ΜΙΑ ομάδα από τον φτωχό ιταλικό Νότο, που είχε να σηκώσει κεφάλι από την εποχή του Ντιέγκο, έφτασε στον πάτο, αλλά κατάφερε, μέσα σε λίγα χρόνια, όχι μόνο να ξαναβγεί Ευρώπη, αλλά ν' αναγκάσει τον κόσμο ν' ασχοληθεί και πάλι μαζί της.

ΜΕ μπάτζετ μιας καλής ελληνικής ομάδας, που δεν φτάνει καν τα 20 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, μπόρεσε όχι μόνο να πάρει το πάνω χέρι στο ιταλικό πρωτάθλημα και να χτυπήσει τους Ανιέληδες και τους Μπερλουσκόνηδες του πλούσιου Βορρά, αλλά και να βάλει τις βάσεις για μια ακόμη καλύτερη πορεία από δω και πέρα.

ΣΤΗΝ πραγματικότητα δεν είχε τίποτ' άλλο πέρα από την κληρονομιά του Μαραντόνα. Μόνο που εκεί είδαν τη διάλυση και τον υποβιβασμό τους αλλιώς. Σαν ευκαιρία.

ΠΗΓΑΝ κι έπαιξαν, λοιπόν, κανονικά στα μικρά πρωταθλήματα, όταν έπεσαν επειδή χρωστούσαν παντού, αντί να ψάχνουν για το... ΑΦΜ κάποιας μεγαλύτερης ομάδας που θα τους βοηθούσε να... τρουπώσουν σε μεγαλύτερη κατηγορία και ν' ανεβούν λίγο παραπάνω με τα ψέματα.

ΟΤΑΝ ξαναξεκίνησαν από την τρίτη κατηγορία, δεν το έπαιξαν αδικημένοι, ούτε τους έφταιξε το κατεστημένο ούτε άρχισαν να ρίχνουν κατάρες στον... Πιλάβιο της Ιταλίας επειδή δεν έκανε κάτι για να τους κρατήσει στα σαλόνια.

ΣΤΗΡΙΧΤΗΚΑΝ στον κόσμο τους και ζήτησαν τα λεφτά του, χωρίς να τον καλούν να βγει στους δρόμους να κάψει και να δείρει, μα και χωρίς να τον κοροϊδέψουν παραγγέλνοντας ύμνους που κόστιζαν κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ή να σκορπάνε λεφτά για μετεγγραφές της πλάκας, επειδή την ψώνισε ο πρόεδρός τους από ένα σημείο και μετά, κι ήθελε κούπες πριν την ώρα τους.

ΕΚΑΝΑΝ ρύθμιση και πλήρωσαν κανονικά τα χρέη τους, χωρίς να ψάχνουν μεγαλοκαρχαρίες επενδυτές. Φυσικά, δεν κυνήγησαν ούτε την υπαγωγή σε κάποιο άρθρο 44 που στην Ιταλία δεν υπάρχει, ή αν υπάρχει δεν το έχουν για να γράφει στο χιόνι τα χρέη των ποδοσφαιρικών ομάδων, αλλά για να σώζει επιχειρήσεις που απασχολούν κόσμο, ο οποίος δουλεύει για να ζήσει.

ΑΦΟΥ στάθηκαν στα δικά τους πόδια, έκαναν τον καινούργιο τους προγραμματισμό με ανθρώπους που ξέρουν το ποδόσφαιρο, σέβονται τα λεφτά που διαχειρίζονται και τα ξοδεύουν σαν να 'ναι δικά τους, χωρίς νεοπλουτισμούς και χωρίς... να τα σκίσουμε όλα!

ΚΑΙ φυσικά, αφού πήρε μπροστά το σύστημα, δεν γκρίνιαξαν στις στραβές, δεν τους έφταιγε ο προπονητής για να τον αλλάξουν και δεν αναζήτησαν εύκολα θύματα, αλλά στήριξαν όχι μόνο στις χαρές αλλά πρώτα και κύρια στις λύπες.

ΟΛΑ σιγά σιγά, με το μαλακό και χωρίς εκβιαστικές βιασύνες.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, δεν ξέρω καμιά ελληνική ομάδα που να συμπεριφέρεται έτσι για μεγάλο διάστημα. Και να ξεκινήσουν κάποιοι με τις καλύτερες προθέσεις και διαθέσεις, λίγα μέτρα παρακάτω θα τα χαλάσουν, είτε επειδή δεν θα δείχνει υπομονή ο κόσμος είτε γιατί ο κάθε άσχετος θα θέλει να κάνει το κοντό του και το μακρύ του είτε επειδή κάποιος πρόεδρος θα παθαίνει κρίση μεγαλείου είτε είτε είτε...

ΕΔΩ ολόκληρος Ολυμπιακός, με τα περισσότερα λεφτά και τον δυνατότερο κόσμο στην Ελλάδα, έκανε τόσο σοβαρό και ψύχραιμο προγραμματισμό, ώστε αφού έφερε ένα σωρό χαφ το καλοκαίρι για να μπορέσει να μείνει και να προχωρήσει λιγάκι παρακάτω στο Champions League, έφτασε χθες το βράδυ να μην έχει χαφ να βάλει στο ματς με τη Μαρσέιγ. Τυχαίο το παράδειγμα, μια και το 'φερε η κουβέντα...

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Νάπολι Μάντσεστερ Σίτι Champions League