Όλοι μετρούσαμε όχι τις μέρες, τις ώρες. Το ίδιο και ο Μιχάλης. Για όλους μας, δεν υπήρχε μόνο απλώς το πηγαίνω στο γήπεδο για να δω την ΑΕΚ. Από πέρυσι τον Σεπτέμβρη, ήταν ξανά το πηγαίνω στο σπίτι. Μέσα και έξω. Στις εξέδρες, μα και στους γύρω δρόμους. Στην γειτονιά μας. Για όλους μας. Το ίδια και για τον Μιχάλη.
Για όλους μας, η ΑΕΚ δεν ήταν πλέον οι δυο ώρες του ματς. Ούτε καν οι τέσσερις με το πήγαινε και έλα. Ήταν μια ολόκληρη μέρα στην γειτονιά μας, γεμάτη από χρώματα και αρώματα και μουσικές. Γεμάτη από ΑΕΚ. Και αυτή η μέρα δεν ήταν μόνο αυτή του αγώνα. Ήταν πλέον, από τότε που γυρίσαμε στο σπίτι, η κάθε μέρα. Για όλους μας. Το ίδιο και για τον Μιχάλη.
Διαβάστε το άρθρο στο enwsi.gr