Γράφει ο Σταύρος Καζαντζόγλου, διευθυντής του enwsi.gr
Όπως λένε και μερικές ψυχές, πάντα πίστευα. Όπως έλεγε και ένας φίλος από τα παλιά, γλύκισμα. Γιατί έτσι είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται στην ΑΕΚ. Τα καλύτερα είναι μπροστά και όποιος μπορεί να δει χωρίς μικρότητες και προσωπικά κολλήματα, αντιλαμβάνεται πως τα πράγματα εξελίσσονται για την ΑΕΚ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πρόκειται για το φθινόπωρο, όπου ήδη διαπιστώνει κάποιος σε όλα τα επίπεδα πως το παρακράτος έπεσε και έχουν χάσει τη γη κάτω από τα πόδια, το γήπεδο ξεκίνησε και δεν σταματά, η ομάδα δείχνει πως επιτέλους παίζει σύμφωνα με όσα μπορεί.
Πάντα πίστευα. Και ξέρετε γιατί; Γιατί η συγκεκριμένη κατάσταση, είναι η μοναδική που μπορούσε να κάνει ξανά αυτήν την ομάδα ΑΕΚ. Δεν συζητάω για νεφελώδεις καταστάσεις που ευδοκιμούν τώρα προς Λεωφόρο μεριά και τις βίωσε η ΑΕΚ πριν τον υποβιβασμό. Αναφέρομαι σε υγιείς λύσεις, σε πρότζεκτ με προοπτική, με ξεκάθαρους στόχους, που ξέρουν τι θέλουν και πως θα το πάρουν. Χωρίς αμφιβολία για το πώς θα συμβεί αυτό. Ο δρόμος για την επιτυχία – και αναλύεται ιστορικά αυτό – είναι πάντα μόνο ένας.
Βλέπετε πως έχουν αλλάξει τα πάντα μέσα σε λίγες εβδομάδες. Η ομάδα ανακτά ψυχολογία και παίζει εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Ο Χιμένεθ επιβεβαιώνει τις ικανότητες του και δείχνει απαλλαγμένος από παράλογα άγχη και προβλήματα που τον απασχολούσαν στο παρελθόν. Σκεφτείτε, πως το χθεσινό διπλό ήρθε με απουσίες μισής ντουζίνας παικτών που θα μπορούσαν να είναι βασικοί και τον σταρ της ομάδας να μπαίνει στο τελευταίο πεντάλεπτο για να κερδίσει χρόνο.
Η τελευταία χρονιά του Μάνταλου
Αλλά αυτό ήταν μόνο ένα σημείο από εκείνα που έλεγα όλο το καλοκαίρι. Όταν ζητούσα να πάψει η απαξίωση παικτών και να στηριχθούν με εμπιστοσύνη. Η ΑΕΚ υλικό έχει. Εχει τον καλύτερο Ελληνα μεσοεπιθετικό που κάνει παπάδες από παιχνίδι σε παιχνίδι. Απολαύστε τον γιατί εκτιμώ πως είναι η τελευταία χρονιά που απολαμβάνουμε τον Μάνταλο με τη φανέλα της ΑΕΚ. Φανταστείτε πως τα έκανε όλα αυτά χθες στο ντεμπούτο του σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Η ΑΕΚ είναι η ομάδα που πίστεψε και ανέστησε τον Λάζαρο και τώρα επιχειρεί ξανά το ίδιο με τον Κονέ. Είναι η ομάδα που πήγε να κάψει τον Μπακάκη, τον διάδοχο του Τοροσίδη στην Εθνική ομάδα. Να τελειώσει τον Ανέστη, που καθάρισε στις λίγες φάσεις που χρειάστηκε. Που βρήκε τον Λόπες μόλις δημιουργήθηκε το πρόβλημα με τον Ντίντακ. Που έφερε τον Τσόσιτς όταν υπήρχαν άνθρωποι που ζήλευαν τον Βούκοτιτς! Που έχει την παικτάρα που λέγεται Λιβάγια να παίζει σε κάθε ματς με 3 και 4 αντιπάλους και να τους κάνει καλά, ανοίγοντας χώρο για τους συμπαίκτες του.
Δεν χρειάζεται να σας πω, ότι ο Χιμένεθ διάβασε άριστα τη Ριέκα. Στη δική μου συνείδηση, πιο σημαντικό από τα δύο γκολ είναι αφ’ ενός οι ευκαιρίες που δημιουργούσε η ΑΕΚ επιβάλλοντας τον ρυθμό της και αφ’ ετέρου, πως δεν επέτρεψε να γίνουν καν φάσεις στην εστία του Ανέστη. Και είναι συνέχεια, άλλων αγώνων. Και το έκανε με έναν αντίπαλο, που ελληνικά ΜΜΕ τον παρουσίαζαν προ εβδομάδων σχεδόν ως μεγαθήριο.
Αυτή η ομάδα μόνο καλύτερη μπορεί να γίνεται όσο περνά ο χρόνος. Είναι μια ομάδα που έχει παίκτες καλύτερους από κάθε αντίπαλο, αλλά δεν είχαν χρόνο για να γίνουν ομάδα. Σταδιακά, βλέπετε πως υπάρχουν αυτοματισμοί και βγαίνουν πράγματα. Η ΑΕΚ θα γίνεται ολοένα και καλύτεροι και θα διεκδικήσει επί ίσοις όροις τους στόχους της σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Το σπουδαίο είναι πως η ΑΕΚ σε πείθει ολοένα και περισσότερο. Σκεφτείτε υπό ποιο καθεστώς επέστρεφε η ΑΕΚ ακόμα και μετά την ισοπαλία στο Βέλγιο. Πόσοι δεν πίστεψαν ούτε όταν διέλυσε την Μπριζ. Πόση μίρλα έφερε η ισοπαλία στα Γιάννινα. Η ΑΕΚ έχει κίνητρο, έχει ηγεσία, έχει στόχους, έχει κόσμο. Και φέτος, δείχνει πως ξέρει πώς να φτάνει σε αυτούς. Βλέπετε, πως δείχνει συνεχώς πως είναι μια καλοδουλεμένη ομάδα, με σχέδιο. Που βγαίνει σε κάθε παιχνίδι για να παίξει την μπάλα της και δεν δείχνει να σταματά πουθενά.