Από τη Μίλαν, στις Λάτσιο, Νάπολι και Ίντερ: το "πατατράκ" της ιταλικής μπάλας μέσα σε μόλις ένα χρόνο!

 Σε αντίθεση όμως, με τις υπόλοιπες τρεις που βρέθηκαν φέτος στους ομίλους της διοργάνωσης η τελειωτική, γροθιά στο στομάχι ήρθε με τον αποκλεισμό της Ίντερ, στα πέναλτι από την Ατλέτικο, σε μία Μαδρίτη όπου πριν από 14 χρόνια οι «Nerazzurri» είχαν πανηγυρίσει την κατάκτηση του «Triplete».

 Καμία αίσθηση δεν είχαν προκαλέσει ο αποκλεισμός της Μίλαν, που με το ζόρι βρέθηκε να συνεχίσει στο Europa League. Της Λάτσιο, από τη Μπάγερν Μονάχου ή της Νάπολι, από τη Μπαρτσελόνα. Όσο της Ίντερ, και όχι τόσο γιατί προήλθε στα πέναλτι και ύστερα από το κρίσιμο που ο Λαουτάρο κλώτσησε στα αστέρια. Αλλά γιατί, με τους Τουράμ και Μπαρέλα η περυσινή φιναλίστ του Champions League θα μπορούσε, και θα όφειλε να είχε κλειδώσει την πρόκριση εντός του 90λεπτου. Το ίδιο και η Ατλέτικο, στην παράταση.

 Η πίκρα για το πρόωρο αντίο της ομάδας του Ιντσάγκι, που αντίθετα στο Campionato καλπάζει προς την κατάκτηση του 2^ου της αστέρι (ή 20^ου της scudetto), είναι διπλή γιατί ενόψει του επόμενου «extra- large» Champions League η χώρα που θα πάρει την πρωτιά στο γενικό ranking της Uefa θα έχει τη δυνατότητα να λάβει μέρος με μία ακόμη ομάδα, δηλαδή πέντε στο σύνολο.

 Αυτή τη στιγμή, η Ιταλία ναι μεν παραμένει στην κορυφή, αλλά η διαφορά από Γερμανία και Ισπανία μικραίνει όλο και περισσότερο και έτσι, χωρίς εναπομείναντες εκπροσώπους στο Champions League θα πρέπει να κάνει τον σταυρό της μήπως και, οι Μίλαν, Ρόμα και Αταλάντα στο Europa League ή η Φιορεντίνα στο Conference σηκώσουν (το ιδανικό σενάριο), ένα από τα δύο Κύπελλα ή φτάσουν (το έτσι κι έτσι σενάριο), όσο ψηλότερα μπορέσουν, εννοώντας τουλάχιστον μέχρι τον τελικό.