Τέτοια εποχή, οι επίσημοι αγώνες για τις ομάδες ποδοσφαίρου μοιάζουν περισσότερο με τιμωρία. Ιούλιο μήνα να παίζεις Γιουρόπα λιγκ και να ζητάς από τους παίκτες της ομάδας σου να αποδώσουν σα να βρίσκονται σε φουλ φόρμα είναι ουτοπικό. Από την άλλη, οι ομάδες που παίζουν μέσα στο κατακαλόκαιρο πληρώνουν –εν μέρει- και τα σπασμένα της προηγούμενης χρονιάς. Όχι αυτές από την Ανδόρα και το Σαν Μαρίνο, οι άλλες που ανήκουν σε χώρες ποδοσφαιρικά προηγμένες –αν και δεν βρίσκω τόσο δόκιμο τον συγκεκριμένο όρο.
Σε κάθε περίπτωση, είναι διαφορετικό να μπαίνει μια ομάδα στην διοργάνωση τέλη Αυγούστου, όπως η ΑΕΚ και να έχει δύο ματς πριν τους ομίλους και άλλο να ξεκινά σε μια εβδομάδα, όπως ο ΠΑΟΚ και να βρίσκει διπλό εμπόδιο. Οι ρόλοι θα ήταν… ανάποδοι, φυσικά, αν ο Δικέφαλος του Βορρά απέκλειε την ΑΕΚ στον ημιτελικό και κατακτούσε το κύπελλο…
Στη σύγκριση, από ελληνικής πλευράς, δεν μπαίνει ο Ολυμπιακός Βόλου. Πρώτον, μετέχει πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό κύπελλο (και Ιούνιο να τον έβαζαν να παίξει δεν θα έφερνε αντίρρηση…) και δεύτερον, ήταν ο τελευταίος των πλέι οφ και λογικά κλήθηκε νωρίς να αγωνιστεί. Όμως, το σημαντικό με την θεσσαλική ομάδα (πέραν της απουσίας Μπέου από τις εξέδρες) είναι ότι κατάφερε να μ’ ένα σμπάρο να πιάσει δύο τρυγόνια. Αν και μείναμε στο (τηλεοπτικό) σκοτάδι, φαίνεται πως δίκαια απέκλεισε τη σερβική Ραντ και πολύ πιο εύκολα θα περάσει στην επόμενη φάση την ημιερασιτεχνική Ντίφερντανζ από το όμορφο και μικροσκοπικό Λουξεμβούργο. Μια χαρά..
Σε ότι αφορά, την ουσία του πράγματος σε τέτοιου είδους αγώνες είναι ξεκάθαρο: η δουλειά να γίνεται. Η πρόκριση μετράει και ουδείς θα θυμάται το πώς και γιατί επετεύχθη, ύστερα από λίγους μήνες. Αντίθετα, ο αποκλεισμός με αντιπάλους αυτού του επιπέδου είναι εκκωφαντικός και μπορεί να… σέρνεται χρόνια ολόκληρα. Οπότε, ας γίνει η δουλειά και τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.
Πηγή: Metrosport.gr