Το γκολ του Ντίνα και το δεκάλεπτο καλής απόδοσης που το ακολούθησε, κέρδισε τις... εντυπώσεις για τον Παναθηναϊκό. Όμως αυτό πια αρχίζει και του γίνεται... αγαπημένη συνήθεια.

Να κερδίζει δηλαδή τις... εντυπώσεις και το... χειροκρότημα στο τέλος του ματς και έτσι ο κόσμος να ευχαριστεί την ομάδα για την προσπάθειά της και η ομάδα τον κόσμο για την στήριξή του και... όλα καλά.

Μόνο που κάποια στιγμή θα πρέπει ο Παναθηναϊκός να κερδίζει και τα παιχνίδια. Πολύ περισσότερο όταν για πέμπτο σερί παιχνίδι παρουσιάζει με απίστευτη... συνέπεια και σταθερότητα, την ίδια εικόνα.
Να δέχεται δηλαδή γκολ, να φαίνεται ότι χάνει το παιχνίδι και μετά να... αντιδράει καλά και άλλες φορές να τα καταφέρνει άλλες όχι.

Δείχνει έτσι ο Παναθηναϊκός συνολικά σαν οργανισμός αλλά και σαν ομάδα (τεχνική ηγεσία και παίκτες) να έχει αποκτήσει μια συνήθεια και μια νοοτροπία, που αυτό που μοιάζει να τον ενδιαφέρει πιο πολύ είναι οι... εντυπώσεις στο τέλος και όχι το αποτέλεσμα.
Αλλιώτικα λογικά και ποδοσφαιρικά, το ίδιο συνεχώς φαινόμενο δεν μπορεί να εξηγηθεί.
Γιατί δηλαδή για μια ακόμα φορά έπρεπε να δεχθεί πρώτος γκολ, αυτή την φορά μάλιστα δύο, για να αντιδράσει και να εμφανίσει ένα διαφορετικό πρόσωπο μέσα στο γήπεδο;

Αν ακόμα μετά από πέντε σερί επίσημα παιχνίδια, δεν μπορούν εκεί στο Απήλιον να βρουν εξήγηση ή λύση, τότε σαφέστατα το θέμα αρχίζει να εξελίσσεται σε πρόβλημα.
Πολύ περισσότερο, όταν έχεις απέναντί σου μια σχετικά καλή ομάδα και όχι μια μικρομεσαία ομάδα της Σούπερ Λίγκα. Γιατί εκεί τα όρια των... καλών εντυπώσεων από την... ψυχωμένη αντίδραση, μέχρι την... συντριβή, είναι πολύ κοντινά.

Ο Παναθηναϊκός σήμερα είχε την τύχη -αν κάποιος μπορεί να το πει έτσι- να ξαναμπεί στο παιχνίδι εκεί που έδειχνε παραδομένος και οι Ρώσοι σε κάθε επίθεσή τους έφταναν μια ανάσα από το γκολ.
Σε κάποιο άλλο παιχνίδι, μπορεί όμως να μην έχει την ίδια τύχη.
Τι πρέπει δηλαδή να γίνει για να πέσουν όλοι στο Απήλιον με τα μούτρα πάνω σ' αυτή την νοοτροπία; Να φάει καμιά συντριβή και να χάσει εκτός από το αποτέλεσμα και τις τόσο πολυπόθητες και πολύτιμες πια...εντυπώσεις για να ασχοληθούν σοβαρά;

Το δεκάλεπτο-δεκαπεντάλεπτο που ακολούθησε το γκολ του Ντίνα, έδειξε ότι για μια ακόμα φορά ο Παναθηναϊκός, αν δεν είχε το παιχνίδι, τουλάχιστον σίγουρα θα μπορούσε να μην φτάσει τόσο... άνετα και χαλαρά στο 0-2 και μετά να τρέχει.
Η Ντιναμό έδειξε καλή ομάδα, ή πιο σωστά ομάδα με πολλές δυνατότητες κυρίως ατομικά, αλλά έδειξε ταυτόχρονα πως δεν έχει ούτε την εμπειρία και ίσως όχι και την κλάση για να πεις πως όσο κι αν την πιέσω είναι χαμένη ιστορία.
Για πιο λόγο τώρα αυτό έπρεπε να γίνει το 0-2 για να το διαπιστώσουμε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και πάλι δεν ξέρω.

