Τρελό, λοιπόν όσο θέλετε αλλά με τέτοιους, ρυθμό και καλπασμό στο πρωτάθλημα κι έχοντας ήδη αφήσει στο -18 τις όποιες, υποτιθέμενες διεκδικήτριες αυτή τη φορά η Νάπολι δύσκολα, έως απίθανα να χάσει από τα χέρια της έναν τίτλο που τελευταία πανηγύρισε πριν 33 χρόνια μαζί με τον ποδοσφαιριστή της σύμβολο, που ένα χρόνο νωρίτερα έβαζε την υπογραφή του και στο Κύπελλο Uefa. Και το ’87 οι μαγείες του Αργεντινού είχαν οδηγήσει τους partenopei στην κατάκτηση του ιστορικού τους πρώτου κι επειδή στη Νάπολι ούτε είναι αχάριστοι, ούτε ξεχνάνε ως ελάχιστο φόρο τιμής προχώρησαν (το 2000), τόσο στην απόσυρση της φανέλας με το Νο 10, όσο (την 1η Δεκεμβρίου του ’20) στη μετονομασία του Σαν Πάολο σε «Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα Στέιντιουμ», πέντε μόλις ημέρες μετά τον θάνατό του.

Στη Νάπολι, λοιπόν όπου οι δοξασίες, το «κακό» μάτι ή οι πάσης φύσεως προλήψεις είναι κάτι σαν Θρησκεία έχουν πλέον πειστεί σε τέτοιο βαθμό ότι η φετινή θα είναι η χρονιά τους, που οι περισσότεροι σταμάτησαν να σχηματίζουν με τα δάκτυλά τους την χαρακτηριστική μίμηση των κεράτων, για να μην στραβώσει η όποια επιθυμία τους. Κι ούτε πολύ πιάνουν (όπως εδώ, με το ξύλο), σίδερο: αδιάλλακτοι και παραδοσιακοί όμως, παραμένουν μόνο εάν δουν μπροστά τους έναν παπά. Εκεί θα θυμηθούν να τα πιάσουν όλα μαζί: και σίδερο, και ξύλο, και κέρατα κι ό,τι μπορεί να φανταστεί ο καθένας...

Δεν είναι όμως αυτή η περίπτωση. Τώρα έχουν την επίγνωση ότι παίζουν στην Ιταλία χωρίς αντίπαλο. Κι ότι ακόμη και 12 αγωνιστικές πριν τη λήξη, το +18 ασφαλείας σημαίνει να έχεις την πολυτέλεια να χάσεις έως και 6 παιχνίδια κι αντικειμενικά, πέρα από ένα πρόσφατο στραβοπάτημα εντός με τη Λάτσιο καμία άλλη δεν δείχνει ικανή να την ανταγωνιστεί.

Μέχρι και τα κομπιουτεράκια βγήκαν από τα συρτάρια τους για να επιβεβαιώσουν ότι, έτσι όπως πάει κι αν φυσικά διατηρήσει τον ίδιο ρυθμό η Νάπολι θα στεφθεί πρωταθλήτρια, και για την αριθμητική ανάμεσα στην 30η και την 33η αγωνιστική, στο διάστημα 16 Απριλίου, εντός με τη Βερόνα και 3 Μαΐου, εκτός με την Ουντινέζε εν ολίγοις πέντε, έως και οκτώ παιχνίδια πριν το foto- finish.

Για τον αρχιτέκτονα της φετινής Νάπολι, 64χρονο Λουτσάνο Σπαλλέττι που όλα κι όλα στην Ιταλία κέρδισε δύο Κύπελλα κι ένα Σούπερ Καπ με τη Ρόμα, αλλά στέφθηκε πρωταθλητής Ρωσίας δύο φορές, με τη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης θα είναι αναμφισβήτητα η κορυφαία στιγμή μίας μακροχρόνιας καριέρας. Εκτός κι αν την Τετάρτη η ομάδα του αποκλείσει και την Αϊντραχτ, την οποία είχε κερδίσει 0-2 στη Γερμανία και κόψει ένα από τα 8 εισιτήρια για την προημιτελική φάση του Champions League. Ένα ραντεβού από το οποίο ο Σπαλλέττι δεν θα ήθελε ν’ απουσιάσει γιατί κατά βάθος, ακόμη δεν έχει χωνέψει ότι σ’ εκείνη ακριβώς τη φάση, το 2007 ως προπονητής τότε της Ρόμα είχε ταπεινωθεί 7-1 στο «Ολντ Τράφφορντ» από τη Μάντσεστερ Γιουνάτιντ, στη χειρότερη, ευρωπαϊκή βραδιά στην ιστορία των giallorossi.

Αυτές είναι όμως δοξασίες. Ας σχηματίσουν κι εμείς κέρατα κι ας χτυπήσουμε σίδερο για να πάει η Νάπολι όσο περισσότερο μακριά γίνεται ελπίζοντας, ο Βεζούβιος να συγκρατήσει τη χαρά του…  

   

 

Σπαλλέττι Νάπολι Μαραντόνα UEFA Champions League