Πως έγινε αυτό; Πως γίνεται, από τότε που η τελευταία κάτοχος του Champions League απέκτησε τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του κόσμου να «πάτωσε» στην Ευρώπη, να σέρνεται, πίσω από τη Μπαρτσελόνα και στη Liga και, την ίδια ώρα η Παρί Σεν Ζερμέν, δηλαδή η ομάδα που τον έχασε να θέτει σοβαρή υποψηφιότητα ακόμη και για κατάκτηση ενός ιστορικού «Treble»;

 Θεωρώντας το δεδομένο ότι πίσω από τη μεταμόρφωση των Γάλλων βρίσκεται το έμπειρο χέρι του Λουίς Ενρίκε, ενός προπονητή που όπου κι αν πήγε μετέδωσε τη φιλοσοφία του «μαζί αμυνόμαστε και πάλι μαζί επιτιθέμεθα», εάν η Παρί βρίσκεται στα ημιτελικά του φετινού Champions League το οφείλει σε μεγάλο βαθμό και στους Ντεμπελέ, Μπαρκολά ή Ντουέ. Γιατί έχοντας βγάλει από πάνω τους την «ψυχολογική ομηρία» που προκαλούσε, άθελά της η παρουσία του Εμπαπέ απελευθέρωσαν μία εντελώς διαφορετική δυναμική που έως τότε βρισκόταν στη σκιά, τις κόνξες και το μπρα ντε φερ του πλέον ακριβοπληρωμένου Γάλλου σταρ με τη διοίκηση.

 Η αλήθεια είναι πως ο Εμπαπέ ήθελε να πάει στη Μαδρίτη ένα χρόνο νωρίτερα, όταν είχε διαβλέψει πως με τη διάλυση των «Τριών Τενόρων», τη φυγή και των Μέσι, Νεϊμάρ η Παρί θα ήταν μία εντελώς διαφορετική και κυρίως, αποδυναμωμένη ομάδα. Αναγκάστηκε όμως να παραμείνει κάτω από τον Πύργο του Άιφελ για μία ακόμη σεζόν δημιουργώντας αναπόφευκτα δεκάδες προβλήματα και εκνευρισμό και στους υπόλοιπους, τόσο εντός, όσο εκτός γηπέδου.

 Πήγε επιτέλους στη Ρεάλ, αλλά κι εκεί οι τριβές δεν άργησαν ούτε να έρθουν, ούτε να μην φανούν. Για τους Μπέλινγκαμ, Βινίσιους, Ροντρίγκο, Έντρικ ή Γκιουλέρ, όλοι τους παίκτες που βοήθησαν πέρυσι τους «Blancos» να κατακτήσουν το 15ο τους Πρωταθλητριών/ Champions League ο Εμπαπέ δεν ήταν απλά ένα καινούργιο βάρος στην επίθεση, όπου μάλιστα αγωνιζόταν στην ίδια θέση του Βινίσιους, αλλά κυρίως ο ποδοσφαιριστής που έβγαζε τα περισσότερα.

 Κι όχι απλά τα περισσότερα, αλλά πολλά, μα πολλά περισσότερα από τους υπόλοιπους. Γιατί για τον απλό κόσμο και την Εφορία, ο Γάλλος μπορεί να βγάζει επίσημα 15εκ. ευρώ το χρόνο, συν άλλα 150εκ. στα επόμενα 5 χρόνια. Για τους συμπαίκτες του όμως, οι πραγματικοί αριθμοί αναφέρουν εντελώς διαφορετικά στοιχεία: 12εκ. ευρώ, το μήνα, 3εκ. την εβδομάδα, 450.000 την ημέρα, 18.000 την ώρα, 300 ευρώ το λεπτό ή 5.5 ευρώ το δευτερόλεπτο. Και τι έγινε; Τι κατάφερε ο Πέρεθ με την εμμονή του για τους «Galacticos» και το απωθημένο ότι «οι καλύτεροι πρέπει, πάση θυσία να παίζουν στη Ρεάλ»; Τίποτα. Μία τρύπα στο νερό.

 Από τις οκτώ ομάδες που αγωνίστηκαν στα προημιτελικά του φετινού Champions League η «βασίλισσα» ήταν η μόνη που γνώρισε δύο ήττες, σε Λονδίνο και Μαδρίτη και που πέτυχε μόνο ένα γκολ, κι εκείνο μάλιστα «δώρο» από την άμυνα της Άρσεναλ. Ενώ οι υπόλοιπες πέτυχαν από 3 (Ντόρτμουντ, Μπάγερν Μονάχου) και πάνω: 4 οι Ίντερ και Άστον Βίλλα, 5 οι Παρί Σεν Ζερμέν, Μπαρτσελόνα και Άρσεναλ.  

 Τώρα, το τι θα γίνει στα ημιτελικά ανάμεσα σε Παρί και Άρσεναλ, Ίντερ και Μπαρτσελόνα μόνο ο Νοστράδαμος θα μπορούσε ν’ απαντήσει. Το σούπερ κομπιούτερ της Opta, πάντως έχει προβλέψει μήνες τώρα ότι ο φετινός τελικός θα είναι ανάμεσα στην Παρί και τη Μπαρτσελόνα. Δηλαδή ανάμεσα στην ομάδα του Λουίς Ενρίκε και τους «Blaugrana» με τους οποίους το ’19 ο Ισπανός προπονητής είχε κατακτήσει το «Triplete».

 Σύμφωνοι, τότε με Μέσι και Σουάρεζ. Φέτος όμως χωρίς (το βάρος του) Εμπαπέ, αλλά με ταλαντούχους παίκτες που επιτέλους απελευθερώθηκαν. Και αν τυχόν καταφέρει να χαρίσει στο Παρίσι το ιστορικό και πρώτο του Champions League απλά θ’ αποδείξει ότι, στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα εκείνος που έχει τα πολλά λεφτά, αλλά όποιος, επίσης έχει αλλά τα ξοδεύει με πολύ πιο έξυπνο τρόπο…  

Παρί Ζεν Ζερμέν Εμπαπέ Ρεάλ Μαδρίτης Ποδόσφαιρο