Επιμένω πως όλη η ιστορία και το πρόβλημα του Παναθηναϊκού εκεί εντοπίζεται. Μπορεί να έπαιζε από την αρχή έτσι όπως έπαιξε μετά το 1-2 και πάλι να έχανε και ίσως και με μεγαλύτερο σκορ. Μπορεί και να μην έχανε ή ακόμα και να κέρδιζε.
Δεν μιλάμε δηλαδή για κάποια... αλάνθαστη συνταγή, αλλά για το πως έπρεπε να ξεκινήσει και συμπεριφερθεί λογικά στο παιχνίδι. Ειδικά σε παιχνίδια που δεν μετράει η διαφορά στο σκορ αλλά μόνο το αποτέλεσμα και οι βαθμοί.
Υπάρχει βέβαια σ' όλα αυτά και η εξήγηση του "τόσο μπορώ τόσο κάνω". όμως εδώ το θέμα δεν είναι να πούμε αυτό και να ξεμπερδέψουμε όλοι ομαδικώς. Αλλά πως το "τόσο μπορώ" όσο κι αν είναι αυτό, θα πρέπει κάποια στιγμή να αρχίσεις με το ξεκίνημα του αγώνα να το δείχνεις και όχι αφού πρώτα βρεθείς πίσω στο σκορ ή χάσεις ένα ολόκληρο ημίχρονο.
Πολύ φοβάμαι όμως, πως αυτή η νοοτροπία δεν έχει να κάνει κυρίως με αγωνιστικά θέματα ή με τις δυνατότητες της ομάδας.

Αλλά με τον εφησυχασμό και την λάθος νοοτροπία που καλλιεργεί από πάνω μέχρι κάτω στον σύλλογο, αυτή η εναγώνια επικοινωνιακή προσπάθεια, να μετράνε πάνω απ' όλα οι εντυπώσεις και τίποτε άλλο. Να μην έχει δηλαδή η ομάδα το άγχος ή την πίεση του αποτελέσματος, αλλά να επαναπαύεται με το αν κατορθώσει να την χειροκροτήσει στο τέλος ο κόσμος στο γήπεδο και να βρουν κάποιες αφορμές να γράψουν καλά λόγια τα ΜΜΕ μετά την λήξη και την επομένη του αγώνα. είτε για την προσπάθεια που έκαναν, είτε για την ατυχία, είτε για κάποιες διαιτητικές αποφάσεις που αν ήταν αλλιώτικες θα ήταν όλα αλλιώτικα και τα σχετικά.
Από κει και πέρα επί μέρους πράγματα, κριτικές ατομικές για παίκτες και ένα σωρό άλλα, μπορούμε να κουβεντιάζουμε με τις ώρες.

Όμως θα είναι οι... παράπλευρες λεπτομέρειες του αγώνα και της συνολικής εικόνα του Παναθηναϊκό.
Το βασικό επαναλαμβάνω για μένα, με όσα μπορώ να νιώσω και να καταλάβω απ' όσα βλέπω, είναι η καθαρά λάθος νοοτροπία και συμπεριφορά, που είναι απλά η... αντανάκλαση της συνολικής νοοτροπίας, λειτουργίας και λογικής με την οποία λειτουργεί ο σύλλογος, μέσα στον αγωνιστικό χώρο..

Διαβάστε κι αυτό: Φοβερό choreo από την Θύρα 13! (ΦΩΤΟ)

Γκόντζος Europa League Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός SPORTS