Ανάλυση Τσάρλυ για Ολυμπιακό: Σίλβα, ο Νο1 υπεύθυνος!

Ο Ολυμπιακός πέτυχε κάτι πολύ δύσκολο στα δύο παιχνίδια με την Άντερλεχτ. Το θεωρώ ακραίο ποδοσφαιρικά. Έπαιξε 210 λεπτά κόντρα σε έναν αντίπαλο με τεράστια αμυντικά κενά και δεν κατάφερε να σκοράρει. Μέσα σε 20 ημέρες, η ομάδα του Σίλβα έδωσε τέσσερα δυνατά παιχνίδια, με ομάδες ανταγωνιστικές αλλά και με αδυναμίες. Κόντρα σε ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και στα δύο παιχνίδια με την Άντερλεχτ, πέτυχε δύο τέρματα, το ένα από πέναλτι φάντασμα. Ουσιαστικά μόλις ένα γκολ σε τέσσερα παιχνίδια. Αν σκεφτούμε πως ο Ομάρ σκόραρε στο 8ο λεπτό με τον ΠΑΟΚ, μετράμε περίπου 380 αγωνιστικά λεπτά χωρίς να έχουν σκοράρει οι "ερυθρόλευκοι".

Μόνο και μόνο αυτό να σκεφτεί κανείς, φθάνει για να αντιληφθεί το πρόβλημα. Πάμε, με ηρεμία, να δούμε τους λόγους για τους οποίους αποκλείστηκε ο Ολυμπιακός, παρότι ο αντίπαλος ήταν βατός και ο διαιτητής κάτι παραπάνω από φιλικός.

Ο Ιντέγε σέρνεται

Ο Σίλβα τον έχει κάψει. Τον έβαζε να παίζει συνέχεια, του έδωσε πολύ απαιτητικό ρόλο, ο οποίος ήθελε πολλές επαφές με την μπάλα και συνεχόμενη δουλειά. Στο κρίσιμο σημείο, ο Νιγηριανός επιθετικός κλάταρε.

Άσχημη συμπεριφορά σε Φινμπόγκασον

Πάμε λίγο πίσω. Ο Ολυμπιακός πληρώνει την άσχημη αντιμετώπιση στον Φνιμπόγκασον. Προσέξτε πώς έπεσε μέσα στον λάκκο που έφτιαξε. Ο Φινμπόγκασον αποκτήθηκε ως δανεικός, ο Ιντέγε είναι περιουσιακό στοιχείο της ομάδας. Ο Ολυμπιακός έδωσε 6 εκατομμύρια ευρώ για να τον αγοράσει. Φυσιολογικό να στηριχτεί ο ποδοσφαιριστής που αποτελεί οικονομικό κεφάλαιο του συλλόγου. Όμως για να φτιάξει τα νούμερά του ο Ιντέγε, έπαιζε συνέχεια και στον φουκαρά τον Φινμπόγκασον δεν δόθηκε ούτε ο χρόνος που δικαιούται ο δεύτερος φορ, με αποτέλεσμα να κάνει τα πάντα για να φύγει. Ούτε το παιχνίδι βασικού που νομοτελειακά άξιζε, μετά από το μεγάλο γκολ στο "Έμιρεϊτς", δεν του πρόσφεραν. Ο καθένας καταλαβαίνει πως αν υπήρχε Φινμπόγκασον στο ρόστερ της ομάδας, με τα χάλια που έχει ο Ιντέγε, αναγκαστικά αυτός θα ξεκινούσε βασικός.

Διοίκηση

Πάντα το "ψάρι" βρωμάει από το κεφάλι. Παραπάνω γράψαμε για την υπερβολική πρεμούρα να πάρει πολλά παιχνίδια ο Ιντέγε για να φτιάξει τα νούμερα του, που οδήγησε στο να καεί ο ίδιος και να απαιτήσει την αποχώρησή του ο Φινμπόγκασον.

Η ομάδα του Σίλβα "φώναζε" πως έχει πρόβλημα σε τρεις θέσεις. Στόπερ υψηλού επιπέδου δεν υπάρχει, ούτε υπάρχει ακραίος επιθετικός ικανός να περνά τον παίκτη του και από τη στιγμή που ο Φινμπόγκασον χαιρέτισε, η ομάδα έμεινε με έναν στράικερ. Η διοίκηση τον Ιανουάριο δεν έφερε κανέναν. Μηδέν μεταγραφές. Και έγινε το εξής κόλπο, για να δείξει ο σύλλογος πως "είμαστε καλυμμένοι, δεν θέλουμε φορ". Μόλις έφυγε ο Φινμπόγκασον, στο παιχνίδι με την Ξάνθη εντελώς ξαφνικά ξεκινάει ο Πουλίδο στην κορυφή της επίθεσης, ώστε να φανεί, πως δεν χρειάζεται άλλη μεταγραφή. Ο καθένας καταλαβαίνει πως ο Πουλίδο δεν μπορεί να κάνει καμία από τις δουλειές που ζητά ο Σίλβα από τον σέντερ φορ του. Με την Άντερλεχτ, ο αποκλεισμός ήρθε (και) επειδή σε καμία από τις θέσεις που πόναγε, δεν υπήρξε διορθωτική κίνηση. Οι μηδέν μεταγραφές στοίχησαν.

