Οι μικρές τακτικές διορθώσεις του Ρότσα (ΦΩΤΟ)

Ο Χουάν Ρότσα αρχίζει σιγά-σιγά να βγάζει στο χορτάρι τις δυνατότητες των παικτών του και οι φίλοι του ΠΑΟ μπορούν να αισθάνονται κάπως καλύτερα, μετά τις αποκρουστικές εμφανίσεις των τελευταίων μηνών. Χαρακτηριστικό της ομάδας πλέον είναι πως –αν και δεν αποδίδει ακόμα τα μέγιστα- το επιθετικό πλάνο του κόουτς φαίνεται και στο χορτάρι, εκτός από τη θεωρία του τακτικού πίνακα των αποδυτηρίων επί ημερών Φερέιρα.

Στην αντίπερα όχθη ο Μίλανιτς, δεν άλλαξε πολύ την ομάδα του σε σχέση με το ματς του πρώτου γύρου στη Σλοβενία. Γνωρίζοντας το “ταβάνι” της ομάδας του προσπάθησε να κλείσει χώρους στο κέντρο και να κόψει το ρυθμό του ΠΑΟ, αλλά οι ποιοτικές αδυναμίες της Μάριμπορ αυτή τη φορά κόστισαν στον κόουτς, που στο τέλος είχε κάθε λόγο να παραπονιέται για την ατυχία της ομάδας του.

Το πλάνο Μίλανιτς

Ο Σλοβένος τεχνικός δεν άλλαξε τις τακτικές του συνήθεις. Με διάταξη 4-5-1 και τον Τάβαρεζ σε ελεύθερο πίσω από τον θηριώδη Μπέριτς, ο Μίλανιτς προσπάθησε να πιέσει τις μεσοαμυντικές γραμμές του Παναθηναϊκού επιτιθέμενος κυρίως από τον άξονα. Στόχος του κόουτς ήταν το “σπάσιμο” του ρυθμού τον γηπεδούχων και η εκμετάλλευση των κενών που δημιουργούσαν οι ανεβασμένες γραμμές του Ρότσα. Το πλάνο του κόουτς της Μάριμπορ περιείχε:

 

• Ελάχιστες αναπτύξεις των ακραίων αμυντικών
• Αργό ρυθμό ανάπτυξης, με εξαιρέσεις τις εκδηλώσεις αντεπιθέσεων
• Πρωταγωνιστικό οργανωτικό ρόλο στον Τάβαρεζ που δυστυχώς για την ομάδα του εγκλωβίστηκε στην τριάδα Βιτόλο/ Ζέκα/ Σισοκό
• Πίεση στην πρώτη μπάλα του ΠΑΟ (όπου αυτό ήταν εφικτό) με σκοπό την καταστροφή του set παιχνιδιού του Παναθηναϊκού και τον “εξοστρακισμό” του Σισοκό από την κυκλοφορία της μπάλας

Το –σχετικά- ορθολογικό pressing του Παναθηναϊκού όμως δεν επέτρεψε σχεδόν σε καμία περίπτωση στην Μάριμπορ να απειλήσει ουσιαστικά την άμυνα του Καρνέζη. Επιπλέον, η αποβολή του Μέγιατς λίγο πριν την ανάπαυλα, ανάγκασε την Μάριμπορ σε παθητικό ρόλο στο δεύτερο 45λεπτο, που μοιραία παραδόθηκε (έστω και με τη βοήθεια της τύχης) στη συνεχή πίεση των γηπεδούχων.

Το πλάνο Ρότσα και οι διαφορές με τον Πορτογάλο

Ο Αργεντίνος αγαπημένος της πράσινης εξέδρας δεν πέφτει σε “κουτοπόνηρες” παγίδες. Αλλάζει ελάχιστα πράγματα στην ομάδα και δεν θέλει σε καμία περίπτωση να κάνει καινοτομίες στο παιχνίδι του ΠΑΟ. Ως παλιά αλεπού του ποδοσφαίρου γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα το γνωστό αγγλικό ρητό you cannot teach an old dog new tricks. Από κει και πέρα όμως βάζει τις μικρές του πινελιές και προσπαθεί να πάρει το 100% των παικτών του. Οι βασικές αλλαγές του Ρότσα σε σχέση με τον προκάτοχό του, όπως τουλάχιστον φάνηκαν στο παιχνίδι με του Σλοβένους, ήταν οι παρακάτω:

