Δεν είναι συνηθισμένη η θέση στην οποία έχει βρεθεί ο Παναθηναϊκός ενόψει της σημερινής ρεβάνς. Η πρόκριση δεν είναι «τελειωμένη» υπόθεση και αυτό δεν είναι ένα από τα all time classic κλισέ που ακούγονται και γράφονται σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Είναι η πραγματικότητα βάσει του αποτελέσματος στο πρώτο ματς και της εικόνας μιας ομάδας η οποία ακόμη ψάχνεται και είχε ως μεγαλύτερο κέρδος από το ματς στη Δανία την ενίσχυση της αυτοπεποίθησής της και τους πόντους ενότητας που πρόσθεσε στο εφετινό DNA της.
Δεν είναι συνηθισμένη η θέση του Παναθηναϊκού διότι ουδέποτε έχει επιστρέψει για ρεβάνς στο ΟΑΚΑ με ισοπαλία στο πρώτο ματς προκριματικού γύρου του Τσάμπιονς Λιγκ. Είτε έχανε και ήξερε ότι έπρεπε να ανατρέψει το σκορ, είτε νικούσε και επέστρεφε στην Αθήνα για συντήρηση και πανηγύρι.
Τώρα, οι ισορροπίες είναι λεπτές. Με 1-0 δεν είσαι σίγουρος, θέλεις και δεύτερο. Με 0-1 τρέχεις και δεν φτάνεις. Γι΄ αυτό, πέρα από τακτικές, διατάξεις και συστήματα, ο Παναθηναϊκός καλείται σήμερα να επιδείξει τα χαρίσματα που παρουσίασε στη Δανία: μαχητικότητα, αυτοσυγέντρωση και ομοψυχία. Πώς μεταφράζεται αυτή η ομοψυχία μέσα στον αγωνιστικό χώρο;