηση, αλλά από τη λύτρωση που η συμφορά περιορίστηκε όσο γινόταν, έβγαλε «κράξιμο».

Τα γιούχα στην πορεία για τα αποδυτήρια στην ανάπαυλα ήταν η κραυγή απόγνωσης του κόσμου για το συνονθύλευμα του αγωνιστικού χώρου που παρίστανε τον Ολυμπιακό, τον άλλοτε αφιλόξενο οικοδεσπότη ένα σωρό τεράστιων ομάδων που έχουν περάσει γονατιστοί από το Καραϊσκάκη και ήταν αποτυπωμένες στο πραγματικά εξαίσιο κορεό της θύρας 7.

Απέναντι στην Σπόρτινγκ όμως, αυτή η ίδια ομάδα, ο Ολυμπιακός, με την άμυνα-παιδική χαρά, μετατράπηκε σε λιμνούλα με χρυσόψαρα για να παίζουν με τις απόχες τους, τα παλικάρια με τις μαύρο-πράσινες στολές.

Αναφέρομαι στον ίδιο κόσμο, που ένα ημίχρονο αργότερα, ακριβοδίκαια, αναγνώρισε το κουράγιο που άντλησαν οι πρωταθλητές Ελλάδος, μοχθώντας μέχρι το τελευταίο σφύριγμα, σαν να ήταν φλεγματικοί Αγγλοσάξονες ή ψυχροί Γερμαναράδες, όχι Μεσόγειοι, Ελληνάρες, ανατρέποντας θεαματικά μια αξιολύπητη εικόνα σε υποφερτή και σχεδόν – μαζί και πρωτίστως με τον Κολομβιανό σκόρερ – τους αποθέωσε, με χειροκρότημα και συνθήματα, σαν να το είχαν πάρει κιόλας το ματς!

Γι' αυτόν τον κόσμο μιλάω, σε αυτόν τον ανυπέρβλητο λαό του Ολυμπιακού αναφέρομαι και όχι στους άμπαλους, «ξερόλες» ποδοσφαιρικούς παντογνώστες, που έπιασαν τα τηλέφωνα από χθες τα μεσάνυχτα στις ραδιοφωνικές εκπομπές, καλώντας τον Μαρινάκη να διώξει τον προπονητή και τους άχρηστους παίκτες, «για να βρει γιατρειά η ομάδα»!

Είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι νυχτερινοί επισκέπτες των ερτζιανών, διάσημοι (όλων των ομάδων και των αποχρώσεων) με τα μικρά τους ονόματα από τα καθημερινά ραδιοφωνικά τους show, αυτοί οι «σαμποτέρ» της αλήθειας, διαστρεβλωτές της πραγματικότητας, οι «ειδήμονες», που ολόκληρο καλοκαίρι, στην περίπτωση του Ολυμπιακού, περίμεναν καρτερικά αυτή τη στιγμή: να βγουν να αναθεματίσουν τον Χάσι και τους παίκτες που εισηγήθηκε και ήρθαν, να αποδοκιμάσουν τα στόπερ, για να κομπάζουν ύστερα για τις… προφητείες τους: «Εγώ τα έλεγα». Κλασικά πράματα και καταστάσεις, κλασικές περιπτώσεις «ιδιοφυιών», σπάνιων ποδοσφαιρικών μυαλών.

Τους οποίους δεν παίρνει κανείς στα σοβαρά. Σαν και από τους άλλους, τους «γυμνοσάλιαγκες», που βγαίνουν παγανιά είτε βρέχει ο Θεός, είτε όποτε βρέξει γκολ για τον Ολυμπιακό, για να πανηγυρίσουν. Να ειρωνευτούν, να καγχάσουν, να βαστούν την κοιλιά τους από τα γέλια, να λοιδορήσουν, να κάνουν μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα.

