Τι θα γινόταν αν η Μπάρτσα δεν έκανε... ξεμούδιασμα και γιατί μας «κάνει» ο ΠΑΟΚ

Ε, δεν θα μπούμε και σε φάση "διονυσιακής χορικής φρενίτιδας" που ο Θεός της Βαρκελώνης έβρεχε καιρικά, αλλά ευτυχώς που πάνω από τον ουρανό του "Καμπ Νου" δεν έπεφταν καταιγίδες!

Ούτε θα στήσουμε πανηγυράκια με σημαιοστολισμούς που η Μπαρτσελόνα δεν νοιάστηκε για το κάτι παραπάνω από μια άκρως τυπική εμφάνιση με την απαιτούμενη σοβαρότητα και υπό τις συνθήκες του Champions League και ως εκ τούτου δεν άνοιξε η ψαλίδα στο σκορ.

Διαβάστε επίσης...

Αφήστε τις δικαιολογίες, μικρός ο Ολυμπιακός

Γιατί ακόμα και με τους 10 που έμεινε στη μισή διάρκεια του παιχνιδιού, αυτό που φαινόταν μέσα στο γήπεδο, ήταν ότι και πάλι στην Μπάρτσα επαφιόταν, το πού θα πήγαινε και πού θα κατέληγε η αναμέτρηση.

Ο Ολυμπιακός δεν έδειχνε να διαθέτει το ελάχιστο "βέτο" στον αγώνα.

Αγώνας για... αυτόγραφα

Τρομαγμένος από την αρχή ο πρωταθλητής, φοβισμένος (εκστασιασμένο θα τον έλεγα ενώπιον του δέους αυτής της - για τα ελληνικά δεδομένα - υπερομάδας της Ευρώπης), μου θύμισε τις εποχές που οι ίδιοι οι διεθνείς μας ποδοσφαιριστές, στις λίγες ευκαιρίες που τους παρουσιάζονταν στην καριέρα τους να βρεθούν απέναντι σε ανάλογα μεγαθήρια, είτε με το εθνόσημο στη φανέλα είτε σε συλλογικό επίπεδο, ομολογούσαν ότι αν γινόταν θα σταματούσαν εντός αγωνιστικού χώρου όλα αυτά τα ινδάλματα Μέσι, Σουάρες, Ινιέστα και... δεν συμμαζεύεται, ζητώντας τους... μια στάση για αυτόγραφο!

Ναι, νόμιζα ότι ο Κούτρης, ο Ζντιέλαρ, ο Νικολάου, ο Ανδρούτσος, οι πιο νέοι ειδικά της ερυθρόλευκης ενδεκάδας, στην επόμενη κίνηση τους δεν θα μοχθούσαν για να μη φάνε την ντρίμπλα, αλλά... θα έβγαζαν μαρκαδόρο από το σορτσάκι για να βάλουν την τζίφρα τους οι παιχταράδες των "Μπλαουγκράνα"!

Αξιοπρέπεια από... αξιοπρέπεια

Όντως αξιοπρεπής! Τέτοια ήταν η ήττα του Ολυμπιακού στη Βαρκελώνη. Και χωρίς να έχεις δει το ματς, το τελικό 3-1 "φωνάζει" από μόνο του, ότι η ελληνική ομάδα έπεσε υπερ πίστεως. Δεν τη διέλυσε, δεν τη διέσυρε, δεν την σάρωσε η τεράστια αντίπαλος της.

Αυτή όμως, ήταν άλλου βαθμού, άλλου "τόνου", άλλου χαρακτήρα και διάστασης, αξιοπρέπεια όμως. Όχι όπως εκείνη το 2-0 - κι ας μην είχε σκοράρει εκεί - στην Ιταλία, από την Γιουβέντους.

Στο Τορίνο οι πρωταθλητές κοίταξαν κατάματα την "Signora" και έχασαν πιο πολύ στις λεπτομέρειες, παρά εξαιτίας της απόστασης που τους χωρίζει από τους γείτονες ομολόγους τους.

Δεν συγκρίνω σύκα με μήλα. Άλλο ποιοτικά το μέγεθος της Γιούβε και άλλο της Μπαρτσελόνα. Άλλη κλάση, σαφώς μεγαλύτερη οι Καταλανοί και με ανώτερο momentum. Σε φόρμα η ομάδα του Βαλβέρδε, όχι και στα καλύτερα της η πρωταθλήτρια Ιταλίας. Προ μηνός άλλωστε, στα εγκαίνια της φετινής διοργάνωσης, τρία "εισέπραξε" και η Γιουβέντους στη Βαρκελώνη και μάλιστα έμεινε και... παρθένα. Όχι σαν τον Ολυμπιακό που το έβαλε και της τιμής.

