«Κάτι παραπάνω από μια ομάδα». Σωστά;

Διότι παίζει μπαλάρα, διότι είναι διαστημική, υπερηχητική, διότι έχει τον Μέσι, διότι θυμίζει Playstation, διότι έχει αναρίθμητους φίλους και η «ποδοσφαιρική δικαιοσύνη» αποφάνθηκε σωστά. Εντάξει; Οι οπαδοί του αξιώματος «αυτό που γράφει ο φωτεινός πίνακας, είναι κι αυτό που μένει» μπορούν να πάνε ευχαριστημένοι παρακάτω.

Οι υπόλοιποι ας αναρωτηθούμε τι ακριβώς είδαμε πάλι το βράδυ της Τρίτης. Είδαμε λοιπόν δυο σπουδαίες και ιστορικές ομάδες, να προσπαθούν να περάσουν στα ημιτελικά. Είδαμε την Μπαρτσελόνα να προηγείται με πέναλτι, είδαμε τη Μίλαν να ισοφαρίζει και μετά είδαμε να δίνει ο διαιτητής ένα δεύτερο πέναλτι στη Μπαρτσελόνα, σε μια φάση όπου γίνεται τουλάχιστον πέντε φορές σε κάθε αγώνα αλλά σφυρίζεται σπάνια... Και - ω! τι έκπληξη! - το σφύριγμα ήταν υπέρ της Μπάρτσα!

Είναι πραγματικά σπουδαία ομάδα η Μπαρτσελόνα, ακόμα και φέτος που δεν δείχνει να παίζει τόσο καλά όσο πέρυσι. Και είναι τόσο καλή ομάδα, που δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσεις και αυτήν και την διαιτητική εύνοια - την ομάδα μπορεί να καταφέρεις να την κοντράρεις, με νύχια και με δόντια, αν όλα σου λειτουργήσουν όπως πρέπει κι αν έχεις την εμπειρία μιας ομάδας παλιάς στο κουρμπέτι όπως είναι η Μίλαν. Αλλά αν την ώρα που κάνεις την προσπάθειά σου έρθει ένα πέναλτι σαν το δεύτερο, τότε «αντίο ζωή». Κι όταν γίνει το 3-1, κάποιοι θα πουν «τι μιλάτε; τρία φάγατε!». Κι αν η Τσέλσι περάσει και φάει τρία στον ημιτελικό από τη Μπάρτσα, όλοι θα ξεχάσουν πώς έφτασε στον ημιτελικό η Μπάρτσα και θα λένε μόνο πόσο υπέροχα παίζει. Όλοι; Μπααααα....

Υπάρχουν και κάποιοι που θυμούνται τι έγινε πριν μερικά χρόνια στο Λονδίνο κόντρα στην Τσέλσι, όπου το γνωστό «στα τρία κόρνερ, πέναλτι», έγινε «στα τρία πέναλτι, κόρνερ». Υπάρχει ο ημιτελικός με την Ίντερ και η αποβολή του Τιάγκο Μότα, με τον Μπουσκέτς να κοιτάει πονηρά πεσμένος στο χορτάρι για να δει αν είχε «κλέψει» την αποβολή του αντιπάλου. Υπάρχει η αποβολή του Φαν Πέρσι με δεύτερη κίτρινη κάρτα, επειδή δεν άκουσε το σφύριγμα για οφσάιντ μέσα στη βαβούρα του γηπέδου. Υπάρχουν οι φωνές του Μουρίνιο για πέρυσι - δεν μπορεί, απ’ όλα όσα είπε, κάπου θα είχε δίκιο κι αυτός ο «τρελός», όπως για εκείνο το γκολ του Ιγκουαΐν στον επαναληπτικό που ψάχνουμε ακόμα να βρούμε για ποιο λόγο δεν μέτρησε. Υπάρχει η ατάκα του Ζλάταν μετά το τέλος του ματς την Τρίτη, όπου εξέφρασε την απορία του για τον καταλογισμό του πέναλτι και ανέφερε τον Μουρίνιο στις δηλώσεις του. Ποια ήταν η απάντηση του Πεπ Γκουρντιόλα; Όχι «ίσως ήταν αυστηρό το πέναλτι» αλλά «ας λέει ό,τι θέλει ο κύριος Ιμπραΐμοβιτς». Όχι «αν έδιναν σε βάρος μας τέτοιο πέναλτι, θα νιώθαμε ενδεχομένως κι εμείς αδικημένοι» αλλά «τώρα κάνει συμμαχία με τον Μουρίνιο. Αν θέλει να μιλήσει, ας μιλάει στο γήπεδο». Όχι «θα ξαναδώ τις φάσεις και θα σας πω», αλλά «να τους θυμίσω πως είναι η πέμπτη συνεχόμενη φορά που προκρινόμαστε στα ημιτελικά». Φυσικά προκρίνεστε - το πώς δεν μας λέτε.

Αλλά είπαμε, είναι σπουδαία ομάδα η Μπάρτσα, προσελκύει κόσμο στο ποδόσφαιρο, πουλάει φανέλες, κάνει sold - out στις τουρνέ σε όλον τον κόσμο, κρατάει ψηλά τη σημαία της Καταλωνίας, προσφέρει στη UNICEF, επιδεικνύει ανθρωπιστικό έργο, συμβολίζει το μεγάλο, το ωραίο, το αληθινό. Κρίμα δεν είναι αυτή η ομάδα που είναι «κάτι περισσότερο από μια ομάδα» να αποκλείεται από τη συνέχεια του θεσμού;

ΠΗΓΗ: Sport-fm.gr