Ο Β. Βέργης για το ΠΑΟ-Ντιναμό

Η ρεαλιστική (για τους περισσότερους που την διαβάζουν «μέσα» από τα δεδομένα) ανάγνωση του ίδιου νομίσματος: «Πέρυσι ο Παναθηναϊκός ήταν μια καινούργια ομάδα. Δεν γνώριζαν τον τρόπο παιχνιδιού της, δεν είχε υποχρεώσεις στην Ευρώπη. Φέτος όμως άλλαξαν τα πράγματα. Και, το κυριότερο, ενώ αυξήθηκαν οι υποχρεώσεις του παίζοντας σε δύο διοργανώσεις, δεν ενισχύθηκε…»

Καθένας διαλέγει ό,τι τον εκφράζει. Άλλωστε μόνο ο χρόνος είναι εκείνος που θα δώσει ουσιαστικές απαντήσεις για την εφετινή πορεία του Παναθηναϊκού.

Επειδή όμως δεν διαβάζουμε τη σπάλα του αρνιού για να γνωρίζουμε το μέλλον, οφείλουμε να μην κλείνουμε τα μάτια στα αυτονόητα. Ειδικά όταν κάποιοι εκ ημών τα επισήμαναν προτού καν αρχίζει η σεζόν, στο φινάλε της προηγούμενης. Τότε που εκστασιασμένοι από την εξαιρετική πορεία της ομάδας τους οι φίλοι του τριφυλλιού τραγουδούσαν ζητώντας «πρωτάθλημα»… Κι εμείς γινόμασταν «κακοί» γράφοντας ότι ο πήχης ανεβαίνει, ότι τα «δύο καρπούζια» θέτουν συγκεκριμένες προδιαγραφές αφού το συγκεκριμένο ρόστερ πρέπει να «ανοίξει» για να ανταποκριθεί.

Δεν έχουν περάσει παρά ελάχιστοι μήνες από τον Μάιο που ο Παναθηναϊκός έκανε «σκόνη και θρύψαλα» τον ΠΑΟΚ στον τελικό του ΟΑΚΑ. Κι όμως σήμερα είναι σα να βλέπεις μια άλλη ομάδα. Η «ρηχή» απάντηση είναι πως πλέον δεν υπάρχουν ο Καπίνο και ο Αμπέιντ, ενώ ο Μπεργκ βρίσκεται στα πιτς παλεύοντας με την ατυχία του. Το ουσιαστικό ερώτημα είναι ΤΙ (δεν) έκανε ο Παναθηναϊκός για να μην βρεθεί σε αυτή τη θέση. Σήμερα έχει πετάξει 5 βαθμούς σε τρεις αγώνες πρωταθλήματος (κερδίζοντας με… εξωπραγματικό τρόπο άλλους τρεις), έχει αποκλειστεί από τη μετριότατη Σταντάρ Λιέγης στο Τσάμπιονς Λιγκ και έχασε το πρώτο ματς των ομίλων του Γιουρόπα στο σπίτι του. Ταυτόχρονα προβληματίζει σε κάθε εμφάνισή του όλο και περισσότερο, ενώ τα κενά σε κάθε γραμμή γίνονται όλο και πιο ευανάγνωστα.

Τίποτα ουσιαστικό δεν έπραξε το κλαμπ για να αποτρέψει τη σημερινή, δυσάρεστη, πραγματικότητα. Λες και δεν θα έπαιζε σε δύο απαιτητικές διοργανώσεις, αλλά θα συνέχιζε μόνο εντός συνόρων. Το «τίποτα ουσιαστικό» λαμβάνει διαστάσεις αυτοχειρίας αν σκεφθεί κανείς την τεράστια σημασία που (ορθά) δίνουν στην ευρωπαϊκή παρουσία της ομάδας οι άνθρωποι της ΠΑΕ. Για αγωνιστικούς, οικονομικούς και λόγους γοήτρου, φυσικά.

Όπως πέρυσι ο Γιάννης Αναστασίου πιστώθηκε το μεγαλύτερο μέρος της επιτυχίας του Παναθηναϊκού, έτσι φέτος χρεώνεται την μέχρι σήμερα κακή εικόνα του. Όχι επειδή δεν έχει… δικαίωμα ένας προπονητής να χρειάζεται χρόνο (αλίμονο) ώστε να παρουσιάσει όπως θέλει την ομάδα του, αλλά γιατί ο Αναστασίου λειτούργησε με τρόπο που ξαφνιάζει. Μπορεί να θέλει άντερα για να πάρεις πάνω σου το «όχι σε μεταγραφές», αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αποφεύγεις τις συνέπειες του λάθους. Ειδικά όταν τις βιώνει η ομάδα σου, με τραυματικό τρόπο.

