Ρώτησαν τον Αμερικανό ηθοποιό εάν υπάρχει Θεός και εκείνος απάντησε με σαρκαστικό ύφος και έντονο κυνισμό ότι «όχι μόνο Θεός δεν υπάρχει, αλλά άντε να βρεις και υδραυλικό το Σαββατοκύριακο»!

Προχθές δεν ήταν Σαββατοκύριακο, αλλά με τη φούρια που είχε ο Γκουαρδιόλα δεν μερίμνησε, δίπλα στον Τίτο Βιλανόβα, τον Λορέντσο Μπουεναβεντούρα και τους υπόλοιπους συνεργάτες του στο τεχνικό επιτελείο να έχει έναν υδραυλικό για να σταματήσει τις διαρροές...

...και (όπως το έθεσε ο Μπραουδάκης) έναν ηλεκτρολόγο για να επαναφορτίσει τις μπαταρίες του PlayStation!

Με τη λογική της αναφοράς στα χρειαζούμενα επαγγέλματα, κάπου διάβασα ότι σε ηλικία 16 ετών ο Ρομπέρτο ντι Ματέο είχε δουλέψει, λέει, για τρεις εβδομάδες ως βοηθός σε ένα χασάπικο του Σαουφχάουσεν...

...και την τελευταία εβδομάδα αποδείχτηκε περίτρανα ότι ο μπαλτάς είναι σαν το ποδήλατο: αν τον μάθεις μία φορά, δεν τον ξεχνάς ποτέ!

Ούτως ειπείν, ο λεγάμενος μπορεί να μην έχει πλούσιο βιογραφικό, επιτυχίες και βαρύγδουπο όνομα, αλλά πήρε δύο φορές τον (ξεχασμένο στην αποθήκη του πατρικού σπιτιού του) μπαλτά και αποκεφάλισε τον Γκουαρδιόλα, τον Μέσι και ολόκληρη την απόλυτη ομάδα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου!

Την έσφαξε και μάλιστα δι' ανασκολοπισμού, όπως είχε συμβεί και (σαν προχθές) στις 24 Απριλίου του 1821, όταν ο Ομέρ Βρυώνης εκτέλεσε με αυτόν τον φρικιαστικό τρόπο στη Λαμία τον Αθανάσιο Διάκο!

Παλιός βοηθός χασάπη και πρωταθλητής Ευρώπης εν αναμονή ο Ντι Ματέο απέδειξε πόσο σοφή είναι η παλιά ελληνική παροιμία που λέει «μάθε τέχνη κι άσ' τηνε κι άμα πεινάσεις πιάσ' τηνε»!

Εκτός από βοηθός χασάπη, ο Ντι Ματέο υπήρξε και βοηθός του Βίλας-Μπόας και αυτή είναι μια σύμπτωση που, επειδή επαναλαμβάνεται, πρέπει να αρχίσει να απασχολεί πολύ σοβαρά τον Αμπράμοβιτς: με την ορντινάντσα του Μουρίνιο, τον Αβραάμ Γκραντ, πήγε η Τσέλσι στον τελικό του 2008, με την ορντινάντσα του Βίλας-Μπόας φτάνει τώρα στον σταθμό του Μονάχου...

...και μάλιστα, στη διάρκεια του ταξιδιού, φρόντισε να πετάξει από το τρένο το γρουσούζικο υπέρβαρο του Τζον Τέρι!

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά επειδή όντως γίνεται μεγάλη κουβέντα για τα μέσα μεταφοράς, αυτό δεν ήταν τρένο, αλλά λεωφορείο που στάθμευσε κατά μήκος της εστίας του Τσεχ και έκανε τους γηπεδούχους να παίζουν στο ρυθμό του «βαράτε, βιολιτζήδες, ασίκικο σκοπό»!

Απλώς ο μοιραίος παίκτης στον τελικό του 2008 παρέσυρε μαζί του τον Κέιχιλ, τον Ραμίρες, τον Ιβάνοβιτς και τον Μεϊρέλες και με όλες αυτές τις απουσίες βλέπω τον Ντι Ματέο να καλεί εξ εφέδρων τον Μακελελέ, τον Γουίλκινς, τον Γκριβς κι όποιον άλλον θρύλο της Τσέλσι μπορεί να σταθεί στα πόδια του!

Θα έβαζα σε αυτόν τον λογαριασμό και τον Πίτερ Οσγκουντ, αλλά έχει συχωρεθεί από το 2006 και τον χρειάζεται ο Αγιος Πέτρος για το εσωτερικό πρωτάθλημα του Παραδείσου!

Η Τσέλσι όντως πέτυχε ένα έπος, διότι έμεινε όρθια στο «Καμπ Νόου» παλεύοντας με νύχια και με δόντια, κόντρα σε θεούς και δαίμονες: αγωνιζόταν εκτός έδρας απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, που μάλιστα ήταν πληγωμένη από την ήττα της στο «clasico» και παίζει ένα ποδόσφαιρο βγαλμένο από το PlayStation, της έλειπε εξαρχής ο τραυματίας Λουίς, έχασε μόλις στο 12ο λεπτό τον Κέιχιλ, έμεινε νωρίς με δέκα παίκτες (λόγω της κουτσαβακίστικης συμπεριφοράς του Τέρι), βρέθηκε πίσω στο σκορ με 2-0 και παρά τρίχα (στο χαμένο πέναλτι του Μέσι) στο 3-0...

...και κατόπιν όλων αυτών, ο Ντι Ματέο αναγκάστηκε από προπονητής να γίνει φακίρης!

Το εννοώ αυτό, διότι πολύ γρήγορα το 4-2-3-1 στη διάταξη της Τσέλσι μεταλλάχθηκε σε 4-5-0 ή ακόμη και 6-3-0 με τον Μποσίνγκουα να γίνεται στόπερ, τον Ραμίρες δεξιός μπακ και τον Ντρογκμπά αριστερό μπακ χαφ!

Σε πείσμα μιας καταιγίδας από προβλήματα, ατυχίες και συγκυρίες, η Τσέλσι αντιστάθηκε σθεναρώς υπέρ βωμών και εστιών και όχι μόνο δεν έπεσε ηρωικώς, αλλά είπε κιόλας την τελευταία λέξη: τα δύο προχθεσινά γκολ αλλά και εκείνο του Ντρογκμπά στο «Στάμφορντ Μπριτζ» σημειώθηκαν στις καθυστερήσεις...

Αυτό είναι που λένε όποιου του μέλλει να πνιγεί ποτέ του δεν πεθαίνει, αν και όντας η επιτομή των overachievers, τους λεγάμενους δεν τους βλέπω να τα κακαρώνουν εύκολα ούτε στο Μόναχο, έστω κι αν το βράδυ της 19ης Μαΐου ο Ντι Ματέο θα πρέπει να ξαναγίνει φακίρης στον καταρτισμό της ενδεκάδας.

Μ' αυτά και μ' αυτά ο Δαβίδ στην προκειμένη περίπτωση νίκησε τον Γολιάθ, οι σφεντόνες υπερέβαλαν των πυρηνικών όπλων και (για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας από τον πρόλογο) ένας μαθητευόμενος ηλεκτρολόγος άδειασε τις μπαταρίες του PlayStation!

Πηγή: Goal

Champions League Μπαρτσελόνα Τσέλσι