Στο χέρι τους αν θα προλάβουν το τρένο για το τελευταίο Champions League, με ομίλους, της Ιστορίας

Τα «εάν», υπάρχουν για να’ χαμε να λέγαμε, του στυλ… εάν ο Σπόραρ ήταν πιο προσεκτικός ή εάν ο Λιβάι Γκαρσία δεν τραυματιζόταν. Φτηνές δικαιολογίες για να σου χρυσώσουν το χάπι και τίποτα περισσότερο. Εκεί όμως που το «εάν» αποκτά κάποια αξία ήταν και είναι του ηλίου φαεινότερου: εάν δηλαδή, η ΑΕΚ παίξει στη Νέα Φιλαδέλφια όπως στο δεύτερο ημίχρονο της Αμβέρσας και εάν ο Παναθηναϊκός, όπως στο πρώτο στη Μπράγκα δεν θα έχουν το παραμικρό πρόβλημα να προκριθούν και να ξανά κουνήσουν το πολυπόθητο «σεντόνι» ύστερα από χρόνια. Κακά τα ψέματα, Άντβερπ και Μπράγκα δεν είναι ούτε Μάντσεστερ Σίτι, ούτε και Ίντερ. Η εντύπωσή μας ήταν ότι η Ντιναμό Ζάγκρεμπ και η Μαρσέιγ αποδείχθηκαν πολύ σκληρότερα καρύδια: και όμως αποκλείστηκαν.

 

Στο χέρι τους είναι, λοιπόν και μόνο «εάν» στις 31 Αυγούστου, στο Μόντε Κάρλο, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός θα βρίσκονται στην κλήρωση των 32 της Φάσης των Ομίλων ενός Champions League που από την περίοδο ’24-’25 αλλάζει ριζικά. Οι ομάδες θα γίνουν 36 (32+ 4 με βάσει το καλύτερο ranking/ Uefa των δύο τελευταίων περιόδων), ένας ενιαίος όμιλος θ’ αντικαταστήσει τη σημερινή μορφή των 8 ομίλων, στην επόμενη φάση θα προκρίνονται οι οκτώ πρώτες, ενώ οι υπόλοιπες 16 θα παίζουν play-offs. Με αυτόν τον τρόπο, η Uefa σκοπεύει να εξοικονομήσει πολύ χρήμα που μοίραζε έως σήμερα για την κάθε νίκη ή την ισοπαλία εξασφαλίζοντας, παράλληλα σχεδόν τριπλάσια κέρδη για τις 4 που θα έχουν φτάσει έως τα ημιτελικά. Δίκαιο ή όχι, ομορφότερο ή όχι, θα το δούμε εν καιρώ, στην πράξη. Σημασία έχει το τώρα και το γιατί, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός έχουν κάθε λόγο να αισιοδοξούν ότι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τελικά θα προλάβουν το τρένο για το Μόντε Κάρλο.

«Εάν», λοιπόν περάσουν τα όχι και τόσο ακαταμάχητα εμπόδια της Άντβερπ και της Μπράγκα, οι ελληνικές ομάδες θα τοποθετηθούν στην 4^η «ζώνη δυναμικότητας» παρέα με όσες αποφεύγουν: Νιουκάσλ, Λανς, Ουνιόν Βερολίνου, τη νικήτρια του Ρακόβ- Κοπεγχάγη, του Μακάμπι Χάιφα- Γιούνγκ Μπόις και του Μόλντε- Γαλατάσαραϊ, ίσως και μία ανάμεσα σε Ρεάλ Σοσιεδάδ και Σέλτικ που βρίσκονται ακόμη στο μεταίχμιο της 3^ης και 4^ης ζώνης. Από κει και πέρα τα «μεγαθήρια», ένα από κάθε μία από τις υπόλοιπες «ζώνες δυναμικότητας» είναι περισσότερο από δεδομένα και, δυστυχώς ή ευτυχώς, εξασφαλισμένα.

 

Από την 1^η ζώνη, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός μπορεί να «ψαρέψουν» μία από τις Μάντσεστερ Σίτι, Νάπολι, Μπενφίκα, Σεβίλλη, Μπαρτσελόνα, Μπάγερν Μονάχου, Παρί Σεν Ζερμέν ή Φέγιενορντ.

Από τη 2^η ζώνη, μία από τις Ρεάλ Μαδρίτης, Ίντερ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Άρσεναλ, Μπορούσια Ντόρτμουντ, Ατλέτικο Μαδρίτης, Λειψία ή Πόρτο.

Από την 3^η ζώνη, μία από τις Μίλαν, Λάτσιο, Σακτάρ, Σάλτσμπουργκ, Ερυθρό Αστέρα, τη νικήτρια του Ρέιντζερς- Αϊντχόφεν, τη Ρεάλ Σοσιεδάδ ή τη Σέλτικ.

Τώρα που μπήκαν στο χορό, τι θα κάνουν (;), θα χορέψουν. «Εάν» όμως ο Σπόραρ…