Το φωνάζω εδώ και έναν μήνα. Βάλτε κάποια λεφτά και ποντάρετε ότι η Μάντσεστερ Σίτι θα πάει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Ίσως και να το σηκώσει. Από αγώνα σε αγώνα γίνεται όλο και πιο φανερό ότι έπαψε να είναι Σιτούλα και αρχίζει να γίνεται Σιτάρα.

Το χθεσινό 2-1 επί της Νάπολι ήταν μαγική εικόνα. Στο πρώτο ημίχρονο και ειδικά στο πρώτο 20λεπτο, το σκορ θα μπορούσε να είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις. Τι δοκάρια, τι πάνω από τη γραμμή τα έβγαζαν οι Ναπολιτάνοι. Μιλάμε για ευκαιρίες με το τσουβάλι. Διακρίνω σε αυτή την ομάδα μεγάλη φρεσκάδα, φοβερούς αυτοματισμούς και πολύ μεγάλη ευκολία στη δημιουργία ευκαιριών.

Ο Ντε Μπρούιν, ο Ζέσους, ο Αγκουέρο, αλλά και οι υπόλοιποι, είναι σε τρομακτική κατάσταση. Και το καλό είναι ότι ο Γκουαρντιόλα φέτος σε αυτή την ομάδα, δεν εφαρμόζει την τακτική Μπαρτσελόνα και Μπάγερν, δηλαδή 300 πάσες στη σέντρα παράλληλες και πίσω. Το θέμα είναι αν μετά τον Φλεβάρη θα βρίσκεται σε αυτή την εξαιρετική κατάσταση που είναι τώρα; Αν, ναι, βαστάτε Τούρκοι τα άλογα.

Τι γίνεται με αυτόν τον Ζαρντίμ; Δεύτερη κολλητή ήττα η Μονακό μέσα στο σπίτι της; Η πρώτη από την Πόρτο και η δεύτερη χθες από ποιον, από αυτόν τον παράλυτο Κουαρέσμα! Εύλογα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι πέρσι που είχε ο Ζαρντίμ τους παιχταράδες, τον πήγαιναν καρότσι. Και τον είχαν κάνει μάγκα. Φέτος που έφυγαν οι καλοί σου παίκτες, που το αφήσαμε κύριε Ζαρντίμ;

P.S. Έχω μια διαίσθηση (έτσι τη λέω τώρα εγώ την έμπνευση): Είδα το Σάββατο τον Ολυμπιακό στη Νέα Σμύρνη με τον Πανιώνιο και μου άρεσε πάρα πολύ η ανάπτυξή του. Αν από το κέντρο και μπροστά κατεβάσει τους ίδιους παίκτες ο Λεμονής, θεωρώ σίγουρο ότι θα σκοράρει μέσα στο Καμπ Νου. Θεωρώ όμως και σίγουρο ότι με το σουρωτήρι που έχει πίσω, ίσως κινδυνεύσει με διασυρμό.