Τραυματισμός Σιόβα

Στην Ελλάδα, τους Έλληνες τους έχουμε άχτι, μας αρέσει να τους βρίζουμε, να τους απαξιώνουμε. Πιστεύω πως ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να έχει ένα αξιόλογο αμυντικό δίδυμο και το ταβάνι του Σιόβα είναι για να θεωρείται ο τρίτος στόπερ στο ρόστερ του Ολυμπιακού. Μπορεί, λοιπόν, το ταβάνι του σε έναν ιδεατό κόσμο να είναι για αναπληρωματικός, όμως στο πολυδιαφημισμένο ρόστερ του Ολυμπιακού είναι ο μόνος από τους στόπερ που ξέρει και λίγο μπάλα. Ο μόνος ικανός να δώσει μία πάσα από χαμηλά με σιγουριά και επειδή είναι κοντρολαρισμένος, μπορεί να καθοδηγήσει.

Ο τραυματισμός του έφερε ένα δυσλειτουργικό δίδυμο στα δύο παιχνίδια με την Άντερλεχτ. Οι Μποτία - Ντα Κόστα, παίζοντας μαζί, φάνηκε πόσο κακοί αμυντικοί είναι. Στις Βρυξέλλες έδιναν την μπάλα στον αντίπαλο, ο Ντα Κόστα μοίραζε... ασίστ. Στο "Καραϊσκάκης", ο Μποτία πέρα από τα λάθη που έκανε, κατάφερε να τον γράψουν τα βιβλία. Έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του ποδοσφαίρου, που στο ίδιο παιχνίδι έκανε δύο παραβάσεις καθαρές αποβολές.

Ζντιέλαρ αντί Κασάμι

Εδώ είναι να σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Τέτοιο ενορχηστρωμένο "αυτογκόλ" δεν έχω ξαναδεί. Ο Σίλβα κάνει το ίδιο λάθος έναν μηνά και περνάει σαν φυσιολογικό, ενώ από την πλειοψηφία των ρεπόρτερ, ο Ζντίελαρ δέχεται την αποθέωση. Το παιδί έχει μία καλή μακρινή μεταβίβαση, όμως είναι άγουρο. Μπορεί να γίνει σπουδαίο χαφ στο μέλλον, αλλά είναι αδικαιολόγητο να παίρνει χρόνο από τον Κασάμι. Ο Κασάμι είναι ο πιο φορμαρισμένος χαφ του Ολυμπιακού. Έχει παίξει δύο φορές με ΑΕΚ και Ατρόμητο τον τελευταίο μήνα και έδειξε σε πολύ καλή κατάσταση. Με την ΑΕΚ έπαιζε για δύο, κάλυψε και το λάθος του Σίλβα να βγάλει τον Φορτούνη.

Μπορούν να δικαιολογηθούν όλα, αλλά την ώρα που ο Ολυμπιακός υπέφερε και χρειαζόταν έναν ολοκληρωμένο έμπειρο χαφ, έναν αθλητή, δεν επιτρεπόταν να μπει ο Ζντιέλαρ. Δεν τον ξεκινάς, κύριε Σίλβα. Προτιμάς τον Καμπιάσο, σεβαστό. Ο αγώνας, όμως, φώναζε πως πάει να χαθεί από την έλλειψη δυνάμεων. Πώς κρατάς στον πάγκο τον καλύτερο αθλητή σου, που έχει φάει με το κουτάλι αυτά τα παιχνίδια;

Ο Ντεφούρ έκανε την διαφορά, όχι κανένα παιδάκι

Τη διαφορά για την Άντερλεχτ στην παράταση την έκανε ο Ντεφούρ. Ο Μπέσνικ Χάσι, στην παράταση, όταν κοίταξε τον πάγκο του, αποφάσισε να βάλει στη μάχη τον τραυματία Ντεφούρ. Δεν κοίταξε αν είναι έτοιμος ή όχι, πήγε με την προσωπικότητα και δεν έβαλε κανένα από τα αμούστακα παιδάκια που είχε στον πάγκο του. Ο Ντεφούρ έκανε όργια στην παράταση. Έκλεψε μπάλες, πίεσε ψηλά, πήρε την μπάλα με τσαμπουκά από τα πόδια του Μαζουακού στο πρώτο γκολ, έκανε τη διαφορά. Ο Σίλβα έβαλε τον Ζντιέλαρ και είχε στον πάγκο τον δικό του "Ντεφούρ", τον Κασάμι.

