Όταν πριν από μία δεκαετία ο Ολυμπιακός έκανε τη Μπάγερ Λεβερκούζεν – φιναλίστ στον τελικό της Γλασκόβης τον προηγούμενο χρόνο - να …"πει το δεσπότη Παναγιώτη", σκορπίζοντάς την με 6-2 στη Ριζούπολη, σημειώνοντας έναν από τους ευρύτερους θριάμβους ελληνικής ομάδας σε ευρωπαϊκό επίπεδο και, σίγουρα, τον πιο ιστορικό στο θεσμό του Champions League, ήταν μια βραδιά "αγγελικά πλασμένη".

Ως και ο Paulo Coelhο πιθανά να μη φαντάστηκε ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση θα έβρισκε το ταίριασμα γαντιού ο αισιόδοξος ισχυρισμός του, πως "όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις..."!

Όλα είχαν πάει πρίμα. Το "κατ΄ ευχή" είναι φτωχό ως έκφραση για να περιγράψει την εύνοια "θεών και δαιμόνων" στις προσπάθειες των "ερυθρολεύκων", σε εκείνο το απίθανο, μαγικό, ονειρικό βράδυ, με το οποίο σάστισε, "παραμίλησε" το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο!

Όταν πάλι το Νοέμβριο του 2008, για το (τότε ακόμα) Κύπελλο UEFA , ο Ολυμπιακός έβαζε γκολ με το ξεκίνημα του ματς (Γκαλέτι), στην πρώτη επίσκεψη του στα καρέ της Μπενφίκα, στο 24΄ είχε το δείκτη του σκορ στο 3-0, στην ανάπαυλα στο 4-1, ώσπου σκόρπισε στους 5 ανέμους (5-1) τους Πορτογάλους, όλα κύλησαν ιδανικά.

Λιγότερο από ένα μήνα μετά, στη μοίρα της Μπενφίκα να διασυρθεί στο Φάληρο, βρέθηκε και η Χέρτα (με σέντερ φορ τον Μάρκο Πάντελιτς εκείνη την εποχή), η οποία "διακτινίσθηκε" στην επανάληψη, όταν μέσα σε μισή ωρίτσα (54’ – 88’) "εισέπραξε" μια 4άρα και μπούκαρε τρέχοντας στο αεροπλάνο της "επιστροφής" για το Βερολίνο μην "πέσει" και διψήφιος αριθμός τερμάτων.

Δεν συντρέχει λόγος να μνημονεύσω άλλα μεμονωμένα θριαμβευτικά "χτυπήματα" των πρωταθλητών στο διεθνές στερέωμα, όπως λ.χ. το 3-0 σε βάρος της Βέρντερ και της Γαλατάσαραϊ ή κάτι …ξεγυρισμένες "πεντάρες" και "εξάρες" εναντίον μικρότερων ονομάτων, σαν τις Νόρτζελαντ, Μοζίρ, Μπέσα, γιατί το ζητούμενο την Πέμπτη το βράδυ δεν είναι να μεγαλώσει ο κατάλογος με τα "ερυθρόλευκα" σκορ που έγραψαν ιστορία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αλλά …να γυρίσει η πρόκριση. Μαζί με τη Γη που έτσι κι αλλιώς είναι σταθερά σε κίνηση…

Ο σκοπός μου στον πρόλογο ήταν να αναφερθώ σε δύο "καραμπινάτες" περιπτώσεις από εκείνες που αποδεικνύουν ότι το 2013 ασφαλώς και δεν γίνονται "θαύματα", ωστόσο μέχρι και οι …μετεωρίτες καταρρίπτονται κατόπιν σωστής στρατηγικής και ειδικών συνθηκών.

Ο Μίτσελ που είναι …γάτος στο επικοινωνιακό κομμάτι, προφανώς ζυμωμένος στο "πέρασμα μηνυμάτων" στην κοινή γνώμη από την εποχή της εμπλοκής του με τα media, παρότρυνε στον απόηχο τους ματς της Ξάνθης, παίκτες και φίλους του Ολυμπιακού να "αγκαλιάσουν" νοερά την πρόκριση, μοιράζοντας ελπίδες μέσα από ελαφρώς ακραίες υποθέσεις που έκανε (να μείνει με 10 η Λεβάντε και πολύ νωρίς στο παιχνίδι τα matrix του Καραϊσκάκη να δείχνουν 2-0) μεν, που συμβαίνουν δε στο ποδόσφαιρο. Που δεν είναι …όνειρα θερινής νυκτός στην καρδιά του Φλεβάρη, αλλά γεγονότα που δεν σπανίζουν στην μπάλα.

