Τις προηγούμενες μέρες διάβαζες παντού για το κάστρο και το κάστρο, για τον 12ο παίκτη του Ολυμπιακού, που είναι ο κόσμος του και γενικώς υπήρχε ένα κλίμα ενθουσιασμού, μετά το δυναμικό μπάσιμο στις τελευταίες μέρες των μεταγραφών με Μακούν και Αμπντούν.

Όλα αυτά καλά και ωραία. Αλλά, ο Ολυμπιακός δεν είχε να δώσει παιχνίδι στη Σούπερ Λίγκα, αλλά στο Τσάμπιονς Λιγκ, σε μια διοργάνωση υψηλού επιπέδου, όπου παίζουν ρόλο ακόμη και οι λεπτομέρειες. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση του Ολυμπιακού, δεν ήταν καθόλου λεπτομέρειες το ότι είχε να παίξει επίσημο παιχνίδι 149 μέρες!

-Όπως και το ότι ο Μακούν πήρε χρόνο συμμετοχής και τα πήγε περίφημα στο φιλικό με τον ΟΦΗ, αλλά εναντίον της Μαρσέιγ έμεινε στον πάγκο και προτιμήθηκε ο Φέισα, ο οποίος εξαφανίστηκε.

-Ή ότι ο Τοροσίδης είναι πολύ καλός όταν προωθείται και το απέδειξε στο δεύτερο ημίχρονο, όπου δύο από τις λίγες καλές φάσεις του Ολυμπιακού δημιουργήθηκαν από τα πόδια και τις ξυραφένιες σέντρες του. Αμυντικά όμως, είχε προβλήματα και από τη δική του πλευρά προήλθε το γκολ, στην ουσία και το… δοκάρι, ενώ μόλις στο πρώτο λεπτό έχασε τον παίκτη του στο κόρνερ!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο gazzetta.gr