 

• Man to man μαρκάρισμα στα στημένα χτυπήματα του αντιπάλου (σε σχέση με τη ζώνη του Φερέιρα)
• Συχνά “ανεβάσματα” του Βιτόλο με παράλληλες διαγώνιες καλύψεις των ακραίων αμυντικών
• Συνδυαζόμενο με το παραπάνω, συχνές αναπτύξεις ενός πάντα εκ των δύο μπακ
• Τοποθετήσεις του Σισοκό κοντά στον Βιτόλο με σκοπό την ενίσχυση της κυκλοφορίας της πρώτης μπάλας
• Αισθητά μειωμένες αποστάσεις και περισσότερα μέτρα στο γήπεδο των τριών του κέντρου, που σπάνια εκτρέπονταν στις πλάγιες γραμμές και επικεντρώνονταν στο παιχνίδι άξονα.
• Ελάχιστα πιο προωθημένος ρόλος του MVP του παιχνιδιού Κάρλος Ζέκα σε σχέση με τον παρτενέρ του στη θέση “8”, Σισοκό

 

Η τοποθέτηση του Σισοκό σε ρόλο αντι- Κατσουράνη ήταν ουσιαστικά και η ενοποιός διαφορά της ομάδας σε σχέση με το άμεσο παρελθόν, όσον αφόρα τουλάχιστον στο επιθετικό κομμάτι. Πιο συγκεκριμένα, ο προκάτοχος του Χουάν προσπάθησε να διδάξει τους παίκτες ένα πολύ πιο μοντέρνο και σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ο Φερέιρα ζητούσε από τους παίκτες πράγματα που έπρεπε πρώτα να τα διδαχθούν και εν συνεχεία να τα αποτυπώσουν στο χορτάρι. Αναλύοντας περισσότερο το παραπάνω, η παράλληλη ανάπτυξη και των δύο ακραίων αμυντικών με ανάθεση της πρώτης μπάλας στον Βιτόλο ήταν κάτι πολύ πρωτοποριακό για τα δεδομένα του εγχώριου ποδοσφαίρου μας και του Παναθηναϊκού, αλλά αρκετά δύσκολο στην εφαρμογή του από τους συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές της φετινής ομάδας. Κάτι ανάλογο συνέβαινε στην ομάδα και στις συνεργασίες των εσωτερικών μέσων με τους εξτρέμ. Οι συνεχείς εναλλαγές θέσεων και ρόλων των εν λόγω παικτών δυσκόλευε αφάνταστα την ανάπτυξη της ομάδας που δεν μπορούσε να εφαρμόσει αυτά που ζητούσε ο κόουτς.

Συμπέρασμα

Οι Μάριμπορ διεκδίκησε τις όποιες πιθανότητές της, αφήνοντας την “ποδοσφαιρική ψυχή της” στο χορτάρι του ΟΑΚΑ. Η διαφορά ποιότητας όμως και η αποβολή του Μέγιατς δεν επέτρεψαν στους Σλοβένους να απειλήσουν τον Παναθηναϊκό που αν και επιπόλαιος στην τελική προσπάθεια μπόρεσε τελικά να πάρει το τρίποντο.

Ο Χουάν Ρότσα δεν ρισκάρει με μεγάλες καινοτομίες. Με πολύ πιο “παραδοσιακό” ποδόσφαιρο (σε σχέση με τον Πορτογάλο), προσπάθησε να επιβάλλει το ρυθμό της ομάδας του με το μικρότερο δυνατό ρίσκο. Οι φορές που απειλήθηκαν οι πράσινοι ήταν ελάχιστες και τα πρώτα δείγματα της τρίτης θητείας του Χουάν στον πάγκο της ομάδας παρουσιάζονται αρκετά ενθαρρυντικά. Το πιο σημαντικό όμως είναι η ανάταση της ψυχολογίας της ομάδας που με την νίκη απέναντι στη Μάριμπορ συνεχίζει να έχει ελπίδες για το θαύμα στο Λονδίνο.

ΠΗΓΗ: Overlap.gr