Όταν ο Ολυμπιακός του Σόλιντ γνώρισε ήττες και διασυρμούς στο Τσάμπιονς Λιγκ το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν «αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό» έχοντας ως στόχο όχι τον Νορβηγό τεχνικό αλλά τον Κόκκαλη.

Βεβαίως και ο Κόκκαλης είχε τότε τις ευθύνες του αλλά και ο...πολύς Σόλιντ ήταν...μούφα! Όντως ο τότε Ευρωπαίος Ολυμπιακός προσπάθησε να παίξει κάτι που ήταν φιλόδοξο αλλά ανορθόδοξο με αυτό που έπρεπε για το Τσάμπιονς Λιγκ.

Το βράδυ της Τετάρτης στο Εμιρειτς, νομίζω πως όλος ο κόσμος του Ολυμπιακού κατάλαβε τι ήταν αυτό το «αλλιως ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό». Όπως δηλαδή έπαιξε κόντρα στην Αρσεναλ. Ναι, έχασε όμως αλήθεια πόσοι απο τους οπαδούς της ομάδας στο τελευταίο σφύριγμα, παρά την πίκρα της ήττας, δεν ήταν «φουσκωμένοι» απο περηφάνια;

Όχι γιατί ο Ολυμπιακός συνέχισε την «ελληνική σχολή» στη Ευρώπη που μεταφράζεται σε...εθνικοαπελευθερωτικό «ταμπούρι», στο λεγόμενο με «ψυχή και καρδιά» και όλα τα συναφή κλισέ, αλλά γιατί έπαιξε ΜΠΑΛΑΡΑ!!!

Γιατί έβαλε κάτω την Άρσεναλ και τους υπερόπτες Λονδρέζους και τους «έπνιξε» με το παιχνίδι του. 15 τελικές έναντι 10 των Άγγλων, 3 μεγάλες ευκαιρίες για γκολ (πως το έχασε αυτό ο Τζιμπούρ στο 14΄για το 1-1;;;) ένα πανέμορφο γκολ, ένα δοκάρι απο την σουτάρα του Τοροσίδη που έδειξε πόσο μεγάλος παίκτης είναι και εξαιρετικές παρουσίες απο Ιμπαγάσα, Μιραλάς, Φέισα και Μέλμπεργκ. Και όμως δεν μπόρεσε να πάρει ούτε βαθμό για δύο λόγους.

Ο Βαλβέρδε είναι προπονητής με το π κεφαλαίο! Είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να έχει ο Ολυμπιακός και ας φωνάζετε διάφοροι, αδικαιολόγητα, εκτός αν προτιμάτε αυτά που βλέπαμε στο παρελθόν με 4 χαφ και την ομάδα στο μισό γήπεδο για να κρατήσει το μηδέν. Στο Λονδίνο όμως νομίζω ότι όπως φάνηκε και στο πρώτο 20λεπτο έκανε ένα μεγάλο λάθος, παρότι συνολικά έστησε πολύ καλά την ομάδα και το πλάνο του ήταν ΑΨΟΓΟ!

Πίεση ψηλά, ασταμάτητο πρέσινγκ, γρήγορο παιχνίδι, «χτύπημα» απο τα άκρα και ισχυρό άξονα με τον τεράστιο Ιμπαγάσα και τους Ορμπάιθ, Φέισα σε πολύ καλή ημέρα και το κυριότερο επιβολή του δικού του ρυθμού απέναντι σε μια ομάδα που ξέρει να παίζει αυτό που θέλει κόντρα σε οποιοδήποτε αντίπαλο. Όμως η μεγάλη εμπιστοσύνη που έδειξε στον Μαρκάνο τον πρόδωσε.

Ήταν λάθος η μη χρησιμοποίηση του Αβραάμ εξαιτίας του Μαρκάνο που στο πρώτο 20λεπτο που δεχθηκε ο Ολυμπιακός τα δύο γκολ ήταν αλλού για αλλού, έφταιγε στο 1-0 όπως και ο Χολέμπας ενώ είχε μερίδιο ευθύνης και στο 2-0. Στο δεύτερο γκολ όμως ο «πρωταγωνιστής» ήταν ο Κοστάντσο. Δεν γίνεται να πηγαίνουν όλα μέσα! Δεν γίνεται, πρέπει κάποια στιγμή να μπορεί να στηριχθεί και η ομάδα στον τερματοφύλακα της.

Αυτές οι δύο «μαύρες» τρύπες έφεραν τον Ολυμπιακό με την πλάτη στον τοίχο και έκαναν το έργο του πολύ δύσκολο. Και όμως και έτσι μπορούσε. Δεν πειράζει, η μπάλα που είδαμε να παίζει, ως αυτός η μεγάλη ομάδα απέναντι σε μια Άρσεναλ που απο το 80΄έκανε καθυστερήσεις είναι αρκετή για να μας «γεμίσει» και να μας αφήσει πολλές υποσχέσεις.

Γιατί η απόδοση αυτή δεν ήταν τυχαία. Είναι αποτέλεσμα της ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας του Βαλβέρδε. Κια η συνέχεια δείχνει ακόμη καλύτερη για τον Ολυμπιακό που με την Ντόρτμουντ θα παίξει το χαρτί του για να γίνει φαβορί για την 3η θέση και να μείνει ζωντανός για την 2η.

Στο προηγούμενο blog είχα γράψει πως «το ποτήρι είναι μισογεμάτο» και πως ο Ολυμπιακός θα είναι κάθε ματς και καλύτερος έως ότου βρει ρυθμό και γίνει σούπερ. Δείχνει πως βαδίζει σε αυτό τον δρόμο όμως θέλει μεγάλη προσοχή και προσήλωση σε κάθε ματς ξεχωριστά. Και το ματς με τον ΠΑΟΚ την Κυριακή θέλει ίδια πολύ καλή απόδοση απο τον Ολυμπιακό αλλά και νίκη δεδομένα!

Πηγή: katimagiko.gr

Άρσεναλ Champions League Ολυμπιακός