Φυσική κατάσταση

Υπάρχει θέμα και μάλιστα σοβαρό. Αν γινόταν σωστή δουλειά και υπήρχε μέθοδος, η φυσική κατάσταση θα έπρεπε να είναι το "όπλο" του Ολυμπιακού. Οι "ερυθρόλευκοι" παίζουν σε ένα πρωτάθλημα που δεν χρειάζεται να πιεστούν, έχουν μεγάλο ρόστερ για τα δεδομένα του και μία ανωτερότητα σε σχέση με τους αντιπάλους τους. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να σπαταληθεί πολύ ένταση στις εγχώριες διοργανώσεις. Με μία μεθοδική καθημερινή δουλειά με στόχευση και τεχνογνωσία, θα έπρεπε να είναι έτοιμοι για τα νοκ άουτ παιχνίδια της διοργάνωσης.

Στην πράξη, γίναμε μάρτυρες της κατάρρευσης. Όσο η ώρα πέρναγε, τόσο παρέδιδαν πνεύμα. Και να μην έχει δυνάμεις, ο Τσόρι φυσικό, το σκάσιμο του Ιντέγε, εξηγήσιμο. Οι Μποτία - Ντα Κόστα δεν έχουν ποιότητα, είναι βαριά κορμιά, ο χρόνος τους φθείρει. Το γεγονός, όμως, πως κατέρρευσαν οι Ομάρ - Μαζουάκου είναι ανεπίτρεπτο και δείχνει πως το πρόβλημα είναι συνολικό. Το επίπεδο φυσικής κατάστασης αποδείχτηκε απογοητευτικό και πολύ κατώτερο από το αναμενόμενο.

Σίλβα ο νο1 υπεύθυνος

Αν εξαιρέσουμε το κομμάτι, ευθύνης που αναλογεί στη διοίκηση, τα υπόλοιπά έξι σημεία αφορούν τον ίδιο τον προπονητή. Βγάζοντας τη διοίκηση από τη συζήτηση, ο κύριος υπεύθυνος για τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού είναι ο Μάρκο Σίλβα. Η ομάδα του, την κρίσιμη στιγμή πλήρωσε δικές του επιλογές. Το ποδόσφαιρο και η φιλοσοφία με βάση την οποία έχτισε τον Ολυμπιακό "κόλλησε" στο ντεφορμάρισμα του Ιντέγε και στην απόφασή του να "φάει" αδικαιολόγητα από τα πλάνα του τον πιο χρήσιμο ποδοσφαιριστή.

Ο Σίλβα το καλοκαίρι διάλεξε για δημιουργό τον Ερνάνι, ο παίκτης βγήκε "παλτό". Δεν έκανε ούτε σαν χαρακτήρας, δεν έχει μάθει σωστά βασικούς κανόνες του αθλήματος. Ο ακραίος που θα του άνοιγε άμυνες δεν του βγήκε, ο Σεμπά είναι εξτρέμ που ξέρει να παίζει μόνο άμυνα, ο Πάρντο τραυματίστηκε και ο Ντουρμάζ δεν μπορεί, όταν το επίπεδο ανεβαίνει. Από την στιγμή που ο σέντερ φορ δεν είναι καλά κύριε Σίλβα και ξέρεις ότι από τα άκρα δεν παίρνεις παιχνίδι, πώς βγάζεις από τον άξονα σου τον μοναδικό μέσο που σου πατάει περιοχή; Πώς θα επιτεθείς;

Ουσιαστικά, άφησε την ομάδα του χωρίς τρόπο να απειλήσει και δεν είναι τυχαίο που από τότε που του μπήκε αυτή η τρελή ιδέα να φάει τον Κασάμι, ο Ολυμπιακός δεν σκοράρει με τίποτα. Είναι σε πίεση ο Πορτογάλος μετά από τον αποκλεισμό, αλλά έχει ευθύνες. Και το χειρότερο είναι πως το πλάνο του είναι υπερβολικά συντηρητικό. Και όταν είσαι συντηρητικός, πρέπει να κερδίζεις για να είσαι αποδεκτός και για να κρατάς τη θέση σου.

Κλείνοντας, θέλω να πω πως ζούμε στο 2016, δεν ζούμε στην εποχή των Νεάντερνταλ. Όποια ομάδα και να υποστηρίζει ο καθένας, έχει μάτια κρίση και αντίληψη. Δεν είναι δυνατόν να αλλοιώνεται στην μετάδοση, με τόσο άκομψο τρόπο, το πραγματικό γεγονός που συμβαίνει στο γήπεδο. Σε κάποια σημεία με έπιασε νευρικό γέλιο, γιατί μου έφερνε στο μυαλό την μετάδοση του Αμερικανού, όταν ο Ρόκυ χτύπαγε τον Ντράγκο...

Πηγή: Contra.gr