Μπάγερν Μονάχου - Ολυμπιακός: Το ελαφρά "σοκαριστικό" στην αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού στο Μόναχο ήταν το επιτηδευμένο κρύψιμό του από τις υψηλές απαιτήσεις για μια ιστορική υπέρβαση στην οποία αναφέρθηκε ο προπονητής του την παραμονή της αναμέτρησης.

Είχαν χρόνια οι Ερυθρόλευκοι να "φυγοπονήσουν", να τραβηχτούν πίσω από τις κουίντες, τρομάζοντας στην ιδέα ότι θα έβγαιναν έστω για λίγο επί… σκηνής. Να έχουν αποδεχθεί εν ολίγοις το ρόλο κομπάρσου σε ολόκληρο το ματς.

Θύμισε Ολυμπιακό άλλων εποχών στο Champions League, πολύ παρελθόντος χρόνου και σε τίποτα την ομάδα που έβαλε (πολύ) δύσκολα στην Μπάγερν στο Καραϊσκάκη και κατατρόμαξε στην πρεμιέρα των ομίλων την Τότεναμ, ότι παραλίγο μετά το αρχικό της προβάδισμα με δύο γκολ, κινδύνευε ακόμα και να το έχανε το παιχνίδι και να μη βρίσκει ούτε... μεταμφίεση μετά η εγγλέζικη αποστολή για να γυρίσει στο Λονδίνο!

Έτσι και αλλιώς, άλλωστε, οι Ερυθρόλευκοι δεν έχουν καμία σχέση όμως με τα εντός και τα εκτός έδρας παιχνίδια τους φέτος. Και στην Ελλάδα συμβαίνει αυτό. "Άλλος" Ολυμπιακός είναι στο Φάληρο και "αλλιώτικος" στην επαρχία, μακριά από τα λημέρια του.

Να ξεκαθαρίσουμε όμως, με καθαρό ρεαλισμό, τι λέμε και τι περιμένουμε, όταν μια ελληνική ομάδα, το ελληνικό ποδόσφαιρο, καλείται να "τα βάλει" με ένα από τα ευρωπαϊκά μεγαθήρια του πάνω ραφιού, να κοντραριστεί με το "υπερώο", την έκφραση της απόλυτης ποδοσφαιρικής ελίτ, με το brand των... brand της ηπείρου μας, που όσο κοστίζει ένας και μοναδικός παίκτης, σαν τον αρχισκόρερ της σεζόν, Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, αποτιμάται όλο το ρόστερ του Ολυμπιακού!

Μια αξιοπρεπής εμφάνιση και μια (έστω) ήττα μακριά από τα όρια του διασυρμού ώστε τα ψυχολογικά θεμέλια της ομάδας να μείνουν στη θέση τους και να μην καθιστούν ετοιμόρροπα από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα των Βαυαρών. Αυτός είναι εξ αρχής ο στόχος. Τα υπόλοιπα, του τύπου "ήρθαμε να πάρουμε ό,τι μας ανήκει από το ματς" ή "θέλουμε να παίξουμε την μπάλα μας και να το ευχαριστηθούμε και ό,τι βγει", λέγονται γιατί απλά κανείς δεν αρχίζει έναν αγώνα... για να χάσει! Και βέβαια γιατί η μπάλα είναι απρόβλεπτη και ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει…

Έτσι λοιπόν, είτε ελέω Σα -ο οποίος στο 1ο ημίχρονο είχε ορθώσει παραπέτασμα μπροστά από την εστία του και δεν πέρναγε καν κουνούπι- είτε λόγω της συνολικής εικόνας της ελληνικής ομάδας, της φοβισμένης μεν, όχι όμως και πανικοβλημένης ή "ναυαγισμένης", ο Ολυμπιακός επέστρεψε από τη Γερμανία δίχως να... τσαλακωθεί, χωρίς να δώσει το παραμικρό δικαίωμα χλευασμού. Και έτοιμος παράλληλα, να ανταποκριθεί στις άμεσες προκλήσεις της ελληνικής SuperLeague, αντιμετωπίζοντας την Κυριακή κιόλας, τον Ατρόμητο, έναν αντίπαλο που τον ζορίζει, μέσα-έξω, σταθερά και απαρέγκλιτα όλα τα τελευταία χρόνια.

Αν μάλιστα κατόρθωνε στο "Alianz Arena" να κάνει και καμιά φάση της προκοπής, αλλά ιδίως να μη δώσει δικαιώματα στην Μπάγερν να τον απειλήσει καμιά 20αριά φορές, αδυνατώντας να κρατήσει λίγο έστω παραπάνω μπάλα στη μεσαία γραμμή, να την αλλάξει πιο πολύ και να παγώσει το παιχνίδι των Βαυαρών, τότε μπορεί και... κατά λάθος να "έκλεβε" και βαθμό και όλοι τώρα, από το πουθενά να μιλούσαμε για "έπος"!

