Όταν βρίσκεσαι με 0-2 πίσω στο σκορ από το 26', η μόνη σκέψη που περνάει από το μυαλό του καθενός είναι, ότι το ματς τελείωσε.

Έφταιξαν στην ΑΕΚ τα λάθη της. Η παρουσία του Τσιγκρίνσκι δεν τη βοήθησε τόσο αμυντικά, μιας και δέχτηκε δύο γκολ. Ειδικά στο δεύτερο έπρεπε να είχε κάνει φάουλ αλλά άφησε τον Γκόργκον να προελάσει και να... σκοτώσει τον Ανέστη.

Η μη χρησιμοποίηση του Τσόσιτς της στοίχισε ακόμα περισσότερο. Γιατί η Ένωση δεν είχε τον τρόπο να μεταφέρει τη μπάλα από την άμυνα μπροστά. Μόνο ο Σέρβος έχει το χάρισμα από τους αμυντικούς της να φτιάχνει το παιχνίδι από πίσω. Ο Χιμένεθ όμως έκρινε, ότι δεν ήταν έτοιμος.

Στη μεσαία γραμμή μόνο ο Γαλανόπουλος ξεχώρισε. Ο Σιμόες αν και φιλότιμος έκανε λάθη, ενώ τα άκρα της ομάδας δεν απέδωσαν σε σχέση με άλλες φορές που εφαρμόστηκε το 3-5-2.

Ευτυχώς που ο Χιμένεθ συνειδητοποίησε το λάθος του και έριξε από το πρώτο ημίχρονο τον Λιβάγια, αν και θα έπρεπε να τον είχε βασικό ή να τον έβαζε μέσα, αμέσως μετά το 1-0, το οποίο για μία ακόμα φορά ξεγύμνωσε την αδυναμία της ελληνικής ομάδας στις στατικές φάσεις.

Δυστυχώς η ΑΕΚ την έχει πολλές φορές πάθει φέτος, αλλά δεν έχει μάθει...

Τουλάχιστον στο παιχνίδι με τη Ριέκα, απέναντι σε έναν κατώτερο ομολογουμένως αντίπαλο, απέδειξε, ότι είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει. Ειδικά φέτος έχει βαλθεί να τρελάνει τους οπαδούς της με αυτές τις ανατροπές. Είναι η καλύτερη ομάδα, εν ελλάδι.

Κρατώ στο τέλος το σχόλιο του Λάζαρου περί κούρασης. Κουράστηκαν οι παίκτες, κουράστηκαν και οι οπαδοί από το πολύ σασπένς. Γιατί αυτές οι συγκινήσεις δεν σε πάνε μόνο ψυχίατρο αλλά και στον καρδιολόγο...