Άνετα, αβασάνιστα, απροβλημάτιστα. Αυτές οι τρεις λέξεις περιγράφουν το παιχνίδι από την πλευρά του Παναθηναϊκού κι αν δεν ήταν η ζεϊμπεκιά του Κουλιμπαλί ούτε μία στιγμή δεν θα είχαν ανέβει πάνω από εβδομήντα οι σφυγμοί του Ουζουνίδη.

Του προπονητή των τριφυλοφόρων, που μια χαρά το σχεδίασε το ματσάκι, μια χαρά το έδεσε και μια χαρά το κοντρολάρισε ακόμη κι όταν πήγε να μπατάρει το στόρι κι έμοιαζε να γέρνει το γήπεδο.

Έκανε τις κατάλληλες αλλαγές, έκανε τις κατάλληλες μετακινήσεις, πίστεψε στους παίκτες του έστω κι αν δεν είχαν διόλου ρέντα και δικαιώθηκε. Κι αν δεν του σπάσουν κι αυτού τα νεύρα όπως σπάσανε τα νεύρα του Λυμπερόπουλου, τότε ο ΠΑΟ βρήκε ικανό και έξυπνο προπονητή για πολλά χρόνια. Από την πάρτη του μάλιστα θα βγάλει και λεφτά, γιατί Ουζουνίδης μπορεί να λειτουργήσει και ως δάσκαλος.

Ως παιδαγωγός, ας πούμε, πράγμα που φάνηκε στην περίπτωση του Χατζηγιοβάννη. Σίδερα έτρωγε το παιδάκι ως τη στιγμή που βγήκε και εμφανίστηκε πολύ πιο άνετος και ακομπλεξάριστος σε σχέση με τη Λεωφόρο. Δεν έχει ακόμη τη δύναμη και το μυϊκό ιστό για να αντεπεξέλθει στα ζόρικα τζαρτζαρίσματα, αλλά αυτά έρχονται με προσεκτικά προπόνηση και βάρη. Το ποδοσφαιρο από την άλλη δεν μαθαίνεται άμα δεν το έχεις μέσα σου. Κι ο Χατζηγιοβάννης το έχει μια χαρίτσα. Να τον προσέξουν μόνο θέλει, για να μην πάθει όσα έπαθε ο Νίνης λόγω υπερβολικής χρήσεως.

Την οποία υπερβολική χρήση δεν την φοβάται διόλου ο Ζέκα. Το όργωσε το γήπεδο παρέα με τον Κουρμπέλη και ούτε ένα λεπτό δεν επέτρεψαν στην Γκαμπάλα να απειλήσει από τον άξονα. Πρόκειται για ένα καταπληκτικό αμυντικό δίδυμο, θα επιμείνω, με την έμφαση στο «αμυντικό». Όλοι ξέρουμε ότι ο Ζέκα δεν έχει μακρινή πάσα και ο Κουρμπέλης δεν τριπλάρει, αλλά από τις δαγκάνες τους δεν ξεφεύγει τίποτε έτσι και το βάλουν στόχο. Όπως δεν ξέφυγαν οι μέσοι της Γκαμπάλα, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειές τους. Θα έχει ενδιαφέρον να τους δούμε και με υψηλότερο ανταγωνισμό, για να μάθουμε ως που φτάνει η κλάση τους.

Η κλάση του Λουσιάνο πάντως είναι πολύ πιο πάνω από του Μόλινς, όπως μοιάζει να είναι και η κλάση του Καμπέσας σε σχέση με εκείνη του Άλτμαν. Καλός, χρυσός και μπαλαδόρος ο τελευταίος, αλλά με την Γκαμπάλα δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του. Κινήθηκε σε πολύ ρηχά νερά κι έμοιαζε ξέπνοος. Προφανώς γι' αυτό καιγόταν ο Ουζουνίδης να έρθουν κι άλλοι παίκτες. Είχε βγάλει τα συμπεράσματά του από τις προπονήσεις και αγωνιούσε. Τώρα έχει πιο ήσυχο το κεφάλι του, πήρε τις αναπνοές του και μπορεί να σχεδιάσει ακόμη καλύτερα το μέλλον. Για να δούμε αν θα τα καταφέρει με τρία καρπούζια σε μια μασχάλη ή κατά τα Χριστούγεννα θα αναγκαστεί να ξεφορτωθεί τα δύο…

Υ.Γ. 1: Αυτό το ανέκδοτο με τον Κουλιμπαλί που κοιμάται όρθιος τα πρώτα δέκα-δεκαπέντε λεπτά κάθε ημιχρόνου, πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει!

Υ.Γ. 2: Επειγόντως έναν αναπληρωματικό του Χουλτ. Αν συνεχίσει να τρέχει έτσι, κατά την παρέλαση θα βαρέσει μπιέλα. 

Γκαμπάλα Europa League Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός SPORTS