Γι' αυτούς είναι ακόμα νωρίς. Η αχλάδα έχει πίσω την ουρά. Σαν που συμβαίνει σχεδόν κάθε σεζόν επί δύο δεκαετίες τώρα… Η απάντηση τους, σκληρή (ξέρουν αυτοί), προσεχώς…

Τα σύκα με τα μήλα

Συνεχίζουμε με τα ουσιώδη, τα αγωνιστικά.

Διευκρινίζω εκ των προτέρων ότι δεν με παρασύρει η τελική έκβαση του σκορ. Και ούτε πρέπει να «αποκοιμίσει» τους βασικούς υπεύθυνους της τραγικής, αποκαρδιωτικής και, εν πολλοίς, αξιολύπητης στο 1ο ημίχρονο, σκιώδους φιγούρας της ομάδας στο γήπεδο. Διάστημα στο οποίο οι ερυθρόλευκοι ήταν έρμαιο των διαθέσεων των Πορτογάλων και αν δεν υπήρχαν τα δοκάρια, ο Καπίνο και το κοκαλάκι της νυχτερίδας, το κοντέρ δεν θα σταματούσε να γράφει!

Τα δύο γκολ του Πάρντο στο τέλος της πρεμιέρας-«ψυχοβγάλτη» για εκατοντάδες χιλιάδες Ολυμπιακούς, δεν άλλαξαν τίποτα από την οικτρή πραγματικότητα. Μην μπερδεύουμε τα σύκα με τα μήλα, που λέει και ένα καλό φιλαράκι.

Απλώς συμμάζεψαν μερικώς την κατάσταση. «Κολάκεψαν» μια βαριά ήττα. Διασκέδασαν κάπως, έστω με ένα πικρόχολο χαμόγελο στο τέλος, το σύνολο των εντυπώσεων από μια καθ’ όλα αρνητική παρουσία.

Από ένα αξέχαστο στραπάτσο, το 2-3 είναι, τέλος πάντων, μια αξιοπρεπής ήττα που σύντομα, σε λίγα 24ωρα θα έχει γίνει… delete στο λιμάνι.

Αρκεί νωρίτερα να έχουν διδαχθεί οι ερυθρόλευκοι, ο Χάσι δηλαδή, από τις τραγικές ποδοσφαιρικές «παραφωνίες» τους, πράγμα που δεν έκαναν, όπως αποδείχθηκε, κατόπιν των δεκάδων τελικών φάσεων που μέτρησαν στην πλάτη τους, εναντίον Λαμίας, Ξάνθης, Λάρισας, στη Ριέκα, στο β’ ημίχρονο. Σε όλα τα επίσημα, εν ολίγοις, παιχνίδια τους, που είχαν προηγηθεί της «καλησπέρας» στους Ομίλους του Champions League.

Η Σπόρτινγκ είναι ανώτερη ομάδα από τον Ολυμπιακό. Έχει καλύτερους παίκτες, γενικά πλουσιότερο και ποιοτικότερο υλικό και τρέχει με… κηροζίνη, όταν οι ερυθρόλευκοι έχαναν λάδια με καμένη την αμυντική τους φλάντζα.

Με την κωμικοτραγική, ερασιτεχνική ανασταλτική αντίδραση και συμπεριφορά του ο πρωταθλητής, με τον Καπίνο εκτεθειμένο στο «εκτελεστικό απόσπασμα» να τον πιάνει… τεταρταίος κάθε τρεις και λίγο, έκανε τους Πορτογάλους να φαντάζουν στο γήπεδο σαν την Μπαρτσελόνα και την Ρεάλ στις καλές τους. Άπαιχτους!

Δεν είναι μόνο τα διαβρωμένα στεγανά της άμυνας της ελληνικής ομάδας που έμπαζαν από το πρώτο δευτερόλεπτο του παιχνιδιού, αφήνοντας εκτεθειμένα τα νώτα στην κάθε οργιαστική διάθεση των παικτών της Σπόρτινγκ.

Είναι η εν γένει, η συνολική «παιδιάστικη» αμυντική λειτουργία του… Άγιου Ιερόθεου, παλιά, στην ΕΠΣΑ και τα τοπικά πρωταθλήματα!

