Από αυτήν την απόφαση βγήκε το πρώτο γκολ. Ανασταλτικά, όμως, το πρόβλημα ήταν μεγάλο. Οι Βαϊνάλντουμ, Μάχερ, Ντεπάι έκρυβαν την μπάλα. Στον άξονα, το δίδυμο Πράνιτς-Λαγός και στη συνέχεια ο Δώνης δεν μπορούσε να ανταποκριθεί.

Ο Αναστασίου έριξε τις ευθύνες στον Λαγό και τον αντικατέστησε πριν βγει το ημίχρονο. Η αλήθεια, όμως, είναι πως και τον Γκουαρδάδο να είχε στη θέση 6, που έφαγε όλο το γήπεδο, δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί παίζοντας με παρτενέρ τον Πράνιτς. Υπήρχε και φανερό πρόβλημα στην πλευρά που κάλυπτε ο Τριανταφυλλόπουλος και είχαν συγκεκριμένο χώρο στην πλάτη του για να ακουμπήσουν την μπάλα οι Ολλανδοί και να χτίσουν τις επιθέσεις τους.

Το κακό για τον Παναθηναϊκό ήταν πως ο Τριανταφυλλόπουλος δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα μόνο στο ένας προς έναν με τον Ντεπάι, αλλά και ότι δεν κάλυπτε σωστά, τακτικά, την πλευρά. Βρισκόταν συνεχώς σε λάθος σημείο και οι γρήγοροι στη συνεργασία παίκτες του Κοκού το εκμεταλλευόντουσαν εύκολα.

Το πρόβλημα του φετινού Παναθηναϊκού είναι το ίδιο του το ρόστερ. Ο Αναστασίου ό,τι και να προσπαθούσε να μαζέψει, τακτικά κάτι θα άφηνε. Προτίμησε να δημιουργήσει σύστημα, σύμφωνα με το οποίο θα μπορεί να βρίσκεται πιο εύκολα ο Ζέκα πάνω στον Ντεπάι και να ασκήσει, παίζοντας με δύο επιθετικούς, πίεση στην άμυνα της Αϊντχόφεν.

Το επιθετικό σκέλος τού βγήκε. Με την μπάλα οι παίκτες του έπαιξαν καλά, πέτυχαν δύο όμορφα γκολ και μετά την ισοφάριση υπήρξαν δύο σημαντικές ευκαιρίες. Αγωνίστηκε, όμως, λες και πρόκειται για αγώνα επίδειξης. Δεν είχε σκληράδα και η επιλογή του 4-4-2, με την τοποθέτηση του Πράνιτς στο δίδυμο του άξονα, έκανε πολύ απλή υπόθεση τη δημιουργία συνεργασιών για τους Ολλανδούς.

Ηταν, σίγουρα, μία ευχάριστη ποδοσφαιρική βραδιά για όσους πήγαν στο γήπεδο, αλλά ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλά μόνο με την μπάλα. Δεν είχε καλή αμυντική τακτική, δεν πολέμησε.

Πηγή: sentragoal.gr