Μέσα στον προβληματισμό μας για το εξαιρετικά αβέβαιο αύριο μας, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας μας έκανε να ξεχαστούμε. Παρέα με 33.000 θεατές οι οποίοι δημιούργησαν μία ατμόσφαιρα απ' τα παλιά στο Καραϊσκάκη, θυμηθήκαμε πως υπάρχουν και ωραίες στιγμές στη ζωή μας.

Το ποδόσφαιρο, το δεύτερο πιο σημαντικό πράγμα στην καθημερινότητά μας, μπορεί να αποτελέσει το καλύτερο αγχολυτικό στα αδιέξοδά μας. Όχι, δεν υπερβάλουμε διόλου. Το βράδυ της 19ης Οκτωβρίου του σωτήριου (;) έτους 2011, ο Ολυμπιακός έδωσε χαρά στον καταταλαιπωρημένο φίλο του απ' τα οικονομικά (κυρίως) προβλήματα, τα οποία μέρα με την μέρα τον σφίγγουν σαν θηλιά στο λαιμό του.

Του έφερε το χαμόγελο στα χείλη. Έστω και για λίγο. Κακά τα ψέματα, στη σύγχρονη εποχή κι όσο μεγαλώνουμε, στιγμές χαράς αναζητούμε. Ψηφίδες εκτόνωσης σ' ένα μωσαϊκό γεμάτο ρήγματα και επικίνδυνες παγίδες.

Συγνώμη για το μη καθαρά ποδοσφαιρικό σχόλιο. Αλλά δε θα ένιωθα εντάξει απέναντί σας αν δε κατέγραφα τις πραγματικές μου σκέψεις και τα αληθινά μου συναισθήματα. Όπως άλλωστε πράττουμε, καιρό τώρα, από τούτη τη φιλόξενη διαδικτυακή γωνία, μέσα απ' την οποία έχουμε ανοίξει έναν ειλικρινή δίαυλο επικοινωνίας.

ΥΓ: Τελικά ο Ολυμπιακός διαθέτει καλό προπονητή;

ΥΓ2: Μήπως και ο Κοστάντσο χρειάζεται το χρόνο του για να προσαρμοστεί

ΥΓ3: Κι αυτή η «άθλια» Αρσεναλ, πως κατάφερε να νικήσει μέσα στη Μασσαλία;

ΥΓ4: Η προσωπική μας άποψη δεν αλλάζει. Ανεξαρτήτως της ευρωπαϊκής του πορείας, ο Ολυμπιακός έχει μία εξαιρετική ομάδα και έναν σπουδαίο προπονητή, ο οποίος θα ήταν χρήσιμο να μείνει για χρόνια πολλά στο Λιμάνι.

Πηγή: novasports.gr

Ντόρτμουντ Champions League Ολυμπιακός