Κατά μία έννοια, απολύτως καμία. Κατά μία δεύτερη όμως έχει και με το παραπάνω. Γιατί το 2012 ήταν ο ποδοσφαιριστής της Μάντσεστερ Σίτι που με γκολ στο 92’ (και πριν το τελικό 3-2 του Αγκουέρο) είχε ισοφαρίσει την Κουϊνς Παρκ Ρέιντζερς δίνοντας στην τότε ομάδα του Ρομπέρτο Μαντσίνι τον βαθμό που χρειαζόταν για να εξασφαλίσει αριθμητικά τον τίτλο: τον 3ο στην ιστορία των «Citizens» και πρώτο ύστερα από απουσία 44 ολόκληρων χρόνων.
Έκτοτε βέβαια, τα πράγματα άλλαξαν και εξελίχθηκαν. Η Σίτι κατέκτησε ένα ακόμη με τον Χιλιανό Πελεγκρίνι, μετά ήρθε ο Γκουαρδιόλα και γιγαντώθηκε ακόμη περισσότερο φτάνοντας σήμερα στο σημείο να θεωρείται η πλέον ισχυρή ομάδα στον κόσμο στην οποία ωστόσο, για να φτάσει στην απόλυτη τελειότητα λείπει ακόμη ένα και μοναδικό κομμάτι: το τρόπαιο του Champions League.
Με τον Ισπανό «μάγο» στον πάγκο της, η γαλάζια πλευρά του Μάντσεστερ κατέκτησε φέτος τον 3ο συνεχόμενό της τίτλο και 5ο στα τελευταία έξι χρόνια. Στο Champions League είναι αήττητη, στην Αγγλία έχασε μόνο 7 από τα 60 παιχνίδια, σε όλες τις διοργανώσεις (ενώ η ασταθής Ίντερ, μόνο 12 στο πρωτάθλημα), γιατί όμως στην Ευρώπη δεν έχει καταφέρει ακόμη να κερδίσει; Πολλοί οι παράγοντες που ενδέχεται να έχουν παίξει ρόλο: η κούραση των πολλών υποχρεώσεων, το επιτακτικό άγχος, από την 1η κι όλα ημέρα του Γκουαρδιόλα να κερδίσει πάση θησεία το κύπελλο με τα «μεγάλα αφτιά».
Το πιθανότερο και πλέον λογικό να το καταφέρει στο «Ατατούρκ» κατακτώντας το τρόπαιο που ονειρεύεται ο οποιοσδήποτε και που πριν δύο χρόνια έχασε στις λεπτομέρειες από την Τσέλσι. Ακόμη όμως και πριν από εκείνο το 1-0, η Σίτι δεν είχε ακόμη δώσει δείγματα ωρίμανσης μένοντας εκτός προημιτελικών ή ημιτελικού διαδοχικά από Λιόν, Λίβερπουλ, Τόττεναμ ή Ρεάλ.
Η φετινή της πορεία όμως, κυρίως ο αφοπλιστικός τρόπος με τον οποίο σκούπισε από το χορτάρι του «Etihad» ολόκληρη πρωταθλήτρια Ευρώπης, συν την προσθήκη του Χάλαντ, συν την εφεύρεση του Γκουαρδιόλα που μετέτρεψε τον αργό, κεντρικό αμυντικό, Τζον Στόουνς σ’ ένα μοντέρνο και γρήγορο μέσο, συν και συν, μετέτρεψαν τη γαλάζια αρμάδα σε μία ομάδα που, φαινομενικά τουλάχιστον δεν δείχνει να έχει καμία αχίλλειο πτέρνα.
Μοναδικός τρόπος να την σταματήσει κανείς, το παλιό, καλό catenaccio ή calcio all’ italiana, ένα άκρως αμυντικογενές 4-5-1 που είχε εφαρμόσει κι ο Κόντε, τον περασμένο Φεβρουάριο στο Τόττεναμ- Σίτι 1-0 ή ο επίσης Ιταλός Ντε Ζέρμπι στο πρόσφατο 1-1 με τη Μπράιτον. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, ότι ο Σιμόνε Ιντσάγκι ζήτησε τις συμβουλές τους για το πώς να σταματήσει τη σημερινή Σίτι. Ζητώντας παράλληλα, τόσο από την Ανώτερη Δύναμη, όσο κι από τον Τζέκο να γίνει για μία βραδιά το «γούρι» και της Ίντερ…