Για Μίλαν και Ίντερ μία διασταύρωση στις 4 καλύτερες ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου, δεν είναι ασυνήθιστο γεγονός, αλλά το déjà vu των ημιτελικών της διοργάνωσης του 2003 όταν η Μίλαν είχε περάσει (και μετά στέφθηκε πρωταθλήτρια) με δύο ισοπαλίες: 0-0 ως γηπεδούχος και 1-1 στη ρεβάνς. Δύο big- matches που έφερναν τότε τις υπογραφές κολοσσών του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, Νέστα, Μαλντίνι, Πίρλο, Σέιντορφ, Σεβσένκο, Ρούι Κόστα, Γκατούζο, Ριβάλντο, Ρεδόνδο, Ιντσάγκι από τη μία, Κανναβάρο, Ζανέττι, Κονσεϊσάο, Κρέσπο, Ρεκόμπα από την άλλη.

 Τα χρόνια πέρασαν, τα πρόσωπα άλλαξαν κι η γενική αίσθηση είναι πως η Ίντερ, εάν βρεθούν σε καλή μέρα οι Λαουτάρο, Λουκάκου ή Ντζέκο έχει κάτι παραπάνω από τους Ζιρού, Ντίαζ, Λεάο εξαιρετικά αμφίβολο λόγω τραυματισμού της τελευταίας στιγμής.  

 Από τις 235 συναντήσεις του «Ντέρμπι της Παναγίτσας», προς τιμήν του χρυσού αγάλματος που βρίσκεται στην κορυφή του Ντουόμο και εξελίχθηκε στο πλέον αναγνωρίσιμο σύμβολο του Μιλάνο, τα ισόπαλα παιχνίδια ήταν 69, οι νίκες της Μίλαν 79, οι νίκες της Ίντερ όμως 87. Με τελευταίες, σημαντικότερες το 3-0 στον τελικό του ιταλικού Σούπερ Καπ, στο Ριάντ, αλλά και το 1-0 στο πρωτάθλημα στον δεύτερο γύρο, μετά την ήττα με 3-2 στον πρώτο.

 Για τον προπονητή της Ίντερ, Σιμόνε Ιντσάγκι κι αδελφό του Πίππο που με τη Μίλαν είχε σηκώσει και το Champions League του 2003, στο Μάντσεστερ, αλλά και του 2007, στην Αθήνα ήταν η 9η νίκη, με 4 ισοπαλίες και 5 ήττες στις συνολικά 18 συναντήσεις που βρήκε αντίπαλο τον ομόλογό του στη Μίλαν Στέφανο Πιόλι. Τον «δάσκαλό» του επί εποχές Λάτσιο, τον οποίο το 2016 και διαδέχτηκε, ως τεχνικός των νέων, στον πάγκο της πρώτης ομάδας.

 Πως τα φέρνουν, καμία φορά έτσι η ζωή, αλλά και το ποδόσφαιρο. Ουδείς θα περίμενε, ούτε φυσικά κι οι ίδιοι ότι ο «μαθητής» κι ο «δάσκαλος» θα είχαν μες σε μία εβδομάδα τη δυνατότητα να διεκδικήσουν ένα από τα δύο εισιτήρια της Κωνσταντινούπολης. Κι ότι πιθανότατα ο ηττημένος, στο τέλος της περιόδου δεν θα βρίσκεται πλέον στον ίδιο πάγκο. Δεν τους πολύ νοιάζει, πάντως. Πάνω απ’ όλα, αυτό που μετράει είναι ότι με το πέρασμα των χρόνων αναπτύχθηκε ανάμεσά τους μία γνήσια φιλία κι ένας αδιαπραγμάτευτος σεβασμός.

 Πιόλι και Ιντσάγκι μένουν πολύ κοντά στο κέντρο του Μιλάνο, σε ακτίνα 2 χλμ ο ένας, από τον άλλον. Απαθανατίζονται, με τις οικογένειές τους τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα σε εστιατόρια. Πηγαίνουν μαζί και διακοπές, άλλοτε στη Σαρδηνία και τη Φορμεντέρα, άλλοτε στη Σικελία. Και μοιράζονται, ακόμη καλύτερα την ίδια αγάπη για την ποδοσφαιρική ομάδα της Πάρμα, ο Πιόλι γιατί είναι η γενέτειρά του, ο Ιντσάγκι γιατί γεννήθηκε στη διπλανή Πιατσέντζα.

 Κανένα, λοιπόν σκάνδαλο. Καμία απολύτως ανησυχία για το ποια από τις δύο θα εκπροσωπήσει το Μιλάνο στον τελικό. Αυτό ακριβώς διδάσκει ή θα έπρεπε να διδάσκουν ο πολιτισμός, ο αθλητισμός ή Παιδεία. Ότι η Φιλία κι ο Σεβασμός είναι πάνω απ’ όλα. Αλλά και απ’ όλους.     

Πιόλι Ιντσάγκι Ίντερ Champions League Μίλαν