Οι Ερυθρόλευκοι δεν είχαν σπιρτάδα, δεν είχαν πολλά κέφια, ήταν φανερό ότι τους έλειπαν δυνάμεις. Κι αυτό κατά τη γνώμη μου οφείλεται σε πλημμελή διαχείριση του έμψυχου δυναμικού. Ο Πέδρο Μαρτίνς είναι ένας πολύ καλός προπονητής. Με τις ατέλειες, τα πλεονεκτήματα και τα αρνητικά του.

Σαν κόουτς έχει σκαμπανεβάσματα. Άλλοτε, συχνότερα πάντως, διαβάζει σωστά τα παιχνίδια και τους αντιπάλους, παρατάσσει όπως πρέπει την ομάδα, την χειρίζεται με το δικαίωμα των αλλαγών από τον πάγκο εξαιρετικά.

Άλλοτε πάλι "φαλτσάρει" στην αλλαγή προσώπων στη ροή του παιχνιδιού, ενώ οι εμμονές του είναι αυτές που καταδιώκουν την πλειοψηφία των συναδέλφων του.

Για παράδειγμα, ας δεχθούμε ότι ο Ολυμπιακός έχει 7-8 αναντικατάστατους παίκτες: Τους τρεις στην άμυνα, Σεμέδο, Ομάρ, Τσιμίκα, τον Γκιλιέρμε ως κόφτη, τον Βαλμπουενά ως οργανωτή και τον Ποντένσε απαραίτητο κρίκο στην επιθετική αλυσίδα.

Σ’ αυτούς προσθέστε και το Ζοσέ Σα, που δεν τον μετακινεί από τη θέση του για να δούμε λίγο και το Γάλλο τον Αλέν ούτε όταν αντίπαλος είναι... τα Πέρα Ταταύλα(!) και αν δεν συντρέχει πολύ σοβαρός λόγος να καθίσει στον πάγκο ή να μείνει εκτός αποστολής, βάλτε και τον Μπουχαλάκη.

Ο Μαρτίνς έχει τελικά εμμονές μ' αυτούς. Και όχι τίποτα άλλο, αυτοδιαψεύδεται όταν ισχυρίζεται ότι η ομάδα δεν χρειάζεται μεταγραφές. Ότι δεν θέλει προσθήκες.

Γιατί αυτό συνεπάγεται ισάξιους ποδοσφαιριστές στην ευρύτερη έννοια του ρόστερ και ποικίλες εναλλακτικές λύσεις. Που όμως όταν δεν τις εμπιστεύεσαι, τότε επί της ουσίας είναι πλασματική η εντύπωση ότι υπάρχουν στη διάθεση του δύο ισάξιες ομάδες.

Ο Βαλμπουενά και λόγω ηλικίας σίγουρα έβγαλε θλάση. Ο Σεμέδο γκρινιάζει ότι είναι πολύ κουρασμένος. Ο Ομάρ φάνηκε στο Μόναχο ότι δεν τον... έπαιρναν τα πόδια του, ο Γκιλιέρμε, ο Ποντένσε κι ο Μπουχαλάκης έσερναν τα ποδάρια τους, ακόμα και ο Τσιμίκας παρουσιάστηκε κατώτερος των τελευταίων αγώνων του.

Είναι πολλοί οι παίκτες και κυρίως οι στυλοβάτες της ραχοκοκαλιάς της ομάδας που... χτυπάνε "κόκκινο". Και είναι ανεξήγητο πώς και γιατί:

-Ο Γκασπάρ δεν μπορεί να παίξει 11άδα εναντίον της Ξάνθης, όπως και ο Κούτρης αντί των Ελαμπντελαουί, Τσιμίκα.

-Ο Σεμέδο δεν... επιτρέπεται να πάρει εισπνοές όταν ο Ολυμπιακός παίζει κόντρα στο Βόλο ή τη Λαμία ή και τον Ατρόμητο ακόμη.

-Ο Γκιλιέρμε δεν γίνεται να αναπαυθεί ελάχιστα με τον Καμαρά κόφτη, ο Ποντένσε και ο Μπουχαλάκης να κάνουν στην άκρη να παίξουν οι Μπενζιά, Σουντανί περισσότερο, να δούμε λίγο Μπρούνο, παραπάνω Ραντζέλοβιτς και πάει λέγοντας…

Ο δρόμος είναι μακρύς, το νήμα στο φότο φίνις της σεζόν δεν το βλέπεις ούτε με κιάλια ακόμα, ο Πορτογάλος τεχνικός επιβάλλεται να παιδέψει, να διευρύνει και να πειραματισθεί αν χρειάζεται, όσο απαιτείται, με το rotation.

Ειδάλλως θα "σκάσουν" βασικές μονάδες πριν την ώρα τους και αυτό θα πλήξει καίρια την ομάδα…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Λάγιος Ντέταρι: ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ πώς είναι σήμερα ο πρώην άσος του Ολυμπιακού! (ΦΩΤΟ)

Μπάγερν Μονάχου Champions League Ολυμπιακός