Η "τρίαινα" του Ερνέστο

Δύσκολο επιχείρημα, αλλά όπως φάνηκε στο χορτάρι όχι ακατόρθωτο. Η απόφαση του Βαλβέρδε να μην παρεκκλίνει από την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία ήταν δεδομένη, παίρνοντας συνάμα ένα πολύ μεγάλο ρίσκο που θα μπορούσε να είχε οδηγήσει τον Ολυμπιακό σε μια «μαύρη» βραδιά. Η άποψη όμως του Ισπανού τεχνικού ήταν ξεκάθαρη, παρότι ήξερε ότι απέναντί του έχει μια καλύτερη ομάδα.

Δείχνοντας εμπιστοσύνη στο ρόστερ του και με «κλειδί» τον Φουστέρ έριξε στο παιχνίδι μια άκρως επιθετική ομάδα, με τον Ολυμπιακό να παίζει με τον Ιμπαγάσα 10άρι και ουσιαστικά τρεις επιθετικούς. Στοχεύοντας στον άξονα και πιέζοντας από ψηλά με πολλούς παίκτες την Αρσεναλ. Οπως άλλωστε έλεγε λίγη ώρα πριν από το παιχνίδι ο Βαλβέρδε στους συνεργάτες του «δεν θα κάτσω στα δοκάρια, θα βγω να παίξω μπάλα» δείχνοντας πως θέλει να βγει για να το κερδίσει και όχι να «κρυφτεί» για να γλιτώσει.

Η «τρίαινα» που σχηματίστηκε στον τρόπο με τον οποίο αναπτυσσόταν ο Ολυμπιακός λειτούργησε όπως ήθελε, κυρίως λόγω της παρουσίας του Ισπανού μέσου που του έδωσε το δικαίωμα να συνυπάρχει τις περισσότερες φορές στον άξονα και προς τα δεξιά με τον «Κάνιο» και να επιδιώκει η ομάδα να «χτυπήσει» από εκεί, είτε με κάθετες μπαλιές είτε με την πολύ καλή εφαρμογή του transition στη μεσαία γραμμή που του έδωσε την ευκαιρία να βγει πολλές φορές στην κόντρα.

Η επιλογή του Βαλβέρδε να «μαζέψει» τους παίκτες του προς τα μέσα και όχι να τους «απλώσει» στα άκρα για να παίξει καθαρά από τις πτέρυγες «βραχυκύκλωσε» τους Αγγλους, που είναι αλήθεια πως δεν περίμεναν σε καμία περίπτωση τόσο μεγάλη πίεση και τόσο ψηλά από τον Ολυμπιακό.

Στα συν για τον Ολυμπιακό ήρθε να προστεθεί και η εξαιρετική παρουσία του Φέισα που με την τεχνική κατάρτιση αλλά και τις δυνάμεις του μπόρεσε να προωθείται όταν είχε τον χώρο.

Με την «τρίαινα» που ουσιαστικά χρησιμοποίησε ο Βαλβέρδε είχε τη δυνατότητα σε κάθε επίθεση να βλέπει δύο και τρεις παίκτες του να πατάνε περιοχή. Δεν είναι τυχαίο πως ο Φουστέρ ήταν ο σκόρερ ερχόμενος από πίσω, ενώ νωρίτερα είχε δύο φάσεις-«καρμπόν», μη μπορώντας να τις τελειώσει καλά από τις μεταβιβάσεις των Φέισα και Ιμπαγάσα.

Ο 47χρονος προπονητής ήταν σίγουρος πως επιθετικά το σχήμα αυτό θα αποδώσει γνωρίζοντας συνάμα πως παίρνει ένα πολύ μεγάλο ρίσκο. Το γεγονός ότι η ομάδα έπαιξε ψηλά εγκυμονούσε κινδύνους για την άμυνα, με την «ζημιά» τελικά να μην την κάνουν οι Αγγλοι, που ουσιαστικά ελάχιστα πίεσαν τον Ολυμπιακό σε όλο το 90λεπτο. Και είναι αλήθεια πως αν ο Σαμάκ, λίγα λεπτά μετά το 2-0, δεν είχε αστοχήσει από πλεονεκτική θέση κάνοντας το 3-0 τώρα τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν πολύ διαφορετικά, προς το χειρότερο βέβαια, για τον Ολυμπιακό.

«Ξέρετε πόσες φορές το έχουμε κάνει;»
Η παρουσία του Ιμπαγάσα ήταν συγκλονιστική στο «Emirates». Παίκτης που ξεχώριζε απο τους υπόλοιπους 21, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο όπου πήρε από το «χέρι» τον Ολυμπιακό επιδιώκοντας να τον οδηγήσει στο αποτέλεσμα. Ο «Κάνιο» έκανε τα πάντα οργανωτικά αλλά και συμβάλλοντας στο πρέσινγκ των «ερυθρόλευκων», ενώ κάθε του μπαλιά ήταν «χρυσάφι» για τους επιθετικούς της ομάδας. Ο μοναδικός όμως που την εκμεταλλεύτηκε ήταν ο Φουστέρ στο 27' μειώνοντας σε 2-1.