Ωστόσο, γενικότερα, σαν ειδικό βάρος εμβλήματος και ποδοσφαιρικής ιστορικής διαδρομής, για τους ίδιους Γολιάθ μιλάμε. Που τους μεν τους πάλεψε ο Ολυμπιακός, έστω και με... σφεντόνα Δαβίδ ενάντια στα "πυρηνικά" Μάντζουκιτς, Ιγκουαϊν, ενώ τους Ισπανούς, τους σκιάχτηκε παράφωρα κιόλας.

Ήταν ένα κλασικό ματς αγεφύρωτου χάσματος μεταξύ των αντιπάλων, τυπικών διαδικασιών, χωρίς να αντέχει σε καμία απολύτως κριτική. Σαν να ήταν οι ερυθρόλευκοι στη θέση των Καταλανών και έπαιζαν σε κάποιο Κύπελλο με τη... Χαλάστρα.

Δεν τον μειώνω τον Ολυμπιακό, ειδικά εγώ που δεν έχω κρύψει τα συναισθήματα μου και δεν θα ήθελα ασφαλώς να είχε βγει... βόλτα για ψώνια στον πεζόδρομο της Ράμπλα για να υποστεί πανωλεθρία.

Με την οποία, παραμονές κιόλας των επικείμενων κολλητών ντέρμπι της Super League, θα είχαν ράμματα για τη γούνα του οι άλλοι στην Ελλάδα, κατά τη γνωστή τους συνήθεια να κάνουν μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα!

Δεν θα είχα την απαίτηση να πάει να κερδίσει την Μπαρτσελόνα εκεί. Ούτε θα κάτσω να συλλογίζομαι τα παλαβά ορισμένων, που σκέφτονται τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν δεν έκανε σε εκείνο το χρονικό σημείο το αυτογκόλ ο πιτσιρικάς στην τόσο άτυχη στιγμή του 0-1 και έμεναν με 10 αυτοί αν το αποτέλεσμα θα ήταν ακόμα στο 0-0. Γιατί το πολύ πολύ να έβαζαν τα δυνατά τους κάποια στιγμή οι γηπεδούχοι και να... μετράγαμε ακόμα!

Όχι βέβαια. Το προτιμώ έτσι, που έχασε ο Ολυμπιακός με κάτω τα χέρια. Τίμια και ανώδυνα. Ήταν μια ήττα εντός προγράμματος, που δεν επιδεχόταν την μικρότερη ελπίδα αμφισβήτησης της παγερής πραγματικότητας. Και ειδικά όπως ήρθε το 3-1, είναι και ένα σκορ που γρήγορα δεν θα θυμούνται και πολλοί το διαδικαστικό (από την ημέρα της κλήρωσης για να ακριβολογούμε) ταξίδι της Βαρκελώνης.

Πόσο άραγε;

Αναρωτιέμαι όμως:

- Πόσο παραπάνω γίνεται να πάει σε ένα ματς η κατοχή μπάλας της μιας ομάδας, από το 70+ (77% αν δεν απατώμαι στο 1ο ημίχρονο) που είχε η Μπαρτσελόνα; 100-0;

- Τι θα γινόταν, δηλαδή, αν δεν είχε αποβληθεί ο Πικέ και έπαιζαν κι αυτοί με 11, από τα δύο γκολ που έβαλαν στο 2ο ημίχρονο που αγωνίστηκαν με αριθμητικό μειονέκτημα;

- Πόσες παραπάνω από τις 20...τόσες τελικές με παραπάνω από τις μισές on target θα γινόταν να δεχτεί, τέλος πάντων, ο Ολυμπιακός;

- Τι θα συνέβαινε αν παρέτασσε 11άδα με περισσότερους από... μισό επιθετικό (Καρσελά) - γιατί και ο Βελγοαλγερινός κυρίως μάρκαρε παρά είχε το νου του να ξεπεταχθεί στον κενό χώρο - ο Λεμονής; Αν ρε παιδί μου έπαιζε λίγο, λιγάκι πιο ανοιχτά και όχι τόσο δειλά η ομάδα!

