Αν είχε κάνει τέτοιες μ@@ες ο Τοχούρογλου, ακόμα κορνέδες θα του πέταγαν

Ως τώρα πίστευα ότι ο χειρότερος τερματοφύλακας που είχε περάσει μπροστά απ’ τα ματάκια μου (σε υψηλό επίπεδο πάντα, όχι στην Κουτσούφλιανη) ήταν ο Βαλντίρ Πέρες. Ο γκολκήπερ της εθνικής Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελο του 1982 που ρούφαγε τα μπαλάκια σαν καραμελίτσες, απελπίζοντας τους φίλους των Καριόκας. Και κόστισε ένα Μουντιάλ σε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες όλων των εποχών.

Τίποτα δεν ήταν όμως ο Βαλντίρ Πέρες μπροστά στον Κάριους. Παιδική χαρά ήταν, παρθεναγωγείο, τοσοδούλης. Μια χαψιά τον έκανε ο Κάριους κι αυτόν και τις ελπίδες της Λίβερπουλ για κατάκτηση του Champions League. Και ξεφτίλισε την προσπάθεια των συμπαικτών του και την προπονητική ευφυΐα του Κλοπ και τα δάκρυα του Σαλάχ. Θα το γράψω με κεφαλαία γράμματα, συγχωρέστε με, αλλά δεν αντέχω:
ΤΕΤΟΙΟ ΧΟΥΒΕΡ ΔΕΝ ΞΑΝΑΔΑ!

Κι αν έχουν χιούμορ οι παίκτες της Ρεάλ (δεν έχουν…), θα πρέπει να ανακηρύξουν αυτόν και όχι τον Μπέηλ MVP της ομάδας τους.

Από εκεί και πέρα όλοι τα είδαμε όσα γίνανε στο γήπεδο. Ισοπεδωτικά ξεκίνησε η Λίβερπουλ και ανάγκασε την Ρεάλ να παίζει τσούκου τσούκου μπολ για να μην παρασυρθεί απ’ το κύμα. Το έβλεπες και δεν το πίστευες το στόρι και κάποια στιγμή, γύρω στο έκτο λεπτό της συνάντησης, διέκρινα έξι παίκτες της Λίβερπουλ μπροστά απ’ τη σέντρα. Με την μπάλα στην κατοχή της Ρεάλ, παρακαλώ. Παρακάλαγε τους παίκτες του ο Ζιντάν να μην κλείνονται και να μην κρύβονται, αλλά χρειάστηκε ένα εικοσάλεπτο για να εισακουστεί. Και πάλι, με πολλή προσοχή γινόταν η ανάπτυξη των Μαδριλένων και φόβο για τα μετόπισθεν και τις τρύπες που μπορεί να προέκυπταν. Κάπου εκεί όμως, ο Σέρχιο Ράμος αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του…

Δεν μπορώ να ξέρω αν το έκανε επίτηδες και δεν γνωρίζω τι σκεφτόταν ο (κατά τ’ άλλα σωστός) διαιτητής του ματς και δεν έδωσε ούτε φάουλ. Πάντως βρώμικα έπαιξε ο Ράμος, όπως συνηθίζει άλλωστε, και το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό τόσο για τον ώμο του Σαλάχ όσο και για το σχέδιο παιχνιδιού της Λίβερπουλ. Αυτό το σχέδιο που οι Βρετανοί σπορτκάστερς αποκαλούν Big Balls Football, σαν να λέμε στα ελληνικά Ποδόσφαιρο με Μεγάλα Παπάρια. Πώς όμως να παίξεις Big Balls Football όταν σου έχουν κόψει το ένα Βall; Και φεύγει από το γήπεδο όχι απλώς ο καλύτερός σου παίκτης, αλλά ο καλύτερος παίκτης της υφηλίου για τη σαιζόν 2017-2018…

Δεν είδαμε μόνο εμείς τον Σαλάχ να σφαδάζει, τον είδαν και οι συμπαίκτες του και πάγωσαν. Και ως το τέλος του πρώτου ημιχρόνου κουτούλαγαν. Από καθαρή τύχη δεν φάγανε γκολ, ήταν ωστόσο θέμα χρόνου να γίνει η στραβή. Δεν ήθελε και πολύ, με την Ρεάλ να έχει πάρει τα πάνω της και τον Μαρσέλο, απαλλαγμένο από το άγχος του Σαλάχ, να έχει κατσικωθεί έξω από τη μεγάλη περιοχή του Κάριους. Τελικά, πάντως, δεν χρειάστηκε πολλή προσπάθεια. Τον έλυσε το Γόρδιο Δεσμό η απέραντη βλακεία του Κάριους, ο οποίος όχι τελικό Τσάμπιονς Λιγκ δεν πρέπει να ξαναπαίξει αλλά ούτε καν Πρέμιερ Λιγκ. Αν είχε κάνει τέτοιες μαλακίες ο Τοχούρογλου, ακόμη κορνέδες θα του πετάγανε!

Υ.Γ.: Μπαλαδόρος αυτός ο Φιρμίνιο, αλλά είναι για ρηχά νερά, δεν είναι για τελικούς. Ενώ ο Μανέ, μας τα έδειξε τα Big Balls του και με το παραπάνω.