Στο 67', για το τελευταίο 1/3 του αγώνα, ο Βαλβέρδε έριξε στο χορτάρι τον Ιμπαγάσα και τον Μακούν αντί των Φέισα, Φουστέρ. Ο Ολυμπιακός μ' αυτούς στον άξονά του κυκλοφόρησε καλύτερα την μπάλα, ανάγκασε τη Μαρσέιγ να του δώσει μέτρα προς την περιοχή της, επιχείρησε να αναπτύξει ξανά το ρυθμό που από ενθουσιασμό είχε στο πρώτο 20λεπτο μήπως και φτάσει στην ισοφάριση. Δεν έφτασε, έχασε, πλήρωσε ένα σωρό ολιγωρίες -και δικές του και του ποδοσφαιρικού περιβάλλοντος- όμως (τηρουμένων των αναλογιών) δεν με απογοήτευσε...

Δεν τον περίμενα, άλλωστε, διαφορετικό και είμαι βέβαιος ότι θα παρουσιαστεί πολύ καλύτερος σε 15 μέρες, θα βελτιώνεται εβδομάδα με την εβδομάδα, θα παίξει καλό ποδόσφαιρο και του Αγίου Νικολάου πια θα κάνουμε ταμείο για να δούμε αν αυτή η ήττα θα αποδειχθεί μοιραία ως προς τις προκρίσεις...

Ηταν σαφώς ανέτοιμος ο Ολυμπιακός για ματς τέτοιου επιπέδου. Η μισή ευθύνη είναι δική του και η άλλη μισή πηγάζει από καταστάσεις που εμμέσως τον αφορούν. Η μισή ευθύνη των «ερυθρόλευκων» έγκειται στο ότι αρκετοί από τους διαθέσιμους στο ρόστερ ήρθαν αργά στην ομάδα (συνηθισμένη μεν, λανθασμένη δε μεταγραφική τακτική) με συνέπεια να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο 100% από τον προπονητή. Επίσης, έφυγε κι ένα βασικότατο εργαλείο σε χρονικό σημείο που ήταν αδύνατο να αντικατασταθεί! Ητοι, οι δυνατότητες επιλογών που είχε χθες βράδυ ο Βαλβέρδε ήταν σαφώς μειωμένες από εκείνες που θα έχει στη συνέχεια...

Η άλλη μισή ευθύνη έγκειται στο γόρδιο δεσμό που έχει προκύψει με τη διοργάνωση της Super League και τις κολοβές δύο πρώτες αγωνιστικές. Φαινομενικά ο Ολυμπιακός πληρώνει λάθη θεσμών και οργάνων, ανεξάρτητα της θέλησής του. Ουσιαστικά όμως ο πρόεδρός του, ως πρόεδρος της λίγκας μέχρι πρότινος, δεν είναι άμοιρος ευθυνών γι' αυτό το χάος που εντέλει έπληξε την ομάδα του, αφού την άφησε χωρίς επίσημους αγώνες εδώ και 15 μέρες, χωρίς τη δυνατότητα να βρει το ρυθμό που θα είχε αν αγωνιζόταν...

Πού χώλαιναν αγωνιστικά οι Πειραιώτες; Στην αδυναμία της μεσαίας τους γραμμής να υπερκεράσει το ανελέητο πρέσιγκ -ψηλά- των Γάλλων και να κυκλοφορήσει παραγωγικά την μπάλα από τη σέντρα έως τη μεγάλη περιοχή της Μαρσέιγ. Χωρίς μάλιστα ικανότητα για «ένας με έναν» από τα αριστερά, έμενε μόνο η δεξιά πλευρά (Τοροσίδης - Αμπντούν) για να μπλοκαριστεί από τους αντιπάλους, όπως κι έγινε...

Πώς θα αλλάξει στη συνέχεια αυτό; Με την ετοιμότητα των Ιμπαγάσα - Μακούν και του σέντερ φορ που θα μεταφέρει τον Μιραλάς στα πλάγια. Ακόμη, με τους συνεχόμενους αγώνες θα υπάρξει και μεγαλύτερη γνώση για καθέναν του παιχνιδιού του συμπαίκτη του. Ετσι, ο Αμπτούν δύσκολα θα ξανακουβαλήσει την μπάλα μέχρι να τη χάσει γνωρίζοντας ότι ο Τοροσίδης είναι επίσης ψηλά (ο τρόπος με τον οποίο η Μαρσέιγ σκόραρε)...

Τρίτη και 13, όπως και το '94, η Μαρσέιγ νίκησε στο Καραϊσκάκη. Να γυρίσει πίσω ο χρόνος δεν γίνεται. Ο χρόνος όμως δουλεύει για τον Ολυμπιακό. Ο χρόνος που απέμεινε...

Πηγή: Goal

Αρθρογραφίες Μαρσέιγ Champions League Ολυμπιακός