- Πού θα έβγαζε η ρότα του αγώνα αν οι Ισπανοί έπαιζαν σοβαρά, έβαζαν τα δυνατά τους και δεν έκαναν... ξεμούδιασμα;

Και επειδή αναφερόμαστε στον Ολυμπιακό, στο μεγαλύτερο μέγεθος του ελληνικού ποδοσφαίρου, ιστορικά και αγωνιστικά με τους αδιάλλειπτους τίτλους και τις αλλεπάλληλες συμμετοχές του στο C.L. την τρέχουσα 20ετία, δεν γίνεται να είμαι ικανοποιημένος που πήγε, είδε και απήλθε στο "Καμπ Νου"!

Όποιος το κατάλαβε, το κατάλαβε...

* Η ΥΠΟΘΕΣΗ κατάληψης της 3ης θέσης δεν έχει λήξει! Ο Ολυμπιακός στα καλά του και πείτε ότι θέλετε με την εικόνα των τριών πρώτων αποτυχημένων αγωνιστικών, έχει τύχη να καβατζάρει την Σπόρτινγκ. Νίκη στο Φάληρο με Γιουβέντους (το έχει ξανακάνει και με αυτή και με πολλές άλλες "μεγάλες"), ισοπαλία τουλάχιστο στη Λισαβόνα και ένα δύο ευνοϊκά αποτελέσματα στα άλλα ματς.

Να γιατί του "κάνει" ο ΠΑΟΚ

Και πάμε τώρα στο ντέρμπι της Κυριακής.

Πιστεύω ξεκάθαρα ότι ο Κώστας Φορτούνης έπαιξε λίγο την Τετάρτη προκειμένου να είναι πιο ξεκούραστος για τον ΠΑΟΚ.

Επίσης, εναντίον της Μπάρτσα, ξεκίνησαν στο βασικό σχήμα παίκτες που φαίνεται από την μέχρι σύντομη θητεία του, ότι ο Τάκης Λεμονής τους έχει "δεύτερους". Και δεν πρόκειται να υπολογιστούν από τον Έλληνα προπονητή για το επερχόμενο ντέρμπι.

Αναφέρομαι ιδίως στον Καρσελά και στο Ζιλέ. Ούτε ο Τζούρτζεβιτς που μπήκε αλλαγή είναι στις πρώτες επιλογές του Τάκη.

Αν ο Εμενίκε είναι έτοιμος, αυτός λογίζεται από την τεχνική ηγεσία, αυτή την περίοδο πάντα, πρώτος για την κορυφή. Αλλιώς (μετά τα δύο γκολ στον Πανιώνιο) ο Ανσαριφάρντ, ο οποίος δεν είχε δικαίωμα ευρωπαϊκής συμμετοχής στη Βαρκελώνη.

Ούτε ο Ανδρούτσος θα είναι εκτός απροόπτου στους πρώτους "11" του ντέρμπι, πιθανώς ούτε και ο Νικολάου, γιατί υπάρχουν και ο Σισέ και ο Ένχελς για να παίξουν στο πλάι του Μποτία (έρχεται και ο Βούκοβιτς).

Θεωρώ ότι πράγματι βάσταξε δυνάμεις και προφυλάξεις η ερυθρόλευκη τεχνική ηγεσία για τον ΠΑΟΚ. Από τη μία ένα χαμένο εκ προοιμίου ματς και από την άλλη η ευκαιρία για να κλείσουν στόματα και ο Ολυμπιακός να κάνει μια νέα αρχή στο πρωτάθλημα.

Νικώντας ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό, το κλίμα αλλάζει μονομιάς. Λήθη σε όλα. Γραμμένα στο... χιόνι που δεν έχει έρθει ακόμα όλα τα προηγούμενα.

Και δεν θα αλλάξει μόνο η ψυχολογία του Ολυμπιακού. Θα κλονιστεί η πίστη και των άλλων. Για το τι καλύτερο μπορούν να κάνουν φέτος εν συγκρίσει με τις προηγούμενες χρονιές τους.

Χάνοντας από τον Ολυμπιακό θα την πάθουν όπως ο... Ολυμπιακός με την Μπαρτσελόνα. Θα τρικλίζουν τα πόδια τους απέναντι στο δέος του πρωταθλητή. Της αφύπνισης του θεριού.

Ο ΠΑΟΚ του "κάνει" του Ολυμπιακού για καινούργιο ξεκίνημα. Για να αρχίσει ουσιαστικά τώρα, από την Κυριακή, η σεζόν του εντός συνόρων.