Γράφει ο Βαγγέλης Μίχος...

Γιατί χωρίς υπεροβολή η χθεσινή πρόκριση της δανικής ΟΒ αποτέλεσε μια... ευγενική χορηγία της «πράσινης» άμυνας, με 4 «φθηνά» γκολ (έστω κι αν το δεύτερο και το τέταρτο ήταν γκολάρες στην εκτέλεση). Με εξαίρεση τον «φευγάτο» αλλά σταθερό (βέβαια δύο γκάφες τις έκανε κι αυτός) και ψυχωμένο Μπουμσόνγκ οι υπόλοιποι -μαζί με τον... αόρατο Σιμάο (δεν κάλυπτε χώρους, δεν βοηθούσε στο ντουμπλάρισμα των αντίπαλων επιθετικών, δεν... έκοβε ούτε με βαλέ)- συνέθεσαν μια τραγική οπισθοφυλακή, με λειτουργία... αλάνας.

Η αλήθεια είναι πως και ο Φερέιρα δεν θέλησε να «πατήσει» πάνω στο 1-1 του πρώτου αγώνα, με πιο συντηρητικό σχήμα και κυρίως πιο «σφιχτό» αγωνιστικό προσανατολισμό στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Κυνήγησε από την αρχή το γκολ, προσπαθώντας να παίξει ποδόσφαιρο βάσει πλάνου (κάτι που έλειψε πέρυσι από τον μονοδιάστατο Παναθηναϊκό του Σισέ) και κατά διαστήματα δημιουργικά δεν ήταν κακός (ανασταλτικά βέβαια η Οντένσε έβρισκε τεράστιους διαδρόμους κι έφτανε εύκολα και γρήγορα στην περιοχή του Τζόρβα).

Αν μάλιστα ο Λέτο δεν προσπαθούσε να κάνει τον ηγέτη (που δεν είναι) και να θέλει μια μπάλα μόνος του, η ανάπτυξη της ομάδας θα ρόλαρε καλύτερα. Βέβαια, στην περίπτωση του Παναθηναϊκου κολλάει το... όπου φτωχός και η μοίρα του. Γιατί αν ο Νίνης (ο μοναδικός που διακρίθηκε και που πάλευε μέχρι το τέλος, όταν ειδικά μετά το 70' οι συμπαίκτες του είχαν κυριολεκτικά αδειάσει από δυνάμεις) σημάδευε καλύτερα στο 51' ( αντί για το δοκάρι στη μαγική ασίστ του Κλέιτον), η πρόκριση θα είχε... βαφτεί πράσινη.

Εν κατακλείδι: επειδή νέα άμυνα δεν μπορεί να πάρει ο Παναθηναϊκός, πρέπει επειγόντως να βρει ένα καλό 8άρι και να παίξει ο Βιτόλο.

Πηγή: Goal

Champions League Παναθηναϊκός