Γράφει ο Νίκος Κατσαρός.

Για τον πρώτο του αγώνα στο Τσάμπιονς Λιγκ με αντίπαλο τη δευτεραθλήτρια Γαλλίας υπήρχε μια -έστω και συγκρατημένη- αισιοδοξία, που δεν στηριζόταν σε χειροπιαστά επιχειρήματα, αλλά πιο πολύ στον παράγοντα «έδρα» και στον αέρα που δίνει στον Ολυμπιακό, ιδιαίτερα στα κρίσιμα παιχνίδια. Στο ποδόσφαιρο οι ανατροπές της λογικής δεν είναι σπάνιο φαινόμενο.

Χθες, όμως, δεν ήταν μια τέτοια βραδιά για τους «ερυθρόλευκους». Τα πράγματα εξελίχθηκαν ακριβώς όπως θα τα περίμενε όποιος μπορούσε να αξιολογήσει τα δεδομένα του αγώνα. Ο Ολυμπιακός, χωρίς έστω και ένα επίσημο παιχνίδι, με μια ενδεκάδα από ποδοσφαιριστές που έπαιζαν για πρώτη φορά μαζί, θα ήταν πολύ δύσκολο, για να μην πω αφύσικο, να διεκδικήσει τη νίκη με σοβαρές πιθανότητες απέναντι σε μια ομάδα που ήδη έχει δώσει πέντε αγώνες στο δυνατό γαλλικό πρωτάθλημα και έχει έναν κορμό σταθερό τα τελευταία δύο χρόνια.

Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που είδαμε. Ο Ολυμπιακός να μην έχει ρυθμό, να μη βγάζει αυτοματισμούς, με συνέπεια να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί την έδρα του επιβάλλοντας το παιχνίδι του, έτσι ώστε να «πείσει» τον αντίπαλό του ότι δύσκολα θα αποφύγει την ήττα. Η Μαρσέιγ κράτησε τα ηνία του αγώνα χωρίς ιδιαίτερο κόπο στο α' ημίχρονο και χωρίς να μας δείξει τίποτα ιδιαίτερο.

Μετά το γκολ μάλιστα (51') έμεινε πίσω χωρίς να ανησυχήσει, αφού έβλεπε ότι δεν είχε απέναντί της καμία ομάδα που θα μπορούσε να την απειλήσει. Ηταν μια κακή βραδιά για τον πρωταθλητή Ελλάδας, που κατέληξε σε μια πικρή ήττα.]

Πηγή: Goal