Και κάπου εδώ γεννώνται τα πελώρια ερωτήματα για την τεχνική ηγεσία. Ο Χάσι:

-Δεν γνώριζε, δεν ήξερε, δεν είχε μελετήσει σωστά την αντίπαλο της ομάδας του;

-Είχε υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες του Ολυμπιακού και «κήρυξε» έφοδο από το πρώτο δευτερόλεπτο βγαίνοντας μπροστά, νομίζοντας ότι θα βάλει εκείνος το γρήγορο γκολ υποχρεώνοντας την Σπόρτινγκ να τρέχει πίσω από το σκορ; Τόσο… αδιάβαστος ή αλαζόνας λοιπόν;

- Τέτοια άγνοια, κόντρα σε έναν «εχθρό» που δεν αστειεύεται από την μέση και μπροστά, που τοποθέτησε την ανασταλτική θωράκιση κάπου στη γραμμή της σέντρας! Λες και έπαιζε η Βραζιλία με το Λιχτενστάιν και πήγαινε να κάνει - αλλά κόντεψε να φάει – το «πολλά με λίγα»;

Αμορφωσιά Champions League;

Η παραδοχή του, μετά το ματς, έστω και με μια παντελώς εξωπραγματική υπόθεση, ότι «αν είχα τη δυνατότητα, θα άλλαζα στο ημίχρονο 6-7 παίκτες» αποτυπώνει την μεταμέλειά του. Την αναγνώριση του πελώριου προσωπικού σφάλματος του.

Είτε το πεις άγνοια, «αμορφωσιά» επιπέδου Ομίλων Champions League (προσοχή, όχι προκριματικών που αποδεδειγμένα ξέρει και την κάνει μια χαρά τη δουλειά), κακού φεγγαριού ή ονείρου - τι να είδε άραγε το προηγούμενο βράδυ ο αθεόφοβος! - του, αυτός φταίει.

1) Κακές επιλογές συγκρότησης 11άδας. Είπαμε, το είδαμε, το μάθαμε (εκείνος ακόμα;), ότι Μάριν και Φορτούνης δεν χωρούν μαζί στη σύνθεση. Ο ένας ακυρώνει και μπερδεύει τον άλλον. Και οι δύο μαζί στερούν, είναι -2 άτομα από την ανασταλτική δράση της ομάδας, ειδικά σε τέτοιους αγώνες, όπου το θετικό αποτέλεσμα διακυβεύεται ακόμα και από ένα λαθάκι στο κέντρο από το οποίο θα σου προκύψει κόντρα αιφνιδιαστική επίθεση στην πλάτη.

2) Ο Ρομαό – θα πείτε έχει τις ελλείψεις του στα στόπερ με τραυματίες τους Βούκοβιτς, Μποτία και τον νεαρό και άγουρο Νικολάου ως έσχατη επιλογή – είναι κόφτης, ένα κλασικό αμυντικό χαφ. Όταν τον κάνουμε επίμονα στόπερ, είναι σαν να βαφτίζουμε το ψάρι-κρέας.

3) Όχι μετά την ανάπαυλα, από το πρώτο τέταρτο που ήδη το σκορ ήταν 0-2 και η σοκαριστική γύμνια του Ολυμπιακού πίσω δεν είχε τελειωμό, επιβαλλόταν να ρίξει στη μάχη τον Ζντιέλαρ. Βάλε το το παιδάκι πιο νωρίς να κόβει, που δεν έκοβε η ομάδα ούτε… με βαλέ!

4) Αλλού για αλλού την Τρίτη ο προπονητής και στο κοουτσάρισμα, αφού δεν ήταν μόνο ο Σέρβος που άργησε να τον χρησιμοποιήσει. Αμ, τον Πάρντο; Στο 76'-77' στο ματς; Τι άλλο από το να σου γύριζε τον αγώνα μόνος του ο άνθρωπος δηλαδή!

