του Αλεσσάντρο Μερκιόρι
Η, πράγματι επική, όσο άκρως απαγορευτική για καρδιακούς πρόκριση στη Μασσαλία σε καμία περίπτωση δεν μετέτρεψαν, ξαφνικά τον Παναθηναϊκό σε Ρεάλ Μαδρίτης ή τον Γιοβάνοβιτς σε Μουρίνιο.
Δεν εξαφάνισε τις αδυναμίες μίας ομάδας που αν θέλει να επιστρέψει σε όμιλο Champions League ύστερα από απουσία 12 χρόνων χρειάζεται επειγόντως τρεις παίκτες: σε άμυνα, κέντρο, κυρίως στην επίθεση. Και ούτε άλλαξε την εκ φύσεως, επιθετικογενή φιλοσοφία του προπονητή της, που έτσι όπως την παρέταξε στο πρώτο ημίχρονο έστειλε, νωρίς, για ύπνο αρκετούς φιλάθλους της.
Το’ χουμε ξανά «πει» ότι στο ποδόσφαιρο, δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος ή δεν χάνει απαραιτήτως ο χειρότερος. Χρειάζεται και ο παράγοντας της λεγόμενης τύχης. Και αν οι «πράσινοι» κατάφεραν να πέσουν από την Ακρόπολη τρεις φορές, και να μείνουν όρθιοι στο «Βελοντρόμ»… 15Αύγουστο το οφείλουν, εν μέρει και σ’ αυτήν την ανεξήγητα γοητευτική, ανωτέρα δύναμη που με τα χρόνια καθιέρωσε το ποδόσφαιρο σε βασιλιά των σπορ.
Η τύχη, λοιπόν ή η διακριτική βοήθεια (Μεγάλη η Χάρη της) από ψιλά είναι δεδομένο ότι έπαιξαν τον δικό τους ρόλο. Κατ’ αρχάς, στο πρώτο ημίχρονο. Όταν ο Γιοβάνοβιτς, αντί να τοποθετήσει ένα… πούλμαν στην άμυνα, όπως αντίθετα θα είχε κάνει ο Μουρίνιο για να κρατήσει, με νύχια και με δόντια το 1-0 της «Λεωφόρου» έδωσε αδικαιολόγητα χώρο, παράλληλα φουσκώνοντας με αυτοπεποίθηση τους Γάλλους που εάν δεν έβρισκαν σε καλή βραδιά τον Μπρινιόλι θα είχαν ήδη κλειδώσει την πρόκριση.
Ήταν ένα μικρό θαύμα, που ο Παναθηναϊκός πήγε στ’ αποδυτήρια μόνο με παθητικό δύο τερμάτων διώχνοντας, με την αποκαρδιωτική του εικόνα όσους απογοητευμένους φιλάθλους του είχαν στην κυριολεξία κολλήσει στους δέκτες τους.
Ήταν θαύμα που ο διαιτητής και, μετά το Var είδαν χέρι του Ματέο Γκεντουζί: το οποίο, προς Θεού ήταν και παραήταν, σπάνια όμως δίνονται πέναλτι στο 99’ και μάλιστα σε μία τόσο «καυτή» έδρα. Ήταν θαύμα που ο Γάλλο- Μαροκινός, πρώην αμυντικός της Άρσεναλ βρέθηκε σε τόσο εφιαλτική βραδιά που έχασε ύστερα το κρίσιμο, πρώτο πέναλτι στην ψυχοφθόρα διαδικασία από τα 11 μέτρα. Όπως ήταν θαύμα ότι το Var ακύρωσε γκολ της Μαρσέιγ στην παράταση. Δεν ήταν όμως θαύμα η εξαιρετική απόκρουση του Μπρινιόλι, με μεγάλη πείρα και παρόμοιους άθλους και στη Serie A. Όπως και η ατσαλένια ψυχραιμία που χρειάστηκε ο Ιωαννίδης για να στείλει, από την άσπρη βούλα τον Παναθηναϊκό στην παράταση. Δεν έχει όμως ακόμη ολόκληρο το 90λεπτο στα πόδια του. Και δεν είναι ο μόνος: γι’ αυτό η διοίκηση θα πρέπει να επέμβει άμεσα.
Συμφωνούμε ή διαφωνούμε, αλλά σε αντίθεση με το 1-0 της Αθήνας αυτή τη φορά οι «πράσινοι» δεν ήταν καλοί. Ήταν αγχωμένοι και η ψυχρολουσία του γρήγορου γκολ, και κυρίως ενός δεύτερου στη λήξη του ημιχρόνου, αμφότερα από τον Ομπαμεγιάνγκ, ψυχολογικά τους αποτελείωσε. Σταδιακά βρήκαν τη δύναμη ν’ ανασυνταχθούν και να περιορίσουν τη ζημιά κι όλα τα υπόλοιπα είναι ήδη γνωστά.
Από δω και πέρα, και αφού απέκλεισε έναν πολύ μεγαλύτερό του αντίπαλο θα πρέπει να κάνει τη λεγόμενη υπέρβαση για να ξανά βρεθεί σε όμιλο Champions League μετά την απογοητευτική περίοδο 2010-’11 όταν είχε αποχαιρετήσει τη διοργάνωση με μηδέν νίκες, δύο ισοπαλίες (με τη Ρούμπιν Καζάν) και τέσσερις ήττες, από Μπαρτσελόνα και Κοπεγχάγη.
Υπέρβαση και αλλαγή φιλοσοφίας θα πρέπει να υπάρξει και από τον Γιοβάνοβιτς, που το ’11-’12 είχε τρελάνει την Ευρώπη αποκλείοντας με το ΑΠΟΕΛ του, αλλά και τα γκολ των Αϊλτον, Μαντούκα, Σολάρι ή τις αποκρούσεις του Πάρντο, ολόκληρες Πόρτο, Σαχτάρ και Λιόν πριν σηκώσει λευκή σημαία, στα προημιτελικά μπροστά από τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Ο Παναθηναϊκός απέχει μόνο 180’ από την επιστροφή του στους ομίλους, αλλά για να μπορέσει να ξανά κουνήσει το λεγόμενο «σεντόνι» θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσει την Μπράγκα (στις 23/8 στην Πορτογαλία και στις 29/8 στο ΟΑΚΑ) μ’ εντελώς διαφορετική προσέγγιση απ’ ότι με τη Μαρσέιγ στο «Βελοντρόμ».
Η ομάδα του Αρτούρ Ζόρζε, που όλα κι όλα έχει κατακτήσει 3 Κύπελλα και 2 Λιγκ- Καπ, που απέκλεισε κάποτε δύο φορές την ΑΕΚ, στο Κυπελλούχων του ’67 και στο Europa League του ’21. Που ανέδειξε στο παρελθόν σημαντικούς προπονητές, από τον Ζαρντίμ, στους Πεσέιρο, Ζεσουάλντο και Αμπέλ Φερέιρα, Φονσέκα ή Κονσεισάο. Που παίζει με 15 ξένους και 10 Πορτογάλους- Βραζιλιάνους, έχει ακριβώς τις ίδιες, πείνα, δίψα και όρεξη, με τον Παναθηναϊκό να πετύχει τον στόχο της. Κι επειδή γκολ με πέναλτι, και Var στο 99’ δύσκολα να ξανά δούμε καλό θα είναι οι «πράσινοι» και ο Γιοβάνοβιτς να στηριχθούν αποκλειστικά και μόνο στις δικές τους δυνάμεις αποφεύγοντας ελαφρότητες του πρόσφατου παρελθόντος.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις