Πάνος Ρέτσος: Πέρασε για πρώτη φορά τις πύλες των εγκαταστάσεων του Ρέντη σε ηλικία 10 ετών. Παιδάκι ακόμα ο Πάνος Ρέτσος, ούτε που φανταζόταν τι θα ακολουθούσε. Ο εκ των αρχηγών του «Θρύλου» στον τελικό με τη Φιορεντίνα μπορεί να λέει ότι πλέον τα έχει ζήσει όλα. Πρωταθλήματα, κύπελλα, μεταγραφές, επιστροφή, αμφισβήτηση, καταξίωση.

Μόλις είχε σηκώσει το τρόπαιο του Conference League στον ουρανό της «AEK ARENA» στη Νέα Φιλαδέλφεια και μετά τα πανηγύρια με τα λατρεμένα του πρόσωπα, τον πατέρα του Χρήστο, τη μητέρα Ελένη και τα αδέλφια Μιχάλη, Δημήτρη και Μαρία, μίλησε αποκλειστικά στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Ο διεθνής σέντερ μπακ αναφέρθηκε στο γεγονός ότι ήταν ένας από τους δύο παίκτες που φόρεσα το περιβραχιόνιο του αρχηγού σε αυτόν τον ιστορικό αγώνα.

«Είναι μεγάλη τιμή που ο Κώστας (Φορτούνης) κι εγώ ήμασταν αρχηγοί σε αυτόν τον αγώνα που νομίζω είναι ο μεγαλύτερος στην Ιστορία του Ολυμπιακού. Είμαστε πολύ υπερήφανοι για την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού. Το αφιερώνουμε σε όλον τον κόσμο, στον Ολυμπιακό, στις οικογένειές μας. Νομίζω ότι είναι από τις πιο ωραίες στιγμές που έχουμε ζήσει όλοι οι ποδοσφαιριστές που βρίσκονται σε αυτήν την ομάδα».

Επίσης, εξήρε τη σημασία που έχει το γεγονός ότι ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά μέσα από τα τμήματα υποδομής της ομάδας: «Σίγουρα σημαίνει ακόμα περισσότερα για εμένα που μεγάλωσα μέσα στις ακαδημίες του Ολυμπιακού. Είμαι και Έλληνας και δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα να παίρνεις ευρωπαϊκό μέσα στη χώρα σου. Είναι το καλύτερο! Τα συναισθήματα δεν μπορώ να τα περιγράψω, είναι απίστευτα αυτά που ζήσαμε. Κι έχουμε να ζήσουμε κι άλλα. Ακόμα δεν έχει ξεκινήσει τίποτα! Οπότε ανυπομονούμε».

Για το αν ο θρίαμβος αυτός αποτελεί «απάντηση» του Έλληνα ποδοσφαιριστή, ο Ρέτσος τόνισε: «Εννοείται πως ο Έλληνας ποδοσφαιριστής μπορεί, το έχουμε δείξει. Νομίζω η καλύτερη απάντηση δίνεται μέσα στο γήπεδο. Και σήμερα η απάντηση αυτή είναι προς όλους τους ανθρώπους οι οποίοι μπορεί να έχουν πει ένα λόγο παραπάνω, ένα λόγο κακό. Αλλά εμείς αυτό που κάνουμε είναι να απαντάμε μέσα στο γήπεδο. Το κάνουμε για τους εαυτούς μας, για την ομάδα για όλο αυτόν τον κόσμο, για την ομάδα και δεν το κάνουμε για κανέναν άλλον».

Και τέλος στην ερώτηση αν θα θεωρούσε... τρελό κάποιον που πριν από λίγο καιρό θα προέβλεπε ότι θα ζούσε αυτή τη στιγμή, ο 26χρονος στόπερ ήταν κατηγορηματικός: «Πολύ πιθανό... Ναι!»