5) Σάμπως η αλλαγή του Τζούρτζεβιτς που έδινε ασταμάτητα μάχες μόνος του μπροστά ήταν σωστή; Εκείνη την ώρα ήθελε να το γυρίσει το σύστημα σε 4-4-2 και ας μην το είχε δουλέψει σχεδόν καθόλου πιο πριν (όλα για όλα με το 0-3 στην πλάτη και αφού μάζεψε τα ασυμμάζευτα με τον Ζντιέλαρ στο κέντρο), παίζοντας και με τον Σέρβο και με τον Εμενίκε, ταίρι του στην κορυφή της επίθεσης.

6) Ο πολυχρήσιμος Σεμπά, που δεν είναι ο φαντεζί, ο αστεράτος ο παιχταράς, ο παίκτης που δεν συγκεντρώνει τη λαγνεία της εξέδρας, αυτός όπως είναι και τον ξέρουμε γιατί είναι «ταμάμ» για τέτοιες βραδιές, που ήταν άραγε αυτή τη φορά ξεχασμένος! Ο πιο κλασικός ρολίστας του Χάσι, σε ένα κλασικό παιχνίδι ρόλων, δεν υπήρχε πουθενά στη σκέψη και στο πλάνο της τεχνικής ηγεσίας;

7) Οι «εκλεκτοί» του Μπέσνικ Χάσι, οι «μεταγραφές του», ο Ζιλέ και ο Καρσελά, ο Οφόε, καθώς και ο Μάριν παλιός του παίκτης και αυτός, για να ξέρουμε: Θα παίζουν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ και ΔΕΝ ΘΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ποτέ από την ομάδα; Ούτε για αλλαγή; Ει μη μόνο αν… τα φτύσουν στο τέλος πια, που συνέβη με τον Καρσελά και ευτυχώς που μπήκε (και ας τον άργησε ο Χάσι) ο Κολομβιανός;

Με σύμμαχο το χρόνο

Όσο αφορά τώρα την παρουσία του Ολυμπιακού στον όμιλο του και το φετινό ευρωπαϊκό ταξίδι του.

Ποτέ και καμία ομάδα δεν έχει αποκλειστεί από ένα ματς σε γκρουπ ή από το πρώτο παιχνίδι σε διπλή αναμέτρηση νοκ άουτ.

Είναι γεγονός πια όμως, με τα μεγαθήρια που έχει να αντιμετωπίσει ο πρωταθλητής Ελλάδας, ότι οι ελπίδες του εξανεμίστηκαν, ακόμα και για το Europa, από το
πρώτο κιόλας 90άλεπτο.

Ο Ολυμπιακός είναι όμως μια πολύ καινούργια, απαίδευτη και αμάθητη (όλοι μαζί) σε ειδικές συνθήκες και ευρωπαϊκές αποστολές. Ο χρόνος θα δουλεύει για το σύνολο και κάθε επίσημο ματς, κάθε εβδομάδα που περνάει, δουλεύουν όλα για τους νέους ποδοσφαιριστές και τον Χάσι.

Είναι εξάλλου ξεκάθαρο ότι από τη μέση και μπροστά έχει πολύ (και πληθώρα) ποιότητας το ερυθρόλευκο δυναμικό. Τρεξίματα και μαρκαρίσματα έγκαιρα και αποτελεσματικά στο κέντρο και πίσω χρειάζεται.

Εφόσον βελτιωθούν, συμμαζευτούν σε ένα βαθμό αυτά, θα υπάρξουν καλύτερες ημέρες. Στο C.L. εννοείται.

Γιατί στην Ελλάδα, όσο και να δυσκολευτεί ο Ολυμπιακός, δεν θα έχει θέμα να τους βάλει όλους (και τους διαιτητές όταν χρειάζεται) από κάτω.

*** Επειδή ο Καπίνο γλίτωσε την ομάδα από ιστορική συντριβή, θα μπει στο απυρόβλητο της δριμείας κριτικής που του αρμόζει για μία ακόμα «έξοδο του Μεσολογγίου» που έκανε στην ψυχρολουσία του 2ου λεπτού; Όχι φυσικά!

Έρχεται ο Προτό μου φαίνεται…