Κράσνονταρ - ΠΑΟΚ: Παιδιά θα το πω και σημειώστε το να μου το τρίψετε στη μούρη όταν έρθει η ώρα: Αν ο ΠΑOΚ αφήσει ανενόχλητο τον Φερέιρα να δουλέψει και του πάρει μερικούς από τους παίκτες που θέλει (μερικούς λέω, όχι όλους…), τότε σε έξι μήνες από τώρα ο Δικέφαλος θα τις πατάει στο λαιμό κάτι ομάδες σαν την Κράσνoνταρ! Μάλιστα, το υπογράφω και κρατείστε το στο αρχείο σας.

Μπάλα δίδαξε χθες ο ΠΑOΚ, ιδίως με την έμπνευση του Αμπέλ να παίξει δίχως σέντερ φορ, αλλά με τρία διαόλια, τρεις καλικάντζαρους, τρεις σατανόγατους στην επίθεση. Σε ενενήντα λεπτά αγώνα δεν τον έλυσε τον γρίφο ο Ρώσος ομότεχνός του και χρειαζόταν να κρατάει πίσω κόσμο και κοσμάκη η Κράσνoνταρ για να μην την πατήσει. Και πάλι θα την πάταγε, αλλά ως όψονται αφενός η υπεροψία του Πέλκα στο πέναλτι και η γκαντεμία του Ελ Καντουρί στο δοκάρι.

Λίγο ήθελε ο ΠΑOΚ, δίχως σέντερ φορ (θα σας χάλαγε να έπαιζε ξύλο και να κέρδιζε καμιά κεφαλιά ο Άκπομ;), δίχως δεξί μπακ (γίγαντας ο Κρέσπο, αλλά σαφώς εκτός θέσεως), με μοναδικό  χαφ τον Ελ Καντουρί (ο Σβαμπ του δευτέρου ημιχρόνου έπινε βοτκίτσα σε παρακείμενο του γηπέδου καφέ) και θα τη χάλαγε τη μανέστρα στη Ρώσους.

Σε μια ομάδα σαφώς πιο έτοιμη, σαφώς πιο στρωμένη, σαφώς πιο δουλεμένη. Σκεφτείτε πότε ήρθε στον ΠΑOΚ ο Ζίφκοβιτς και θα με καταλάβετε. Όταν οι παίκτες της Κράσνoνταρ βρίσκονταν με κλειστά μάτια (και παίζανε καταπληκτικά το παιχνίδι της κάθετης μπαλιάς, σε αντίθεση, ας πούμε, με την Μπενφίκα), οι παίκτες του Δικέφαλου βασίζονταν αποκλειστικά και μόνο στους αυτοσχεδιασμούς τους. Όπου μεγαλούργησαν, δεν λέω, αλλά μερικές φορές πρέπει να βοηθάνε και οι αυτοματισμοί. Κι εκεί είναι ακόμη αδούλευτη η μεγάλη ομάδα της Θεσσαλονίκης…



Έχει όμως και επαναληπτικό το στόρι και για τον ΠΑΟΚ κάθε μέρα είναι κερδισμένη μέρα. Κάθε μέρα που περνάει ανεβαίνει η απόδοση, λύνονται τα πόδια, έρχεται και δένει το γλυκό. Και αποδεικνύει ο Αμπέλ ακόμη και στους πιο δεινούς επικριτές του ότι το τόπι το κατέχει.

Ας του συγχωρήσουμε λοιπόν ότι άφησε απέξω τον Ελ Καντουρί με τον Ατρόμητο. Μη λησμονούμε ότι κράτησε τον Γιαννούλη ενενήντα λεπτά απέναντι στην ομάδα του Κάναντι και ο Γιαννούλης σήμερα έμοιαζε ολίγον πελαγωμένος. Συν ένα τσικ πιο κάτω σε ταχύτητα, αλλά αυτό το τσικ ήταν που δεν του επέτρεπε να μπουκάρει με άνεση στην περιοχή. Μια φορά του βγήκε και ήρθε το γκολ. Τις υπόλοιπες, κόρνερ και πολύ του πήγαινε…

Οπότε περιμένουμε την ερχόμενη εβδομάδα και ως τότε προτείνω να καλέσουμε τις Τελεταί Μπούκουρα να κάνουν ένα μνημόσυνο στον Μπίσεσβαρ. Όση μπάλα και να ξέρει (πιθανότατα την περισσότερη στη Σούπερ Λίγκα) είναι πρώην παίκτης πια και βαριέται πιο πολύ κι από δημόσιο υπάλληλο παραμονές Δεκαπενταύγουστου. Κρίμα για τον ΠΑOΚ που δεν τον ξεφορτώθηκε όπως τον Μαουρίσιο και τον Βιεϊρίνια, έχει άλλα δυο χρόνια συμβόλαιο ο τύπος και ενδέχεται να εξελιχθεί σε πληγή χειρότερη κι από τον Βέρνμπλουμ!


 

Κράσνονταρ Champions League ΠΑΟΚ