Οδηγίες στον Στέφανο Αθανασιάδη δίνει (στην πρώτη φωτογραφία) ο Βλάνταν Ιβιτς, ενώ ετοιμάζεται να τον περάσει στον αγωνιστικό χώρο, αντί του Ευθύμη Κουλούρη, στο ματς με την Ξάνθη. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να ακούσω τι του έλεγε. Να γίνει Ιμπραήμοβιτς; Να γίνει Σοάρες; Η, μήπως, να ρίξει καμιά σφαλιάρα στους συμπαίκτες του, να τους ξυπνήσει, μπας και καταφέρουν να του δώσουν δυο-τρεις πάσες της προκοπής;
Στη δεύτερη φωτογραφία, ο κόουτς του ΠΑΟΚ δίνει οδηγίες στον Ντιέγκο Μπίσεσβαρ, σε μια προσωρινή διακοπή του αγώνα. Επίσης θα ήθελα να είμαι δίπλα, για ν’ ακούσω πώς τον συμβούλευσε. Του ζήτησε να γίνει Μέσι; Η, μήπως, του υπενθύμισε ότι τον έφεραν στον ΠΑΟΚ για να μοιράζει παιχνίδι;
Το πήραν χαμπάρι στην τεχνική ηγεσία του ΠΑΟΚ. Η ομάδα πονάει στα χαφ. Δεν κάνει παιχνίδι από τον άξονα, λείπουν οι έξυπνες κάθετες πάσες, λείπουν οι συνδυασμοί και οι μέσοι όχι μόνο δεν αξιοποιούν τους επιθετικούς, αλλά δεν είναι και οι ίδιοι απειλητικοί για τον αντίπαλο. Οταν λέω το πήραν χαμπάρι δεν εννοώ ότι δεν μπορούσαν να δουν το αυτονόητο, ό,τι δηλαδή βλέπει όλος ο κόσμος. Εννοώ ότι το παραδέχτηκαν, το αναγνώρισαν και προσπαθούν να βρουν λύσεις, συνειδητοποιώντας ότι από το ρόστερ λείπει ο μέσος, ή λείπουν οι μέσοι, που θα ανέβαζαν αισθητά το επίπεδο της ομάδας. Λείπουν ποιοτικοί μέσοι κι ας μη μοιάζουν με τον Μέσι...
Ο Ιβιτς πήρε το καλοκαίρι μια σωστή απόφαση. Από τον Κάτσε δεν μπορούσε να περιμένει συνεισφορά στον επιθετικό τομέα και τον «έστειλε». Από τον Τζιόλη δεν μπορούσε να έχει ταχύτητα και φρεσκάδα, ούτε οργάνωση και εκτέλεση και τον «έστειλε» κι αυτόν.
Προτίμησε, αντ’ αυτών, τον Σάκχοφ και τον Μπίσεσβαρ. Σκέφτηκε ότι μαζί με Χαρίση, Τσίμιροτ, Κάνιας, Πέλκα, θα έχει μια πλήρη μεσαία γραμμή και με παίκτες για όλους τους ρόλους. Στον κόφτη, τον Κάνιας, δεν έκανε λάθος. Του «βγαίνει». Δεν του «βγαίνουν» όμως οι παίκτες που παίζουν στο «8» και το «10». Τσίμιροτ και Χαρίσης είναι ακούραστοι τρεχαλατζήδες, πολύ καλοί ρολίστες, αλλά επιθετικά περίπου ανύπαρκτοι. Ο Σάκχοφ δεν έδειξε κι αυτός τίποτε άλλο πέρα από την ικανότητα να διανύει πολλά χιλιόμετρα. Αυτός και οι Τσίμιροτ, Χαρίσης, ούτε πασάρουν, ούτε σουτάρουν. Πασάρουν στα δυο-τρία μέτρα και σουτάρουν σπάνια αστοχώντας.
Μένουν ο Μπίσεσβαρ και ο Πέλκας, όπως πολλές φορές είπαμε και όπως είναι ολοφάνερο, για να περιμένει ο ΠΑΟΚ επιθετική ανάπτυξη. Ο Μπίσεσβαρ, όμως, κινείται σε ρηχά νερά. «Το έχει», αλλά σε πολύ μικρή ποσότητα. Δεν φτάνει. Το ίδιο και ο Πέλκας, που με τη δεξιοτεχνία του θα μπορούσε να αφήσει εποχή, αλλά πνίγεται στην επιπολαιότητά του και στις επιλογές που κάνει χωρίς καθαρό μυαλό, αδικώντας τα προσόντα του και την ομάδα.
Οι αριθμοί λένε όλη την αλήθεια
Αν αναλύσουμε τους αγώνες που έδωσε έως σήμερα ο ΠΑΟΚ, θα δούμε ότι όλες σχεδόν τις φάσεις τις βγάζει από τα πλάγια. Χάρη στον Λέοβατς και τον Ροντρίγκες, χάρη στον Μάτος και τον Κάμπος. Και επειδή ο άξονας δεν «τραβάει», μοιραίο είναι να βγαίνουν συνήθως σε θέση βολής οι πλάγιοι επιθετικοί και όχι οι φορ. Ούτε, όμως, ο Ροντρίγκες ούτε ο Κάμπος είναι κλασικοί σκόρερ, όπως ο Κλάους, για να στέλνουν μια φορά την μπάλα στα δίχτυα σε λιγότερες από τρεις τελικές προσπάθειες. Στο Πρωτάθλημα, ο Ροντρίγκες έχει ένα γκολ σε 11 τελικές και ο Κάμπος έχει... μηδέν γκολ σε έξι τελικές. Και, μάλιστα, οι πιο πολλές απ’ αυτές τις τελικές είναι χαμένες κλασικές ευκαιρίες...
Προσέξτε τώρα. Στα τρία ματς Πρωταθλήματος, ο Αθανασιάδης και ο Κουλούρης έπαιξαν από ενάμιση. Οπως θα δείτε στα πολύ ενδιαφέροντα στατιστικά στοιχεία που παρουσιάζει σήμερα η Metrosport στο ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ, από τις 45 συνολικά τελικές προσπάθειες, ο Κουλούρης έχει... τέσσερις και ο Αθανασιάδης... δύο. Δηλαδή ο φορ του ΠΑΟΚ έχει μόνο έξι τελικές από τις 45 της ομάδας.
Ερώτημα: Φταίει ο φορ (όπως και να λέγεται) που έχει μόνο μία σε κάθε 7,5 τελικές; Φταίει αυτός που βγαίνει σε θέση βολής μία φορά και τις υπόλοιπες 6,5 άλλοι συμπαίκτες του; Οχι βέβαια.
Επομένως, δεν είναι στραβός ο γιαλός. Το καράβι αρμενίζει στραβά. Εχει πολύ δραστήριους πλάγιους μπακ και επιθετικούς, έχει πολύ καλούς κεντρικούς κυνηγούς, αλλά δεν έχει χαφ που θα αξιοποιήσουν και τους μεν και τους δε. Οταν οι πλάγιοι επιθετικοί προσπαθούν να τα κάνουν όλα μόνοι τους με μοναδικά στηρίγματα τους πλάγιους μπακ και όταν ο φορ καταδικάζεται σε αφανισμό στην αντίπαλη περιοχή, το γκολ γίνεται πολύ δύσκολη υπόθεση. Κι όταν όποιοι βγαίνουν φάτσα – κάρτα με την αντίπαλη εστία σουτάρουν άουτ, γίνεται ακόμη πιο δύσκολη...
Metrosport