Τελευταία στάση: Οπόρτο!

Το βράδυ της Παρασκευής, στη Λα Σπέτσια οι nerazzurri άφησαν στον αγωνιστικό χώρο του «Πίκκο», όχι μόνο τους τρεις βαθμούς, αλλά και με ανοικτό το στόμα όσους φιλάθλους της έτρεξαν να την εμψυχώσουν παίρνοντας ωστόσο ως αντάλλαγμα μία ακόμη ήττα και μία ακόμη περισσότερο απογοητευτική, συλλογική απόδοση. Άκρως ανησυχητική για μία ομάδα πανάκριβων αστέρων, που κάθε χρόνο ξοδεύει το ένα εκατομμύριο, μετά το άλλο με στόχο την επιστροφή στην ελίτ της ευρωπαϊκής μπάλας.

Για τους nerazzurri, το 2-1 από τη, ναι μεν μικρομεσαία, αλλά με διαθέσεις και ορέξεις ενός πεινασμένου λιονταριού, Λα Σπέτσια ήταν η 8^η φετινή ήττα σε 26 παιχνίδια του ιταλικού πρωταθλήματος. Η έκτη μακριά από τα φιλικά και περισσότερο ασφαλή Τείχη του «Τζουζέππε Μεάτσα». Πολλές, υπερβολικά πολλές για μία ομάδα δισεκατομμυρίων, που βλέπει πλέον από απόσταση τη Νάπολι ν’ αγκαλιάζει το 3^ο scudetto της ιστορίας της, νιώθοντας παράλληλα την καυτή ανάσα έξι ακόμη υποψηφίων για τις τρεις θέσεις που οδηγούν στο επόμενο Champions League. Ανάμεσά τους, απίστευτο κι όμως αληθινό, μέχρι κι η Γιουβέντους γιατί οι ποδοσφαιρικές Αρχές σκέφτονται τώρα να της επιστρέψουν τους 15 βαθμούς που της είχαν αφαιρέσει για παρατυπίες. Ιταλοί είναι. Ό,τι θέλουν κάνουν.

«Λέγαμε» όμως για την Ίντερ, κι ότι το 2023, μακριά από το Μιλάνο πέρασε στα αλμανάκ για το 2-2 στη Μόντσα, το 1-2 στην Κρεμόνα, το 0-0 στη Τζένοβα με την ουραγό Σαμπντόρια και τα δύο συνεχόμενα νοκ- άουτ, 1-0 στη Μπολόνια και 2-1 στη Λα Σπέτσια. Συνολικά, τα γκολ που δέχτηκε εκτός έδρας είναι μέχρι στιγμής 24, δύο λιγότερα από τις Κρεμονέζε και Σαλερνιτάνα. Τόσα γκολ, για μία ομάδα που θέλει να λέγεται «μεγάλη» και τόσες ήττες παρομοιάζονται μόνο με μία ανάλογη, κακή χρονιά στη μακρινή σεζόν 1947-’48.  

Την Τρίτη, λοιπόν στο «Ντραγκάο» ή αποκλείει την Πόρτο σώζοντας εν μέρει την κατάσταση ή ο Κινέζος ιδιοκτήτης της Ζανγκ, που έχει ήδη αρκετούς πονοκεφάλους για να μπορέσει ν’ αντιμετωπίσει τα χρέη 790εκ. ευρώ της περιόδου 2021-’22, θα χρειαστεί να πάρει μία σκούπα και να καθαρίσει ο,τιδήποτε ή και οποιονδήποτε θεωρήσει κατώτερο των προσδοκιών. Είτε λέγονται Χαντάνοβιτς και Λουκάκου, είτε Σκρίνιαρ, Μπρόζοβιτς ή και Λαουτάρο.

Τις ευθύνες του, είναι βέβαιο πως θα τις έχει κι ο Σιμόνε Ιντσάγκι, κυρίως ως προς την εμμονή του στο ασφαλές, κατά τη γνώμη του, αλλά κουραστικό και προβλέψιμο  3-5-2. Όπως ευθύνες, όμως έχουν και όποιοι τον επέλεξαν για την μετά Αντόνιο Κόντε εποχή. Γιατί ο Ιντσάγκι, στα πέντε χρόνια στον πάγκο της Λάτσιο δεν είχε κατακτήσει κάτι περισσότερο από ένα Κύπελλο και δύο ιταλικά Σούπερ Καπ. Τα ίδια ακριβώς που κέρδισε πέρυσι, αλλά σε δύο σεζόν με την Ίντερ.

Την Τρίτη, βέβαια η ζυγαριά μπορεί να γείρει υπέρ του: καλού κακού πάντως, έχουν ήδη ξεκινήσει οι πρώτες επαφές με τους Ντε Ζέρμπι (Μπράιτον), Τιάγκο Μότα, αυτή τη στιγμή στη Μπολόνια, τον οποίο όμως λέγεται πως φλερτάρει κι η Παρί Σεν Ζερμέν, Τούκελ. Γράφτηκε όμως κι η περίπτωση του Μουρίνιο 2, μία επιστροφή καθόλου απίθανη ειδικά μετά την πρόσφατη φράση του Πορτογάλου, «Ουδείς γνωρίζει το μέλλον του. Εγώ όμως ξέρω ότι το δικό μου θα είναι μακριά από τη Ρόμα»…