Τα δεδομένα που λέγαμε: ο Παναθηναϊκός απέκτησε τον Στιλ, τον Μπούρμπο, τον Μπερίσα και τον Μπούι. Ποια η προσφορά τους μέχρι σήμερα, σε συνολικά 8 αγώνες στην Ευρώπη και στην Ελλάδα; Μηδέν εις το πηλίκον! Μηδέν. Πόσο… συνηθισμένο είναι τούτο για ομάδα η οποία θέλει να ανέβει τουλάχιστον ένα σκαλοπάτι από πέρυσι;

Στο τριφύλλι έδωσαν «ρέστα» για να αποκτήσουν τον Αμπέιντ. Ολο το καλοκαίρι τον περίμεναν λες και ήταν ο Μεσσίας. Σα να μην υπήρχε άλλο χαφ στον πλανήτη γη. Τώρα τον «περιμένουν» τον… Ιανουάριο! Ο Αναστασίου κάθε λίγο μιλάει για την έλλειψη ηγέτη και προσωπικότητας που θα «σηκώσει» την ομάδα του στα δύσκολα. Του ανθρώπου που θα τραβήξει το κάρο. Εκείνου που θα δώσει μια κάθετη μπαλιά, λέω εγώ, η οποία είναι… συλλεκτικό είδος στον εφετινό Παναθηναϊκό. Όλα τούτα όμως μόνο «δηλώσεις». Γιατί στον Καραγκούνη γύρισαν την πλάτη…

Κι αν οι 600.000 ευρώ που περίμεναν-περιμένουν τον Αμπέϊντ βρίσκονται στο ταμείο και… απαγορεύεται να ξοδευτούν για κάποιον άλλο, οι 240.000 ευρώ «του Αλφάρο» που… δόθηκαν; Ούτε σε χαφ ούτε σε φορ. Πείτε μου, αλήθεια, εσείς, αν είσαστε ο Μπεργκ και βλέπατε να αγωνίζεται σέντερ φορ ο (σπουδαίος πολεμιστής, ένα παλικάρι που βελτιώνεται διαρκώς αλλά φορ δεν είναι διάολε!) Θανάσης Ντίνας, δεν θα ζητούσατε ετήσιο συμβόλαιο... 1.450.000 ευρώ τουλάχιστον;

Κι όλα τούτα ενώ το πρόβλημα στην άμυνα κραυγάζει σαν τελάλης (έχει δεχθεί 9 γκολ και 8 ματς, μόνο στη Λιέγη κράτησε το μηδέν ο Παναθηναϊκός), στη μεσαία γραμμή εκτός των άλλων συνήθως «αναζητείται» ο Πράνιτς και ο Ζέκα πρέπει να τρέχει για πέντε, ενώ στην επίθεση η «δυσκοιλιότητα» στο σκοράρισμα δημιουργεί στην ομάδα διάχυτο εκνευρισμό και άγχος. Ο Μπεργκ απλοποιούσε καταστάσεις που σήμερα μοιάζουν με άλυτες εξισώσεις.

Αυτή τη στιγμή, με όσα έχουν προηγηθεί και κυρίως με την απόλυτα άστοχη προσέγγιση του Γιάννη Αναστασίου ότι ο Παναθηναϊκός «είναι πλήρης», το μόνο που μπορεί εύκολα να διαβάσει κανείς είναι ότι τα δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη, έτσι όπως εξελίσσονται τα δεδομένα κι αν ο Παναθηναϊκός δεν βελτιωθεί σύντομα και εντυπωσιακά, θα καταλήξουν «μάπα τα καρπούζια».

Στο πρωτάθλημα το τριφύλλι έχει ουσιαστικά τρεις κακές εμφανίσεις. Και κρατάει μόνο μία εντυπωσιακή ανατροπή στις καθυστερήσεις και δύο φάσεις (Μπεργκ και Κλωναρίδη) όπου δίκαια φωνάζει για τη διαιτησία. Στην Ευρώπη το μέλλον του «ναρκοθετήθηκε» από το πρώτο βράδυ στο ματς που εύκολα έχασε από την ποιοτική Ντιναμό.

Δεν ισχυρίζομαι ότι η ομάδα του Αναστασίου αποκλείεται να βελτιωθεί. Μέσα από τη δουλειά της το πέτυχε πέρυσι, οπότε έχουμε θετικό δείγμα γραφής. Εκείνο για το οποίο είμαι κατηγορηματικός είναι ότι δεν επένδυσε ΩΣ ΟΦΕΙΛΕ. Όχι «τρελά» ποσά, τα οποία δεν διαθέτει άλλωστε, αλλά τα αυτονόητα. Και για τούτο ο Αναστασίου είναι περισσότερο υπεύθυνος από τον Αλαφούζο. Ο Νταμπίζας και ο Φύσσας του πρότειναν ποδοσφαιριστές. Αυτό ΔΕΝ αμφισβητείται, είναι προϊόν ρεπορτάζ. Αλλά ο κόουτς αρνήθηκε. Και τώρα βρίσκει μπροστά του τις συνέπειες της «μη επένδυσης-ενίσχυσης».

Δεν αποκλείεται, δηλαδή, ακόμη κι αν το τριφύλλι παρουσιάσει σταδιακά σημαντική βελτίωση να έχει χαθεί το τρένο της Ευρώπης και στην Ελλάδα να τρέχει και να μην φτάνει.

Όσο για το γόητρό του; Ε, θαρρώ πως τούτο πληγώθηκε για ακόμη μία φορά την τρέχουσα εβδομάδα καθώς ήταν η μοναδική από τις τέσσερις ελληνικές ομάδες η οποία ηττήθηκε. Την ώρα που ο Ολυμπιακός θριάμβευσε επί της φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ, ο ΠΑΟΚ έριξε εξάρα στην Ντιναμό Μινσκ και ο πρωτάρης Αστέρας Τρίπολης πήρε τεράστια ισοπαλία μέσα στην Τουρκία, ο «Ευρωπαίος Παναθηναϊκός», σύμφωνα με τον προπονητή του, «έδειξε ωριμότητα και το σκορ δεν ξέφυγε στο 0-3 ή και στο 0-4». Να καταγραφεί ως… θρίαμβος!

Πηγή: coppa.gr