Αρκεί να το πιστεύει και να το θέλει κανείς.

Και, φυσικά, να βάλει το προηγούμενο βράδυ …φυλαχτό, κάτω από το προσκέφαλο, τον Coelho και τις συνωμοσίες του σύμπαντος! Ένας άλλος Coelho, άλλωστε, πρόσφερε πριν λίγα 24ωρα χαμόγελα – πλην του Άρη και - στους Πειραιώτες… Ο Πορτογάλος Nuno, ντε (για όσους έκαναν πως δεν κατάλαβαν…).

Ανώτερες οι Ρούμπιν, Μέταλιστ

Η Λεβάντε δεν είναι Μέταλιστ, ούτε καν Ρούμπιν. Είναι εμφανώς κατώτερη από τις ομάδες που αντιμετώπισαν πέρσι τέτοια εποχή οι "ερυθρόλευκοι". Μην κοιτάτε που οι Ρώσοι ήταν από "χειμερία νάρκη". Που και πάλι, τον "καρδιοχτύπησαν" τον Ολυμπιακό στη ρεβάνς του Φαλήρου.

Οι πρωταθλητές Ελλάδας έκαναν τους συμπατριώτες του Μίτσελ …φοβερούς και τρομερούς με μια από τις πιο τραγικές παρουσίες τους στην Ευρώπη και, φυσικά, με την συμβολή του "Γερμαναρά" διαιτητή. Αυτού του τύπου που έδινε την εντύπωση ότι αδικώντας τον Ολυμπιακό, τιμωρούσε και …όλους τους Έλληνες για τα όσα "σούρνουμε" στη Μέρκελ και τα μνημόνια τους!..

Τέλος πάντων, ό,τι έγινε, έγινε. Ο Ολυμπιακός δεν ψάχνει ένα θαύμα υποδεχόμενος τη Λεβάντε. Μια μεγάλη απόδοση ψάχνει. Που θα συνδυαστεί με μια αντίστοιχα άσχημη εμφάνιση των Ισπανών. Όπως έγινε με τη Λεβερκούζεν και την Μπενφίκα στο παρελθόν. Έτσι είναι αυτά. Για να κάνεις άνω-κάτω την Ευρώπη, να βγάλεις από την "καμπούρα" σου τις συνέπειες μιας εικόνας εντελώς παράταιρης με τις πραγματικές σου δυνατότητες, πρέπει να κυλήσουν όλα ευνοϊκά. Έως και ιδανικά! Είπαμε: Να αναγκάσεις το σύμπαν να συνωμοτήσει για λογαριασμό σου…

Υ.Γ.: Για τρία πράγματα δεν έχω αμφιβολία: Πρώτο, ότι όσοι αγωνιστούν στη ρεβάνς θα παλεύουν με το μαχαίρι στα δόντια. Δεύτερο, ότι ο κόσμος το πιστεύει και το "Καραϊσκάκη" θα είναι εντελώς "αφιλόξενο" για τους άπειρους Ισπανούς. Και τρίτο, ότι τουλάχιστον ο Ολυμπιακός θα αντισταθμίσει τις άσχημες εντυπώσεις του πρώτου αγώνα με μια εξαιρετική εμφάνιση.

Υ.Γ.1: Προβλέψεις 11άδας: Ακόμα και ελλείψει Παπάζογλου, δύσκολα θα "φύγει" ο Μανιάτης από τον άξονα. Μέχρι και Μανωλάς το πιστεύω – λόγω ταχύτητας και αντανακλαστικών – ότι "παίζει για μπακ". Με Σιόβα στόπερ.

Επίσης νομίζω ότι σοβαρή υποψηφιότητα – είτε για βασικό σχήμα είτε για αλλαγή μισής ώρας αγώνα – θέτει ο "στρατηγός" Ιμπαγάσα, ενώ δεν αποκλείω τροποποίηση του "4-2-3-1" για να χωρέσουν μαζί Τζιμπούρ και Μήτρογλου (θέλει πολλά γκολ ο Ολυμπιακός…).

Θα επιμείνω τέλος και στην εικασία μου, μετά το ματς της Ξάνθης, ότι η τεχνική ηγεσία μπορεί να "σφραγίσει" την αριστερή πλευρά με δίδυμο Λυκογιάννη-Χολέβα (αλά Μαρκάνο-Χολέβας), ενώ το ρίσκο Πίνο θα είναι έκπληξη.
 

Λεβάντε Europa League Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός