Ο Αντρέα Στραματσόνι, πιθανότατα επειδή έμαθε ότι η Θέλτα θα αγωνιστεί με Γκουιντέτι και Τζουσέπε Ρόσι, πέταξε το πλάνο που δοκίμαζε τις δύο τελευταίες ημέρες, εμπιστεύτηκε το 3-5-2 και τους ποδοσφαιριστές που έχει περισσότερο ενεργούς.
Η εικόνα της ομάδας του τον δικαίωσε απόλυτα. Από το ξεκίνημα του αγώνα, οι Βιγιαφάνιες, Κουλιμπαλί έλυσαν τα προβλήματα τα οποία υπήρχαν με τον Αγιαξ. Ο Βιγιαφάνιες προσέφερε σίγουρο κράτημα μπάλας στον χώρο όπου πιέζει ο αντίπαλος, έλεγχο του ρυθμού και σωστές επιλογές, ο Κουλιμπαλί έκλεισε τον διάδρομο στην πλευρά που αποτελούσε αχίλλειο πτέρνα και στην Μπρόντμπι και στο παιχνίδι με τον Αγιαξ. Το πρώτο ημίχρονο το έβγαλαν πολύ εύκολα οι ποδοσφαιριστές του Στραματσόνι και δημιούργησαν μία διπλή πολύ καλή ευκαιρία με Ιμπάρμπο, Κουλιμπαλί στην πλάτη της άμυνας της Θέλτα, το τέρμα που σωστά ακυρώθηκε για οφσάιντ του Ιμπάρμπο από εκτέλεση κόρνερ και βρήκε από ανεβάσματα του Κουλιμπαλί δύο φορές μέσα στην περιοχή τον Μπεργκ. Ολα αυτά χωρίς να υπάρχει η παραμικρή απειλή για την άμυνά του. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός ήταν ακόμα πιο φρέσκος και με πιο καθαρό μυαλό στον τρόπο που προσπαθούσε να αναπτυχθεί.
Ολα θα είχαν αλλάξει αν στο 67ο λεπτό δινόταν το πέναλτι στον Ιμπάρμπο. Δεν δόθηκε, αλλά δεν είναι δυνατόν να αδικείς με τέτοιον τρόπο όλη την προσπάθειά σου. Καλά έκανε ο Ιταλός τεχνικός που κράτησε για μεγάλο διάστημα τη βασική του ενδεκάδα, καθώς όλα πήγαιναν καλά. Ομως όταν η Θέλτα έβαλε τρία νέα πρόσωπα περιφερειακά του Γκουιντέτι και είχε αποκτήσει ρυθμό, το παιχνίδι φώναζε πως χρειάζεται και από τον Παναθηναϊκό κάποια φρέσκα πόδια. Δεν γίνεται να μην κάνεις αλλαγές, από τη στιγμή που ο αντίπαλος προπονητής έχει περάσει τρεις φρέσκους περιφερειακούς επιθετικούς, με την είσοδο ειδικά του Ασπας να δίνει ενέργεια σε όλο το γήπεδο. Ο Παναθηναϊκός δεν πήρε τίποτα σε ένα παιχνίδι που μέχρι το 79ο λεπτό ήλεγχε απόλυτα και άξιζε μόνο τη νίκη, επειδή ο προπονητής του, που έστησε τέλεια την ομάδα, δεν έκανε καμία κίνηση για να απαντήσει στις 3 αλλαγές του Μπερίσο.