Μια εξαιρετική ενέργεια από τον Ιμπαγάσα, που ενώ πατούσε περιοχή αμαρκάριστος θα μπορούσε να σεντράρει στη μικρή περιοχή που ήταν παίκτες του Ολυμπιακού, προτίμησε να κάνει αυτό που δεν περίμεναν οι Αγγλοι βρίσκοντας τον Φουστέρ που ερχόταν σαν τρέιλερ. Οταν μάλιστα μετά το τέλος του αγώνα ρωτήθηκε ο Αργεντινός άσος γιατί επέλεξε να κάνει το... δύσκολο η απάντησή του ήταν αποστομωτική. «Ξέρετε πόσες φορές στου Ρέντη το έχουμε κάνει αυτό με τον Φουστέρ;» είπε ο Ιμπαγάσα δίνοντας μια εξήγηση, όχι μόνο για αυτήν του την επιλογή αλλά και για όλα τα στημένα που εκτέλεσε και το κάθε ένα ήταν εντελώς διαφορετικό από το προηγούμενο, με τους παίκτες της Αρσεναλ να «ψάχνονται» συνεχώς.

Με οδηγό την Ιντερ
Το δίδυμο Ορμπάιθ–Φέισα είχε «κλειδώσει» στο μυαλό του Βαλβέρδε από την προηγούμενη Παρασκευή που έβλεπε τον Σέρβο να προπονείται με την ομάδα ξέροντας πως θα είναι 100% έτοιμος για το μεγάλο ματς. Ο Ισπανός δεν πήγε τυχαία σε αυτήν την επιλογή αφήνοντας έξω τον πιο αμυντικογενή Μοντέστο και τον Μακούν για άλλη μια φορά. Πήγε με οδηγό το φιλικό με την Ιντερ όπου είχε τότε χρησιμοποιήσει ως δίδυμο στον άξονα τον Φέισα με τον Ουρτάδο, με τον Σέρβο να είναι το «8άρι» και τον Ουρτάδο σε ρόλο «6αριού». Οπου Ουρτάδο, βέβαια, βάλτε Ορμπάιθ, με τον Βάσκο να παίζει σε συγκεκριμένους χώρους.

Το πίστευε και στο 2-0
Από τα πρώτα λεπτά του αγώνα ο Βαλβέρδε έβλεπε πως οι παίκτες του είχαν μπει καλά στο παιχνίδι και επεδίωκαν με το «καλημέρα» να εφαρμόσουν το πλάνο του. Το γκολ του Τσάμπερλεϊν στο 8ο λεπτό τον βρήκε να «μουρμουράει» στον πάγκο για την αδράνεια των αμυντικών του, προσπαθώντας συνάμα να κρατήσει ψηλά την ψυχολογία των παικτών του. Οι πρώτες του κουβέντες ήταν στον Μαρκάνο ζητώντας του να είναι πιο σίγουρος, ενώ στη συνέχεια φώναξε στον Ορμπάιθ να μένει στη θέση του, δηλαδή μπροστά από τα στόπερ και να μην προωθείται πολύ, καθώς αυτόν το ρόλο τον είχε ο Φέισα.

Στη φάση του 14' και του απίστευτου γκολ που έχασε ο Τζιμπούρ ο πάγκος του Ολυμπιακού σηκώθηκε να πανηγυρίσει μαζί και ο Βαλβέρδε που δεν πίστευε τι χάθηκε. Οταν μάλιστα ο Αντρέ Σάντος στο 20' έκανε το 2-0, ο Βαλβέρδε έγειρε στην καρέκλα και έκλεισε για λίγα δευτερόλεπτα τα μάτια του. Σαν να έδειχνε πως «παραδίνεται». Αμέσως όμως πετάχτηκε από τον πάγκο φωνάζοντας στους «ερυθρόλευκους»... «πάμε, έχουμε χρόνο, συνεχίζουμε», όχι απλά για να τους κρατήσει «ζωντανούς» αλλά γιατί το πίστευε.

Οπως έλεγε στη συνέχεια στους συνεργάτες του «δεν γινόταν, θα μας έβγαιναν και εμάς οι φάσεις βάσει της εικόνας που είχαμε». Και όντως στο 27' ο Ισπανός ύψωσε τη γροθιά του και αμέσως μετά φώναξε στον Ιμπαγάσα να συνεχίσουν την πίεση. Στο ημίχρονο ο Βαλβέρδε έκανε κάποιες παρατηρήσεις, αλλά επικεντρώθηκε στην ψυχολογική «ντόπα» στους παίκτες του. Εβλεπε άλλωστε ότι ο Ολυμπιακός έπαιζε πολύ καλό ποδόσφαιρο. Οταν στο 64' είδε το δοκάρι να μην επιτρέπει το 2-2 χαμογέλασε ειρωνικά βλέποντας πως και η τύχη δεν ήταν μαζί του.

Πηγή: Goal